Γιατί είμαστε άρρωστοι (και μας αρέσει)

Post date:

Author:

Category:

Είμαστε περίεργη φυλή εμείς οι βενζινοκέφαλοι. Ξεχωρίζουμε σαν τη μύγα μέσ’ στο γάλα. Από τον κάγκουρα μέχρι τον συλλέκτη, όσοι έχουν το μικρόβιο δείχνουν άρρωστοι

Δεν χρειάζεται και πολλή προσπάθεια για να διακρίνεις τα σημάδια. Εκτός από τον κάγκουρα (μακριά από μας) που κάνει μπαμ από μακριά, συμπτώματα της αρρώστιας υπάρχουν και στους υπόλοιπους. Σε άλλους λιγότερο, σε άλλους πιο πολύ

Βασικά, ο άρρωστος έχει καθαρό και καλογυαλισμένο αυτοκίνητο, συνήθως «μαμά», που θα βγει ο ίδιος ν’ ανοίξει την τάπα στο βενζινάδικο και θα το πλύνει μόνο στο χέρι.

Γιατί το αυτοκίνητο του άρρωστου κάνει μια δήλωση και δεν είναι κάποιο μοντέλο που έχει τη Χ κατανάλωση ή την Ψ προσφορά.

Ο άρρωστος είτε θα κρατήσει σαν καινούριο το ίδιο αυτοκίνητο για χρόνια είτε θα αλλάζει αυτοκίνητα σαν τα πουκάμισα για να τα ψάξει (και να ψαχτεί) οδηγικά.

Θα σου πει πού υστερεί και πού υπερτερεί καθένα σε σχέση με τον ανταγωνισμό, θα σου πει τις αλλαγές που έκανε ο κατασκευαστής στα facelift, θα σου δείξει τι να προσέξεις όταν πας να αγοράσεις, θα σε βοηθήσει να διαλέξεις και δεν θα επιβεβαιώσει μόνο αυτό που σου αρέσει.

Ο άρρωστος μπορεί να ξεχωρίσει τον ήχο ένος V8 αμερικάνικου από έναν ιταλικό ή έναν γερμανικό. Κι από έναν V12, φυσικά

Θαυμάζει τα παλιά αμερικάνικά και τον βαρύ ήχο που κάνουν και τα ονειρεύεται σ’ ένα ταξίδι στην Route 66. Αλλά ποτέ δεν θα ‘θελε να ζήσει μ’ ένα απ’ αυτά.

Ο άρρωστος δεν λέει ότι ασχολείται με τα αυτοκίνητα για να ρίξει γκόμενες. Στην πραγματικότητα, κοιτάζει πιο πολύ τα αυτοκίνητα στις αφίσες, παρά τις καλλονές με τα μαγιό (ή χωρίς) που τα πλαισιώνουν.

Θα τον δείτε να χαζεύει κάποιο σπάνιο ιστορικό που συνάντησε στον δρόμο, ή να ανοίγει το παράθυρο και να ζητάει από οδηγό Ferrari να μαρσάρει.

Θα σταματήσει να μιλάει και θα ξεχάσει τι έλεγε όταν θα του αποσπάσει την προσοχή ο ήχος ενός κινητήρα.

Θα σκύψει να δει τις ζάντες και τις αναρτήσεις από κάποια μετατροπή που του έκανε εντύπωση.

Ο άρρωστος μπορεί να παραμελήσει φίλους, γυναίκα, υποχρεώσεις για να πάει στην τάδε ανάβαση, ή γιατί «αυτό το Σ/Κ έχει Ακρόπολις».

Θα πάει μια βόλτα, μόνο και μόνο για να οδηγήσει. Αλλά μπορεί και να καταλήξει Επίδαυρο για στρίψιμο

Είναι πολύ σπάνιο για τον άρρωστο να δανείσει το αυτοκίνητό του σε άλλον – είτε ανήκει στην ίδια φυλή είτε όχι.

Το αυτοκίνητο είναι γι αυτόν κομμάτι του εαυτού του. Σαν ένα όργανο που είναι έξω από το σώμα του, αλλά είναι ζωτικής σημασίας και τον κάνει να νοιώθει ζωντανός. Για την ακρίβεια, πιο ζωντανός.

Γιατί όταν γυρίζει το κλειδί στον διακόπτη και παίρνει ο κινητήρας μπροστά, τότε η καρδιά του χτυπάει πιο δυνατά και το μυαλό του βρίσκεται σε νιρβάνα.

Όλες οι αισθήσεις του καθαρίζουν και οξύνονται. Ο χρόνος σταματάει να υπάρχει. Γιατί είναι η ώρα της άρρωστης οδήγησης.

Photo: Γ. Κούτος

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει