Η δύση για τη BMW 1 Series όπως την ξέρουμε

Η επόμενη «Σειρά 1» της BMW, ως γνωστόν, δεν θα είναι πισωκίνητη. Κι αυτό σημαίνει πως, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, οι Βαυαροί δεν θα έχουν ένα εκπρόσωπο της κλασικής διάταξης στην πιο προσιτή του εκδοχή. Πειράζει;

Η απάντηση στο παραπάνωε ερώτημα είναι εύκολη: εξαρτάται από το ποιος ρωτάει. Αν ρωτάει ένας μαθημένος στην πισωκίνητη σχολή, ένας πιστός της πιο πιστής στην πίσω κίνηση εταιρείας, τη BMW, ναι. Πειράζει.

Η ιδέα ενός RWD hatchback με το οποίο μπορείς να γευτείς τι σημαίνει το να στρίβεις το τιμόνι και να μην επηρεάζεται από την ισχύ των τροχών είναι κάτι διαφορετικό στην κλάση. 

Επίσης διαφορετικό είναι να νιώθεις το 50:50 «ζύγισμα» μεταξύ των αξόνων. Ως γνωστόν, ένα πολύ πιασάρικο αλλά και ουσιαστικό selling point της BMW. 

Θα γνωρίζετε, όμως, πως η πίσω κίνηση ενός μαζικού και αναλογικά προσιτού hatchback όπως η BMW 1 Series στοιχίζει σε κόστος παραγωγής.

Ένας μακρύς άξονας για να μεταφέρει την κίνηση πίσω σημαίνει επίσης πως στο σχετικά στενό αμάξωμα της «Σειράς 1» γινόταν πάντα, από τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε, το 2004, ένας μεγάλος συμβιβασμός: περιορισμένοι χώροι. Ειδικά για τους «πίσω».

Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να μην ενδιαφέρει και τόσο κάποιον που εκτιμά τα οδηγοκεντρικά χαρακτηριστικά αλλά ενδιαφέρει, και πολύ μάλιστα, τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού.

Βάζω στοίχημα, λοιπόν, πως όταν παρουσιαστεί η επόμενη εμπροσθιοκίνητη BMW 1 Series (το 2020 ή ακόμα πιο νωρίς;) ακριβώς αυτό το κοινό, η πλειοψηφία, ακόμα κι αν το ρωτήσουν πώς μπορούν να ξεχωρίσει το πού μεταδίδεται η κίνηση, δεν θα ξέρει να το ξεχωρίσει

Προς το παρόν, μια 116, ας πούμε, δεν είναι τόσο σπορτίφ συνολικά σε αίσθηση όσο μπορεί να φαντασιώνεται ο άγουρος πισωκίνητος «γαμπρός».

Ωστόσο, παρά τους περιορισμούς του concept (μαζικό, ευκολοδήγητο, entry level hatchback) καταφέρνει να εκπέμπει μια άρτια μηχανολογικά πληρότητα. Το εισπράτεις από τη συνολική αίσθηση που παραμένει αλώβητη ακόμα στα 10/10 πίεσης, μέχρι την μπαταρία τοποθετημένη στο πορτμπαγκάζ για καλύτερη κατανομή βάρους.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά επανέρχομαι στην αρχική, ρητορική ερώτηση του άρθρου. Στο αν πειράζει. Για κάποιους περισσότερους ίσως να ‘ναι και καλύτερα.

Κι αυτό γιατί μια εμπροσθιοκίνητη «Σειρά 1» λογικά θα έχει ένα πιο ευρύχωρο αμάξωμα, χωρίς «τούνελ» στο πίσω κάθισμα αλλά και χωρίς εξακύλινδρο εν σειρά (μιας και αυτοί προορίζονται για τα πισωκίνητα μοντέλα της εταιρείας). Αλλά με εγκάρσια τοποθετημένους τρικύλινδρους και τετρακύλινδρους.

Έχοντας οδηγήσει τις περισσότερες BMW 1 Series που ‘χουν παρουσιαστεί από το 2004 μέχρι σήμερα, με ζωντανή τη μνήμη από την all around και θα έλεγα «λύκο με ένδυμα προβάτου», τη M140i, τη σκέτο «ξυράφι» BMW 1M Coupe μέχρι την ταπεινή και ιδιαίτερα οικονομική 116d (5.8 lt/100 km μετά από 28.000 km) που υπάρχει στο γκαράζ της οικογένειας, το συμπέρασμά μου είναι σαφές. Τα πράγματα, ειδικά στα μαζικά αυτοκίνητα, τείνουν σε μια παγκοσμιοποίηση προσέγγισης. Logistics rules. 

Μια διαφορετική πρόταση στην κατηγορία βρίσκεται στη δύσης της καριέρας της. Και εξαρτάται από το πώς βλέπεις την ιδέα της οδήγησης για να πεις αν σε ενοχλεί ή όχι. Ίδωμεν.

Photo: 4Drivers,gr