Pops, bangs & crackles: Η νέα μόδα του tuning είναι τρελή βλαχιά. Μαζί και μια ανάγκη (του κάγκουρα) να γυρίζει όλος ο κόσμος να του δώσει αξία
Άλλο η μουσικότητά ενός μοτέρ, ακόμα και ο βρυχηθμός, κι άλλο να αφήνεις το γκάζι με 40 χλμ/ώ και να προκαλείς άσκοπα. Γνώμη
Ήμουν στην παραλιακή, κάπου στη Γλυφάδα. Χαλαρά, δεξιά, με ανοιχτό παράθυρο. Στο βάθος άρχισαν να ακούγονται κάποια τρελά σκασίματα.
Ξέρετε, υποθέτω. Είναι η νέα μόδα των ‘’pops, bangs and crackles’’. Το νέο ζητούμενο στο χώρο της βελτίωσης.
Αυτό θέλει ο πελάτης, αυτό θα πάρει. Και πλερώνει – σκόπιμο το «έψιλον».
Δεν πα’ να βγάζουν προβλήματα, δεν πα’ να ταλαιπωρείς βαλβίδες εξαγωγής και καταλύτες (αν υπάρχουν…), εσύ εκεί. Ηχορύπανση στον Θεό.
Κοιτάζω εσωτερικό καθρέπτη. Δεν θα γράψω τι αυτοκίνητο ήταν. Θα στιγματιστεί τσάμπα. Σοβαρό και οδηγοκεντρικό. Με κλόουν, όμως, στο αριστερό κάθισμα.
Όχι, δεν ερχόταν γρήγορα. Επιτάχυνε για λίγα μέτρα, άφηνε το γκάζι, γινόταν τρελή χλαπαταγή και ξανά το ίδιο: γκάζι, άφημα, «πυροβολισμοί». Ο κόσμος στα πεζοδρόμια, στα καφέ και πέριξ, γυρνούσε κεφάλι ενστικτωδώς να δει τι ’ναι τούτο. Δε λέμε για ήχο εξάτμισης, δε λέμε για κάνα μουσικό μοτέρ, μιλάμε για εξωφρενικά δυνατά σκασίματα σχεδόν στο ρελαντί
Ναι, είναι αυτοσκοπός
Να αναγκάζεις τον κόσμο να γυρνά να σε κοιτάξει. Ο περισσότερος όχι από θαυμασμό, αλλά από ενόχληση.
Εκεί, εν μέσω ηλικιωμένων, παιδιών, με καροτσάκια και ό,τι άλλο, ο τύπος ένιωθε ότι όφειλε να διατρανώσει την παρουσία του. Μου θύμισε ένα άλλο, επίσης πρόσφατο περιστατικό, όπου γνωστός τράπερ είχε βγάλει το εργαλείο, γκάζωνε σταματημένος και νόμιζες πως κατέβηκε σύσσωμο το WRC στην εκκίνησης της γειτονιάς. Και λίγο λέω για WRC.
Φλόγες, ντεσιμπέλ και ωτοασπίδες.
Δε λέμε, ρε φίλε, να ‘σαι στην άκρη της πόλης, μακριά από κόσμο και ντουνιά, δε λέμε να ’σαι σε κάνα απομακρυσμένο στροφλίκι στο πουθενά – που κι εκεί το βρίσκω υπερβολικό.
Μιλάμε για μέσα στης πόλης τα στενά, εκεί όπου τα pops, bangs και όλα τα ‘’attention whores’’ πασχίζουν να προβάλλουν την ύπαρξή τους.
Αν είναι βλαχιά; Στα δικά μου μάτια, ναι. Ανασφάλεια στο φουλ. Θυμήθηκα την ατάκα του Όσκαρ Ουάιλντ: «Πολύ μακιγιάζ και λίγα ρούχα αποτελούν πάντα ένα αλάνθαστο σημάδι γυναικείας απελπισίας». Το ‘κανα «μετάφραση» σε οδηγούς. Ήταν αυτό. Απελπισμένος για επιβεβαίωση. Κρίμα το όχημα
*Από τη στήλη του Γ. Κωνσταντόπουλου στην ελληνική έκδοση του Quattroruote
Photo: Google
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
 να γυρίζει όλος ο κόσμος να του δώσει αξία){kind=link}