Φιτιπάλντι: Οι πιο γρήγορες φαβορίτες στον κόσμο έγιναν 78 ετών

Το motorsport για τους Bραζιλιάνους δεν ξεκίνησε με τον Άιρτον Σένα αλλά με τον Έμερσον Φιτιπάλντι. Τον νεότερο, μέχρι τότε, που είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής στην F1, στα 25 του χρόνια. Και αυτές τις μέρες, 12 Δεκεμβρίου, γιόρτασε τα γενέθλιά του

Το χαμόγελο τα λέει όλα. Ο Έμερσον Φιτιπάλντι με το μετρητό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων αραδιασμένο στο μονοθέσιο, μετά τη νίκη του στα Indy 500, το 1989

Μέγιστη ταλεντάρα στα μηχανοκίνητα ο «Έμμο», όπως είναι το παρατσούκλι του στη Βραζιλία. Ήδη από τα δεκατέσσερά του έτρεχε με μοτοσικλέτες. Στα δεκαέξι του με υδροπλάνα. Στα είκοσί του κέρδισε τις 6 Ώρες του Ιντερλάγος με ένα VW Karmann Ghia

Kαι χρειάστηκαν μόλις τρία χρόνια για να κάνει τη μετάβασή του από τα καρτ, στη Formula 3 και, μετά, από τη Formula 2 στο πρωτάθλημα των μεγάλων, την F1, όπου έγινε ο τρίτος οδηγός στην ομάδα της Lotus.

Στη συνέχεια είχαμε το τραγικό δυστύχημα του Γιόχαν Ριντ, στη Μόνζα, οδηγώντας την πανάλαφρη και μάλλον επικίνδυνη Lotus – υπάρχει και σχετική επιστολή που είχε γράψει ο Ριντ προς το μεγάλο μυαλό της ομάδας, τον Κόλιν Τσάπμαν, όπου του εξέφραζε τις ανησυχίες του.

Γιόχεν Ριντ. Ο μόνος μετά θάνατον παγκόσμιος πρωταθλητής

Ο Έμερσον Φιτιπάλντι έζησε όλη τη δύσκολη, σκληρή, θεαματική και χωρίς πολλά-πολλά προστατευτικά εποχή της F1. Στην πορεία της καριέρας του έχασε, συνολικά, 37 φίλους του και συναγωνιζόμενους. Η F1 στα ‘70s ήταν αμείλικτη

Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας από τους σημερινούς οδηγούς που τρέχουν σήμερα στη Φόρμουλα 1 που θα δεχόταν να δεθεί στο μονοθέσιο με τις τότε συνθήκες. Ίσως, μπορεί, ενδεχομένως, μόνο ο Αλόνσο – κι αυτό με μεγάλη επιφύλαξη

Η ζωή του όλη στους αγώνες

Ο Φιτιπάλντι έζησε, οδήγησε, ρίσκαρε και κέρδισε ό,τι είχε να προσφέρουν οι αγώνες αυτοκινήτου στο κορυφαίο επίπεδο, χωρίς μετριοπάθειες και σκέψεις για το συνταξιοδοτικό.

Ήταν η εποχή που δεν ήξεραν αν θα επιστρέψουν στο σπίτι τους την Κυριακή το βράδυ. Όμως, ο Έμερσον ήταν αισιόδοξος εκ φύσεως, ταχύτατος και γεννημένος νικητής

Το 1970 κέρδισε το πρώτο του Γκραν Πρι, στις ΗΠΑ.

Την επόμενη χρονιά είχε έναν τραυματισμό που τον κράτησε για λίγο πίσω, ωστόσο επανήλθε στην επόμενη σεζόν, το 1972, για να κερδίσει πέντε αγώνες, να πάρει τρεις φορές την pole position και, τελικά, να στεφθεί πρωταθλητής – ο νεότερος που είχε στεφθεί μέχρι τότε, στα 25 του χρόνια.

Επανέλαβε το θρίαμβό του άλλα δυο χρόνια αργότερα, το 1974, κατακτώντας έτσι δύο φορές τον τίτλο του παγκόσμιου, αυτήν τη φορά με την ομάδα της McLaren.

Oι φανατικοί καπνιστές της Formula 1. Το χαμένο δικαίωμα

Όμως το ταλέντο του Φιτιπάλντι δεν σταμάτησε στα χωρικά ύδατα της F1 και, παράλληλα με επιχειρηματικές κινήσεις, ξαναγεννήθηκε ως οδηγός μέσα στο κόκπιτ των αμερικανικών CART Series όταν το 1989 πήρε το πρωτάθλημα.

Κερδίζοντας τα Indy 500 έγινε ο δεύτερος μόλις μη αμερικανός οδηγός, μετά τον βρετανό Γκράχαμ Χιλ το ’66, που ανέβαινε με την ακριβοθώρητη κούπα στο βάθρο.

Ήταν σκληρό καρύδι ο Φιτιπάλντι

Όταν, τελικά, αποσύρθηκε από τους αγώνες, μετά από τον τραυματισμό που είχε στο σβέρκο τρέχοντας στο Michigan Speedway το 1966, και, αργότερα, επίσης τραυματισμό στην πλάτη από μια ελαφρά πτώση αεροπλάνου, ο Έμερσον έβγαλε το κομπιουτεράκι και μέτρησε τα πεπραγμένα: 2 παγκόσμια πρωταθλήματα, συν 22 νίκες, 14 εξ αυτών στη Formula 1, συν 6 ταχύτερους γύρους, συν τρεις ομάδες της F1 (Lotus, McLaren), συν 2.624 συνολικά γύρους, συν περίπου 14,2 εκατομμύρια δολάρια στην τσέπη. Mαζί και η απειλή χρεωκοπίας το 2016.

Χαλάλι του όλα και όλα στο φουλ. Ο «Έμμο», όπως λένε και στο αμέρικα, είναι ‘’alive and kicking’’. Το διασκεδαστικό βίντεο στον επίσημο λογαριασμό της McLaren όπου μιλάει ο ίδιος, συμπυκνώνει πιο ωραία όλα τα παραπάνω