Akira Nakai. Ο καλλιτέχνης πίσω απ΄τις Porsche RWB

Ο άνθρωπος πίσω απ΄ τις αερόψυκτες Porsche RWB δουλεύει σαν καλλιτεχνική φιγούρα μέσα σε ατελιέ. Κάτι σαν ο ιάπωνας θεός της εξατομίκευσης σε δικό του κόσμο

Ο Akira Nakai υλοποιεί αυτό που θα ΄θελαν σε μια παλιά, αερόψυκτη Porsche. Πιο custom πεθαίνεις. Και, αν μη τι άλλο, έχει ενδιαφέρον να τον βλέπεις να δουλεύει με τα χέρια. Χωρίς βοηθούς, λέιζερ, ηλεκτρονικά. Θα μπορούσες να το πεις και ως τέχνη

Κάθησα και είδα μερικά απ’ τα βίντεο που «γυρίζουν» οι ιδιοκτήτες των Porsche που προσκαλούν τον Nakai San στο χώρο τους

Φαίνεται να ‘ναι κάτι σαν όνειρο ζωής για αυτούς. Μαζεύονται φίλοι στο γκαράζ που ενίοτε δουλεύει, κινηματογραφούν τη διαδικασία, βγαίνουν για φαγητό τα βράδια και φροντίζουν να έχει μπροστά του ο καλλιτέχνης τα ζωτικά του «καύσιμα».

Πολλές Coca-Cola, μερικά μπουκάλια Jack Daniels, μια αναπαυτική πολυθρόνα για να παίρνει τις τζούρες του απ΄τα αγαπημένα του Winston και αρκετό χώρο για να απλώσει τα σύνεργα της δουλειάς. Στη συνέχεια αφήνουν τον μαέστρο να συνθέσει τον πολυεστέρα. Ή ό,τι.

Πειράζεις τα κοσμήματα;

Αυτό που μόλις διάβασες είναι το κύριο ερώτημα. Το πειράζεις το κόσμημα ή το αφήνεις ως έχει; Το να ‘χεις μια προηγούμενης γενιάς Porsche στο γκαράζ συνιστά, για μένα τουλάχιστον, ένα κινητό μάθημα ιστορίας. Και, υπό αυτήν την έννοια τουλάχιστον, δεν την αγγίζεις. Δεν κόβεις κομμάτια του αμαξώματος. Δεν βάζεις πριτσίνια για να στερεώσεις το πρησμένο body που ‘ναι σαν να βγήκε απ΄τα αναβολικά.

Όμως, ως γνωστόν, στην εποχή της εξατομίκευσης δεν υπάρχουν τέτοιοι κανόνες. Τις RWB κάποιοι τις λατρεύουν. Και, αν το δεις καθαρά αισθητικά, ναι, είναι πολύ επιθετικές. Σαν να ‘σκασαν μύτη από εφηβικές αφίσες, πληθωρικές και σέξι

Διάβασέ το: Αυτοκίνητο που αγαπήσαμε: Porsche 911 Turbo. Μακράν

Μη βιαστείτε να κατηγορήσετε τους έχοντες. Κι αυτό γιατί οι Porsche RWB είναι (και) μια έκφραση του καλλιτέχνη. Τον ακούς να λέει πως θα μπορούσε να βγάλει ένα kit, να το πουλάει μέσω ενός δικτύου ανά τον πλανήτη, να τα κονομάει και να μην ασχολείται με το πώς ο κάθε μαστρο-Μήτσος θα το τοποθετήσει. Νομίζω πως έχει δίκιο.

Και ξέρετε, ε; Οι πελάτες του νιώθουν ωραία. Μετράει

Ξαναλέω, όμως. Βλέποντας τα βίντεο έχω την αίσθηση πως αυτός εδώ ο μονομανής τύπος με το τσιγάρο στο χέρι, την προσήλωση στη χειροναξία και την πλήρη αδιαφορία για τις κάμερες και τα κινητά που απαθανατίζουν τη στιγμή εν ώρα εργασίας, είναι σε ένα δικό του δημιουργικό οίστρο.

Σε κάποιο απ΄το υλικό, ένας ιδιοκτήτης λέει ότι προηγείται μια τρίωρη σύσκεψη για το στυλ που οδηγεί, τι του αρέσει, πώς το φαντάζεται. Από ‘κει και πέρα ο Nakai είναι μόνος με τον μεταλλικό του καμβά. Το πώς θα μετατρέψει μια 964 ή μια 993 σε μια διαφορετική, μπρουτάλ Porsche RWB.

Ομολογώ πως το όνομα ”Porsche” το βάζω για λόγους SEO. Το ”RWB” είναι όλο όσο χρειάζεται να έχει ως λογότυπο το τελικό αποτέλεσμα. ”Rough World”, το λέει στη μετάφραση ο Nakai. Ή RAUH-Welt Begriff.

Και λέει αλήθεια. Όσο κι αν έχει πατεντάρει έναν τρόπο δουλειάς στο κόψε-ράψε της υπόθεσης, κάθε αυτοκίνητο έχει το δικό του χαρακτήρα. Ελαφρώς χοντροκομμένο αλλά κάθε φορά μοναδικό. Βγαλμένο απ’ τα χεράκια του.

Στο τέλος του όποιου project, υπογράφει, βρίσκει ένα παρατσούκλι για την Porsche RWB που μόλις ολοκλήρωσε, παίρνει την αγνώστου περιεχομένου επιταγή και παίρνει την επόμενη πτήση για το Τόκιο όπου είναι η βάση του.