True story: Πώς ξαναγόρασα το ίδιο ακριβώς Peugeot 106 Rallye

Η πραγματική ιστορία ενός αναγνώστη με Peugeot 106 Rallye που έδωσε ένα γαλλικό κομμάτι απ΄τον εαυτό του. Μέχρι που κάποια στιγμή αποκατέστησε την απώλεια

Τι ψυχή έχει ένα αμαξάκι των €3.000 ευρώ Όσο δηλαδή κοστίζει σήμερα ένα καθαρό, απ’ τα τελευταία Peugeot 106 Rallye; Με λογιστικά κριτήρια, η απάντηση στο ερώτημα είναι «ελάχιστη». «Καμία». Ή κάτι ανάλογο απαξιωτικό

Όταν, όμως, πρόκειται για το πρώτο σου αυτοκίνητο, αυτό που ονειρευόσουν πως επιτέλους θα έπαιρνες μετά τη Σχολή, έναν Ιούνη του 2003, τότε η απάντηση αλλάζει

Εννοείται και δεν υπήρχαν τα χρήματα για ένα Mitsubishi Evο Κι εδώ που τα λέμε, μάλλον καλύτερα δεδομένης της εμπειρίας που απαιτούσε.

Ήταν οι μικροί «Γάλλοι» που εκτιμούσα για δύο λόγους. Πρώτον, τους έβλεπα στους αγώνες να πηγαίνουν «αέρα». Και, δεύτερον, τα σχόλια του ειδικού Τύπου ήταν πάντα τα καλύτερα. Ήδη από την εποχή του Peugeot Rallye Mk1.

Η ζωή μου με το Peugeot 106 Rallye

Kάποια €12.590 μου κόστισε τότε το «ραλάκι» μου. Πρόσθεσε και τις 15άρες λευκές Speedline Turini Kit (που αν και βαριές, παραμένουν ίσιες μέχρι σήμερα) και έχεις το λογαριασμό.

Οι περισσότερες διαδρομές μου ήταν ταξίδια στην εθνική, κίνηση στην μποτιλιαρισμένη πόλη, μαζί με σβέλτους ρυθμούς στο βουνό και στην πίστα των Σερρών.

Στο μπλε Rallye έμαθα να οδηγώ, να κινδυνεύω, να φοβάμαι, να σέβομαι τα όριά του. Απροβλημάτιστα, με λίγα χρήματα και μαθαίνοντας τα χούγια του μέσα από την συντήρηση που, κατά κύριο λόγο, περνούσε απ΄τα χέρια μου

Πώς έκανα το έγκλημα και το ‘δωσα

Όμως, η οικογένεια μεγάλωνε και το Peugeot 106 Rallye δεν κάλυπτε τα σύγχρονα στάνταρ ασφάλειας. Έτσι, πήρα την απόφαση να το δώσω. Ελπίζοντας πως το νέο οικογενειακό θα είχε λίγη σπιρτάδα και fun to drive (πισωκίνητο, γαρ). Ο Στέλιος ήταν ο νέος αγοραστής. Μου υποσχέθηκε να το προσέχει.

Έτσι, λοιπόν, εκείνο το απόγευμα που το πήρε για να πάει Κοζάνη έμεινα με το δελτίο παραγγελίας στο χέρι (ναι, είναι κρατημένο ακόμα και σήμερα) να αναρωτιέμαι αν είχα κάτι λάθος.

Αμέσως ένιωσα ότι μαζί με τις μπλε λαμαρίνες κάτι απ΄τον εαυτό μου είχε αποκοπεί. Δεν έδωσα σημασία. «Θα μου περάσει», είπα. Όμως, η ιδέα ότι κάτι είχα κάνει λάθος άρχισε να βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Τα επόμενα χρόνια άρχισα να χαζεύω την κίνηση στις αγγελίες μήπως και ο επόμενος το είχε βαρεθεί.

Και κάπου εκεί, το 2014, ναι, το ξαναβλέπω! Το πουλάει! «Ρε ‘συ, λες; Μπα, δεν κάνω πισωγύρισμα εγώ. Μα, το ίδιο αμάξι; Όχι, όχι, με τίποτα». Αυτοί ήταν οι διάλογοι που άρχισαν να με στροβιλίζουν. Και κάπως έτσι, δεν ενέδωσα

Ιερό προσκύνημα: οδηγούμε το επικό Peugeot 205 T16

Επιστρέφοντας στον τόπο του εγκλήματος

Το χάζεμα στο ηλεκτρονικό παζάρι συνεχίσθηκε. Όπως συμβαίνει στους περισσότερους με το «μικρόβιο». Φτάνουμε στο 2016. Ο δαίμων ξαναχτύπησε. «Μα είναι δυνατόν;», ψιθύρισα. «Το μικρό είναι πάλι για πούλημα! Ε, θα πάρω τηλέφωνο».

Με τα πολλά, η απόσταση που με χώριζε απ΄το παλιό μου Rallye ήταν πολύ μικρή. Δίπλα στο σπίτι μου. Ο δρόμος για την επαναγορά του αγαπημένου μου 106, ναι, του ίδιου ακριβώς, έγινε μονόδρομος. Χωρίς στροβιλισμούς και αμφιταλαντεύσεις.

Όλες οι άλλες σκέψεις κλειδώθηκαν. Το αμαξάκι μου ξαναγύρισε στα χέρια μου επανορθώνοντας ένα μεγάλο petrolhead λάθος που είχα κάνει.

«Καλά, πήγες και αγόρασες ξανά το ίδιο αυτοκίνητο; Μα το ίδιο;», ρώταγαν οι φίλοι μου. Οι σχετικοί με το «άθλημα» συνέπασχαν ενώ οι υπόλοιποι, απλώς, δεν καταλάβαιναν.

Πώς είναι, λοιπόν, το συναίσθημα να ξαναμπαίνεις στο δικό σου αυτοκίνητο γνωρίζοντας ότι θα πας την πρώτη σου βόλτα μαζί του μετά από έξι χρόνια; Αρχικά, είχα κάποιους ενδοιασμούς για την κατάσταση των «σωθικών» και των περιφερειακών, όμως μετά τις πρώτες επιταχύνσεις κατάλαβα ότι το μοτέρ είχε παραμείνει σε άριστη κατάσταση.

Θυμήθηκα αμέσως την τελευταία βόλτα που είχα κάνει πριν πουλήσω το Peugeot 106 Rallye μου ανεβαίνοντας τον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης. Ναι, συνεχίζουμε μαζί από εκεί που είχαμε μείνει

Η αμεσότητα των αντιδράσεων του Peugeot 106 Rallye σε φτιάχνει με το καλημέρα. Έχει παραμείνει αναλλοίωτη παρά τα χρόνια που πέρασαν. Ο κινητήρας απελευθερωμένος από χαζοκούτια και πνίχτες, παράγει τον αγωνιάρικο ήχο της εισαγωγής. Οι 122 ίπποι δεν το απογειώνουν αλλά το κινούν αξιοπρεπώς

Η πρώτη βόλτα. Ξανά

Αμέσως πήγα στο βενζινάδικο να το γεμίσω βενζίνη και η πρώτη φράση του βενζινά ήταν: «Ωραίο αυτοκίνητο, φίλε». Πού να ήξερε ότι ήταν η πρώτη μου βόλτα μετά από τόσα χρόνια.

Θα ρωτήσει, ίσως, κάποιος πώς πηγαίνει ένα Peugeot 106 Rallye μετά από 190.000 χιλιόμετρα, τρεις οδηγούς και αρκετές ώρες διασκέδασης σε βουνό και πίστα. Κι όμως, η τακτική συντήρηση και η αποφυγή σοβαρών περιστατικών έχει ως αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να κινείται σε καθημερινή βάση χωρίς την παραμικρή παραχώρηση ή άγχος για την επιστροφή στο σπίτι.

Κάπως έτσι, κατεβαίνω το βράδυ, στο δρόμο για το σπίτι. Σβήνω το μοτέρ. Ακούω τα μέταλλα να κρυώνουν. Και ξέρω ότι ένα μέρος του εαυτού μου επέστρεψε στη βάση του.

2ο Χέρι – Peugeot 106 Rallye