Ο πιο διάσημος πλέιμποϊ της Φόρμουλα 1, ο Τζέιμς Χαντ, ήταν γρήγορος, αθλητικός και ανέμελος. Όπως και ο σκύλος του
Μόλις 45 χρόνια πρόλαβε να ζήσει ο Χαντ. Ήταν αρκετά για να τα κάνει όλα. Να κυνηγήσει το όνειρό του οδηγώντας στο απώγειο του σπορ, τη Φόρμουλα 1. Αλλά και να κοιμηθεί, όπως γράφει η Daily Mail, με περισσότερες από 5.000 γυναίκες
Mάλιστα, στην αγωνιστική του φόρμα είχε κολλήσει και μια στάμπα που έγραφε «Σεξ – το πρωινό των πρωταθλητών». Ανερυθρίαστα κυκλοφορούσε μ’ αυτήν στα πιτς. Ήταν ο «επιβήτορας» του μότορσπορτ. Κάτι σαν τον Πορφίριο Ρουμπιρόζα της πίστας
Η σημερινή Φόρμουλα 1 δεν θα επέτρεπε τέτοιες συμπεριφορές. Εδώ έβγαλαν τα grid girls από τις πίστες. Είναι εκμετάλλευση, λέει.
Όπως και να ‘χει, ο Χαντ πρόλαβε να ζήσει τα χρόνια του βαθιά βουτηγμένος στην αδρεναλίνη.
Έγινε σελέμπριτι διεθνούς βεληνεκούς στα ανέμελα ’70s και, τελικά, αποτυπώθηκε σε ταινία.
Ο Χαντ όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει εκτροφέας παπαγάλων. Αδιαφόρησε πλήρως για τις ακαδημαϊκές βλέψεις που είχαν οι γονείς του, γοητεύτηκε απ’ τους αγώνες αυτοκινήτων και έγινε ντελίβερι μπόι μοιράζοντας γάλα μπας και μαζέψει κανά φράγκο
Το αγωνιστικό ταμπεραμέντο
Κατάφερε να μπει ορμητικά στους αγώνες.
Ο Χαντ δεν είχε καμία σχέση με τη κομπιουτερίστικη λογική των σύγχρονων οδηγών της Φόρμουλα 1 των ημερών μας. Ήξερε πως μπορεί το βράδυ της Κυριακής να μη γυρίσει σπίτι. Και μάλλον δεν το σκεφτόταν και πολύ.
Στον αγώνα δεν διέθετε και πολλή στρατηγική, μόνο άπειρο οδηγικό ταλέντο. Όπως είχε δηλώσει ο Νίκι Λάουντα, σεβόταν τον Χαντ γιατί «ήταν ικανός να οδηγεί με κάποια 300 km/h, δίπλα-δίπλα, με μόλις δύο εκατοστά να χωρίζουν τα μονοθέσια και να μη συμβαίνει τίποτα». Ο Χαντ ήταν cool
Ο Χαντ και ο Όσκαρ, το Γερμανικό Ποιμενικό
Οδηγούσε και ζούσε με ενθουσιασμό. Χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Όπως οι σκύλοι που είναι χαρούμενοι γιατί ζουν το παρόν και μόνο αυτό. Στα μικρά διαλείμματα από τις ερωτικές του συντρόφους, είχε ένα Γερμανικό Ποιμενικό να του κάνει παρέα, τον «Όσκαρ».
Τον έπαιρνε παντού μαζί του. Ακόμα κι όταν πήγαινε σε ακριβά εστιατόρια του Λονδίνου. Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να το αρνηθεί στον άκρως γοητευτικό, γλεντζέ και διάσημο οδηγό;
Η παρουσία του Όσκαρ στη ζωή του Χαντ υπήρχε ήδη στην αρχή της καριέρας του, όταν ακόμη οδηγούσε για την ομάδα της Hesketh Racing η οποία ανήκε στον εκκεντρικό Λόρδο Alexander Fermor – Hesketh ο οποίος, για την ιστορία, πολιτεύεται στη Μ. Βρετανία στο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα UKIP. Μάλιστα, όταν αργότερα ο Χαντ άνοιξε ένα δικό του νυχτερινό κέντρο, το ονόμασε Όσκαρ. Έρωτας μεγάλος
Ελεύθερος, ανορίοτα κοινωνικός, αλέγκρος, αθυρόστομος, εξαιρετικά γρήγορος. Ήταν η ζωντανή απόδειξη του γνωτού αγγλοσαξωνικού ρητού ‘’Live fast, Die young’’. Συνεπής με αυτό, πέθανε γρήγορα. Ήταν στα μέσα του Ιούνη του 1993, στο σπίτι του, στο Γουίμπλετον, από καρδιακή προσβολή. Είχε γεννηθεί στις 29 Αυγούστου του 1947. Είναι ο Χαντ του καλοκαιριού
Photo: από το βιβλίο SHUNT: Τhe story of James Hunt, του Τom Rubython
Photo: f1.com
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.