Λίγο πριν την εκκίνηση του Grand Prix του Μονακό, ο Daniel Ricciardo μπαίνει στη McLaren 675LT και μας κάνει την ξενάγηση στροφή προς στροφή
Το Μονακό είναι μακριά και χρήμα δεν υπάρχει. Πού να τρέχεις τώρα; Daniel, πες μας από μέσα πώς είναι η εμπειρία
Στρώσεις χλιδής παντού, υπεραυτοκίνητα σε κάθε γωνία και ένα πριγκιπάτο που μεταμορφώνεται για ένα σαββατοκύριακο σε πίστα
Το Grand Prix του Monaco για τους περισσότερους οδηγούς της Formula 1 είναι και το πιο επίζηλο.
Μία άσκηση θάρρους και ακρίβειας για να «γλύφεις» τις μπαριέρες, αυτοσυγκέντρωσης ώστε να αντέξεις στην πίεση σε ένα δρόμο που δε σχεδιάστηκε για πίστα, ένα εμβληματικό τούνελ που το περνάς με το πόδι στο πάτωμα και όλο το γκλάμουρ να σε περιτρυγυρίζει.
Ο Ricciardo περιγράφει στροφή-στροφή τον πιο κοσμοπολίτικο αγώνα στο καλεντάρι, την πιο κλειστή στροφή του πρωταθλήματος, πού κινδυνεύεις να χτυπήσεις το πίσω μέρος του μονοθεσίου αλλά και την ανταμοιβή όσων έχουν τεράστια αυτοπεποίθηση.
Μονακό για πάντα
Ο ίδιος λέει πως μετά το τέλος του αγώνα, είναι τόση η εγκεφαλική προσπάθεια που το μυαλό σου έχει στεγνώσει.
Ο Ricciardo χαρακτηρίζει το Μονακό ως την πιο φοβιστική πίστα του πρωταθλήματος
Κάθε χρόνο στρώνεται νέος τάπητας.
Είναι λείος -έστω και αν δεν είναι στο επίπεδο μίας κανονικής πίστας- και, όσο περνούν οι γύροι και η γόμα απ΄τα λάστιχα κολλάει στη διαδρομή η πρόσφυση αυξάνεται θεαματικά.
Τις δε άλλες μέρες; Κανονική κυκλοφορία, με το Καζίνο, τα ωραία κορίτσια, τα γιοτ, τον έκδηλο πλούτο. Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον Ricciardo να μας τα πει καλύτερα και πάντα χαμογελαστά
Πες ότι είσαι εκεί.
Photo: Daniel Ricciardo
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.