Αυτοκίνητο για σκραπ: Daewoo Lanos. Η εμπειρία από μέσα

Ποιο είναι το χειρότερο αυτοκίνητο που έχεις οδηγήσει; Θάρρος ή τόλμη να γράψεις αυτό που πιστεύεις σε μια ιστοσελίδα αυτοκινήτου; Για τον Γ. Κελλή ήταν το Daewoo Lanos. Ή Chevrolet Lanos. Ή και ZAZ Lanos. Ή και FSO Lanos. Ανάλογα δηλαδή από το σε ποια τριτοκοσμική αγορά πουλιόταν. Αυτή ήταν η χάλια εμπειρία

Είμαι στο φανάρι και περιμένω. Ο ρυθμικός ήχος του δεξί φλας προδίδει την μετέπειτα πορεία μου. 

Κρατώ το τιμόνι μιας Αlfa GΤ και προσπαθώ να καταλάβω γιατί αυτοί που την κατασκεύασαν δεν έκαναν τα πάντα για να βάλουν την κίνηση στους πίσω, σωστούς, τροχούς.

Στρίβω και το βλέπω. Ο συντάκτης δίπλα μου θα πάρει την Alfa και εγώ αυτό.  Στον ‘’τοίχο’’ της Λ. στο Facebook διάβασα νωρίτερα: ‘’Μην κρίνεις ένα βιβλίο από την ταινία του’’.

Όμως, εγώ το ‘χω ξαναδεί το έργο, μόνο που μέχρι το φινάλε θα παραμείνω εκεί. Θα το υποστώ.

Η ξεπλυμένη από άποψη, μεταλλική, μώβ απόχρωση δεν θα ταίριαζε ούτε σε custom Murcielago SV υπαρχηγού της Γιάκουζα. Εδώ απλά ‘’μυρίζει’’ ευτέλεια

Όμως ο χρυσός σταυρός στο θυρεό διαθέτει, αντανακλαστικά έστω, κάπως θετικά. Κυρίως λόγω Hollywood.

Daewoo Lanos, λοιπό. Ή και Chevrolet Lanos. Οπότε και αρχίζεις να απορείς με την ευστροφία του εκπρόσωπου marketing: ‘’Θα του αλλάξουμε όνομα, σήμα και θα ξεπουλήσει

Το κοιτάζω λίγο ακόμη και ανοίγω την πόρτα. Το οπτικό πεδίο γεμίζει με υλικά κατασκευής τάπερ. Τα καθίσματα συμπληρώνουν με ανάλογο τρόπο το ύφος, έχοντας ένα χρωματικό μοτίβο με σχέδια που αρμόζουν σε συσκευασία Πολωνικής γκοφρέτας. 

Εστιάζω και πάλι στο χρυσό σταυρό στο κέντρο του τιμονιού μπας και πειστώ. Ύστερα στρίβω το κλειδί και όλα γίνονται χειρότερα. Η σύγκριση με την Alfa που οδηγούσα νωρίτερα είναι ισοπεδωτική. 

Πίσω από το τιμόνι της ιταλίδας ήταν σαν να πήγαινα πρώτο ραντεβού με το κορίτσι που μου άρεσε, ένα ρομαντικό πρωινό στην Χιροσίμα αρχές Αυγούστου του 1945. 

Η μετάβαση στο κορεατικό τετράτροχο απλά συμβολίζει την ρίψη του “Little Boy”, της βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα, λίγο πριν την φιλήσω.

O υπεύθυνος δοκιμών αυτού του μοντέλου θα πρέπει να είχε κάποιο είδος νευρολογικής διαταραχής αισθητήριων οργάνων. Το τιμόνι παρέχει απλά μηδενική πληροφόρηση. Μηδενική!

Κάθε φορά που αλλάζω ταχύτητες νιώθω σαν ατάλαντος αριβίστας που ψάχνει την τύχη του σε reality μαγειρικής, την ώρα που ανακατεύει γελειωδώς την crème Anglaise

Φτάνω στο γραφείο και δοκιμάζω να το “στρίψω”. Σταματάω δεξιά μετά τις δύο πρώτες στροφές και τακτοποιώ τον πυροσβεστήρα που έσπασε η βάση του και κοπάναγε δεξιά αριστερά στο χώρο αποσκευών. 

Μετά, συνειδητοποιώ πόσο γενναίος ήμουν ή αφελής ή ανόητος ή και τα δύο τελευταία μαζί. Κλείνω την τρίτη πόρτα και το κοιτάζω λίγο ακόμη. Αναρρωτιέμαι για λίγο αν θα το πρότεινα σε κάποιον. Αποφασίζω πως θα έλαμπε μόνο σε πεδίο βολής αεροσκαφών A-10. Το κλειδώνω και συνεχίζω την υπόλοιπη διαδρομή με τα πόδια.

Photo: Google