Ferrari ή Porsche; Απαντώντας στη Βίκυ

Αμ εδώ σε θέλω. Το δίλημμα: Ferrari ή Porsche; Το αιώνιο ντέρμπι για όσους αγαπούν τα αυτοκίνητα. Και μία κυρία που γοητεύθη αλά ιταλικά

Στιγμή ιταλικής ευφορίας. Με την Ferrari F430, κάποτε στο Μαρανέλο. Μία μέρα που και να μην ήξερες λέξη, στο τέλος πήγαινες για εντατικά μαθήματα ιταλικών

Το δίλημμα περί Ferrari ή Porsche κυκλοφορεί εδώ και δεκαετίες

Ίσως να εκφράζει και μία αντιπαλότητα που υπερβαίνει τα αυτοκινητικά.

Ιταλία ή Γερμανία; Μεσόγειος ή Κεντρική Ευρώπη; Dolce vita ή λογική; Vivere pericolosamente ή τευτονική σπορ αυστηρότητα;

Δεν είναι του παρόντος να απαντηθoύν. Άλλωστε, όπως έλεγαν οι Λατίνοι, de gustibus non est disputandum. Περί κολοκυθόπιτας, δηλαδή.

Αμ έλα μου που η Βίκυ μόλις είχε γοητευθεί αλά ιταλικά.

«Μα τι ωραίο πράγμα ήταν αυτή η Ferrari, βρε Γιάννη», μου έλεγε τις προάλλες.

Είχε δει, δει προ ολίγων ωρών, μία Ferrari 458 στο Παλαιό Φάληρο.

Σημειωτέον, η Βίκυ δεν εντυπωσιάζεται και τόσο εύκολα καθώς μπαινοβγαίνει σε μία 911 καλού φίλου.

Η εξομολόγησή της ήταν ακαριαία: «Μα τι ωραίο πράγμα ήταν αυτό;», άρχισε να λέει. «Μα το διάφανο-see through καπό του κινητήρα, μα πιο πολύ ο ήχος της. Τι απίστευτος», συνέχισε εμφανώς εντυπωσιασμένη. «Ωραία και η Porsche, δε λέω», προσέθεσε για να ισορροπήσει τις οικογενειακές αντιδράσεις

Προσπάθησα να μεταδώσω κάτι πέραν των τυπικών. Ξέρετε, κουβέντα για ιπποδυνάμεις, για οδηγικά ή άλλα τεχνικά που μάλλον θα έπεφταν στο κενό.

Τέρμα αντρική: Οδηγώντας την Porsche 911 GT3 RS (997)

«Τα Ferrari, Βίκυ μου, είναι ο ορισμός του αισθησιακού αυτοκινήτου»

«Η εμπειρία είναι πιο αισθησιακή. Ο ήχος είναι κάτι σε Led Zeppelin αλλά στο πιο μελωδικό έως οργισμένο. Είναι το σχήμα χωρίς φτερούγες, το γλυπτό. Η όλη εμπειρία είναι πιο πλούσια», συνέχισα.

Η Ferrari, όπως το βλέπω, εκφράζει την ευχαρίστηση ως αυτοσκοπό. Oι Porsche ενέχουν την τευτονική αρτιότητα, την αντοχή στην οδηγική ασέλγεια, το διαχρονικό πνεύμα της 911. Οι Ferrari την ελευθερία της ιταλικής ψυχής

Προς δόση ρεαλισμού, πέταξα και το οικονομοτεχνικό: «Βίκυ μου, αν τα λεφτά μάς έρθουν κάποτε απ’ το τζόκερ (που δεν παίζουμε) θα πάμε σε Ferrari. Αν προκύψουν από εργασία, θα πάμε σε γερό Πορσικό. Πιο καλό από τη δικιά σας – no offence».

Και κάπως έτσι, μεταξύ bourbon και θέας στο Σαρωνικό, ξαναθυμάσαι το τσίτα-χαμόγελο, τότε, με την F430 Spider για δοκιμή στην Ιταλία, στα χρόνια του μακρινού car.

Λοιπόν; Ferrari ή Porsche; Ναι, είναι άλλο πράμα η ιταλίδα.

Έστω κι αν το πορσικό είναι πιο νουνεχής και συγκροτημένη αγορά. Ειδικά αν τα ‘χεις βγάλει με αίμα.

Photo: Αρχείο Γ. Κωνσταντόπουλου

Βρήκαμε το σπάνιο manual της Ferrari F40