Για τα αυτοκίνητα που μεγαλώνουν

Post date:

Author:

Category:

mini classic

 

Δεν πρόκειται να γράψω το γνωστό κλισέ. Πως τα αυτοκίνητα βάρυναν, πως αρκετά γίνονται πιο βαρετά ή να προτείνω τη μαζική επιστροφή των petrolheads στα σαπάκια.  Απλώς, ο μινιμαλισμός ενός Mini απ’ τα  ’60s μου υπενθυμίζει πώς πήρε τόσα κιλά η Δύση. Κιλά στο σώμα και την ψυχή.

Μαζί, θυμήθηκα τη συμβολικής σημασίας δήλωση του άλλοτε ισχυρού άντρα της Ferrari S.p.A., Luca di Montezemolo, όταν κάποτε ρωτήθηκε γιατί τα κόκκινα supercars παρουσιάζουν αυξητικές τάσεις.

 

Η απάντησή του είχε την αντίστοιχη ωμή ειλικρίνεια του Μπουτάρη όταν λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές είχε πει πως ”’ναι, έχουμε και μερικές γριές στο ψηφοδέλτιο, τι να κάνουμε”.

 

Σε ίδιο μήκος κύματος, ο Montezemolo είχε αποστομώσει τη βαρύγδουπη δημοσιογραφία δηλώνοντας πως ‘‘αφού παχαίνουν οι πελάτες μας, τι θέλετε να κάνουμε;

 

Όχι πως δεν έχει δίκιο ο χριστιανός. Αλλά εκεί που πασχίζει ο κατασκευαστής να κατεβάσει με μόχθο τη ζυγαριά, να βάλει λίγο αλουμίνιο εδώ, πιο ελαφρύ μονωτικό εκεί, έρχεται ο πασάς απ΄τα Γιάννενα και κάνει το μπακετοειδές να αναστενάξει.

Και ίσως υπονοεί ο Πρόεδρος, η Ferrari μπαστάρδεψε κοινόΤη συνέχεια έδωσαν οι χρυσές σαουδαραβικές κελεμπίες, γομάρια του NFL, πλατινέ μεγαλοβιζιτούδες (αν και οι τελευταίες πρέπει να κρατάνε σιλουέτα), ρώσικη μαφία.

 

Στην απέναντι όχθη, τύποι σαν τον Nick Mason των Pink Floyd (δείτε την ψαγμένη συλλογή του εδώ) γνήσιοι συλλέκτες με αγάπη και σεβασμό για το όχημα και ψαγμένοι διακριτικοί petrolheads είναι η μειοψηφία. Και μένουν τα βλαχαδερά που μαρσάρουν στο Μονακό στα video που βλέπετε στο YouTube.

 

Εύλογα, λοιπόν, μπαίνοντας τις προάλλες σε ένα παλιό, κλασικό Mini μου ΄ρθε μια πολιτισμική χαστούκα. ”Μα πώς ζούσαν εδώ μέσα τόσες οικογένειες στα ανέμελα ’60s;”, αναρωτήθηκα. ”Πώς συνουσιάζονταν στο λιλιπούτειο πίσω πάγκο; Πώς διέσχιζαν την Ευρώπη με βάρκα τον Ισιγόνη;”

Με ένα Mini μη φανταστείς πως θα χτυπήσεις διακοσάρα. Με τόσο ελαφρύ σκελετό ήδη στα 100 νομίζεις πως πας με τα διπλά. Λέγεται και ”αίσθηση”. Επίσης, στο Mini, και τσακωμένος να ‘σουν με την καλή σου, λόγω επαφής αγκώνων αργούσες λιγότερο να τα βρεις. Η μικρή καμπίνα ενίσχυε τη σωματική επαφή.

Πώς λένε πως οι μεγαλύτεροι έρωτες ζουν στα μικρά διαμερίσματα; Κάπως έτσι. Ξέρεις πόσες απεγνωσμένες κυκλοφορούν με πληθωρικά SUV;

Στα ’60s, λοιπόν, ήμουν μπόμπιρας αλλά η μαμά μου και ο μπαμπάς μου λένε πως η ζωή ήταν πιο απλή, βασικά, λέει, δεν υπήρχε άγχος, δεν ήξεραν τι θα πει ψυχολογικό και αρκούσαν μερικά ψιλά στην τσέπη για να τη βγάλουν με κέφι στο Μοναστηράκι. Απ’ ό,τι με ενημέρωσαν μάλιστα γεννήθηκα σε Hillman Imp.  

Πιο στενό κι απ΄το Mini. Και χωρούσαμε όλοι.

 

Πενήντα χρόνια αργότερα τα αυτοκίνητα μεγάλωσαν, ο καναπές έγινε γωνιακός κι ας μην έρχεται κόσμος σπίτι, τα μεγαμπάϊτς κλωνοποιήθηκαν, το ψυγείο χωράει οικογένεια Εσκιμώων. Και συνεχίζουμε να παχαίνουμε. Fuck.

Photo: Flickr

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Διαβάστε μας (και) στο Autotypos

Ίσως να σ’ αρέσει