Το σπασμένο τιμόνι του Tazio Nuvolari

Ο Tazio Nuvolari, ο μεγάλος Ιταλός Μαέστρος ανήκει στο πάνθεον των ικανών και θαρραλέων των αγώνων. και η εικόνα με το σπασμένο τιμόνι της Cisitalia D46 υπενθυμίζει τα κότσια της εποχής

Parco del Valentino (Torino), Coppa Andrea Brezzi, 3 Σεπτεμβρίου1946. Ο Tazio Nuvolari και το αποκολημμένο τιμόνι. Μία φωτό αναφοράς για τις ρίζες του motorsport

Η φωτογραφία του Tazio είναι μία από τις σπουδαιότερες εικόνες της αυτοκίνησης και ιδιαίτερα αγαπητή σε όλους όσοι λατρεύουν την ταχύτητα και τους αγώνες. Θολή αλλά με τόση ιστορία πίσω της στο χρόνο

Το τιμόνι της αγωνιστικής Cisitalia D46 αποκολλήθηκε από τον άξονά του κατά την διάρκεια του αγώνα. Ο “Mantovano volante” φαίνεται να κρατά το τιμόνι στο ένα χέρι και με το άλλο να κουμαντάρει τη Cisitalia από τη σπασμένη βάση του άξονα. Το κατάφερε για αρκετούς γύρους. Μέχρι τελικά να καταλήξει στα πιτς για επισκευή και να καταφέρει να τερματίσει.

Όσο και να θέλω να μην επεκταθώ και να παραμείνω στο φωτογραφικό αυτό ντοκουμέντο, μου είναι δύσκολο.

Το στερνό αντίο

Όλοι γνώριζαν τη μεγάλη του επιθυμία να φύγει από τη ζωή οδηγώντας. Και παρά το ότι αρρώστησε από χρόνια εισπνοή καυσαερίων, τελικά πέθανε στο κρεβάτι του. Το ξημέρωμα της 11ης Αυγούστου 1953, από καρδιοπάθεια και τελικό επεισόδιο βρογχοπνευμονίας.

Η επιθυμία του να ταφεί φορώντας την αγωνιστική του στολή, την κίτρινη μπλούζα με το μονόγραμμα ΤΝ και το γαλάζιο παντελόνι, δείχνει την αφοσίωσή του στο σπορ

Πενήντα χιλιάδες κόσμος τού είπε το στερνό «αντίο». Ανάμεσά τους, παλιοί και νέοι αγωνιζόμενοι, αγκαλιασμένοι με το πλήθος των θαυμαστών του «Ιπτάμενου Μαντοβάνου».

Ο ίδιος ο Enzo Ferrari είχε πει πως όταν έμαθε για το θάνατο του Tazio Nuvolari και έσπευσε στη γενέτειρά του μεγάλου οδηγού, τη Μάντοβα, για να παραστεί στην κηδεία του «Μεγάλου των Μεγάλων», περιπλανήθηκε στους δρόμους της πόλης. Σχεδόν σαστισμένος καθώς δεν μπορούσε να εντοπίσει το σπίτι του.

Χαρακτηριστικά, είχε γράψει ο Ferrari: «Σταμάτησα, μετά από περιπλάνηση στους δρόμους της πόλης, σ’ ένα εργαστήριο σιδηρουργίας για να ρωτήσω για το σπίτι του Tazio. Ένας εργάτης βγήκε χωρίς να μου απαντήσει αρχικά, θέλοντας πρώτα να περιεργαστεί το αυτοκίνητό μου. Κοντοστάθηκε στις πινακίδες μου οι οποίες φαίνονταν πως ήταν από τη Μόντενα. Ο εργάτης κατέβασε το κεφάλι του. Εμφανώς λυπημένος. Με ευχαρίστησε που πήγα». Ο Enzo Ferarri θυμόταν τη χαρακτηριστική φράση του εργάτη: « Ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν δεν θα γεννηθεί ξανά».

Η νίκη στο Χιτλερικό «γήπεδο»

Για την ιστορία, αξιομνημόνευτη ήταν η νίκη του στο Γερμανικό Grand Prix, το 1935, μπροστά στα μάτια του ναζιστικού καθεστώτος. Ήταν τότε, στην έδρα των πανίσχυρων Silver Arrows της εποχής. Παρά το ότι υπολειπόταν σε ισχύ, κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα ενώπιον των 250.000 θεατών. Αυτό είναι το βίντεο από την ιστορική του νίκη οδηγώντας για τη Scuderia Ferrari.