Το μωρό της Ρόζμαρι. Αυτής της επικίνδυνης

”Baby on board”. Το ίδιο και οι κάφροι. Ένας οδηγός αποφυγής

Η νεαρή γυναίκα με την A-Class (σ.σ η αναφορά του μοντέλου, όπως και του φύλου του οδηγού, είναι εντελώς τυπική) και το -πλέον, σύνηθες και μοδάτο- “baby on board”, κολλημένο στο πίσω τζάμι, πάτησε αποφασιστικά το γκάζι, για να περάσει ένα από τα πάμπολλα (κάποια δε, εξ’ αυτών, “ανούσια”) φανάρια της Μαραθώνος.

“Ο κήπος είναι ανθηρός”, που έλεγε και ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ως καθηγητής αγγλικών στην Τρούμπα!

Όλα καλά, το γκάζι είναι για να το πατάμε και τα φανάρια, για να τα περνάμε. Με την ειδοποιό διαφορά ότι ο εν λόγω σηματοδότης, ήταν πιο κόκκινος και από την… πλατεία της Μόσχας!

Ένα-δύο χιλιόμετρα παρακάτω, η αποφασιστική οδηγός, είχε “μπλοκάρει” την αριστερή λωρίδα, κινούμενη -το πολύ- με 30km/h, μιλώντας στο κινητό και μουτζώνοντας τον… πισινό της, επειδή τόλμησε να της κάνει σινιάλο με τα φώτα του.

Η τρίτη, ακόμα πιο αποφασιστική και ευτυχώς όχι “φαρμακερή” κίνηση, ήταν να “μπούμε” στο βενζινάδικο, χωρίς φλας. Το πόδι του φουκαρά που ακολουθούσε, πρέπει ακόμα να υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση, μετά την “τσαρουχιά” στο φρένο.

Ακόμα και ο Clive Owen στο εκκεντρικό φιλμ Shoot ‘Em Up (με τη θεά Monica), το κάνει θέμα: “one fucking, easily inch to use your signal”, πριν αποφασίσει να λάβει πιο… δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του κρετίνου.

Λίγες ημέρες αργότερα, στον ίδιο κεντρικό δρόμο, ένας οδηγός, αδιευκρίνιστου φύλου, μ΄ένα Nissan Murano (θαρρείς πως είχε βγει από την γραμμή παραγωγής κάποιου σουρεαλιστή γλύπτη, με τόσα χτυπήματα στο αμάξωμά του) και το ίδιο αυτοκόλλητο (baby on board), που προέτρεπε τους συνοδοιπόρους να είμαστε προσεκτικοί, έκανε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Άναψε δεξί φλας, για να κατευθυνθεί (δίχως αύριο) αριστερά! Αν παίζαμε μπάσκετ, θα ήταν η επιτομή της προσποίησης. Στο δρόμο, είναι η επιτομή της καφρίλας!

Δεν πρόλαβα να δω αν, όντως, υπήρχε κάποιο baby, μέσα στο αυτοκίνητο. Σε κάθε περίπτωση το αυτοκόλλητο θα πρέπει να κολληθεί στη μούρη του “κυρίου” ή της “κυρίας”.

Μπορείς να βάζεις όσες χαριτωμενιές θέλεις στο τζάμι του αυτοκινήτου σου. Απ’ το “baby on board”, τον Mίκι Μάους, μέχρι το ότι είσαι ο Keith Richards.

Αλλά είναι, τουλάχιστον, εξοργιστικό και ενδεικτικό του πόσο φαιδροί έχουμε γίνει, να ζητούμε το σεβασμό και την προσοχή των υπολοίπων, όταν εμείς (επαναλαμβανόμενα) κάνουμε ό,τι μαλακία μας κατέβει στο κεφάλι.

Με κίνδυνο να την πληρώσουν άλλοι και κυρίως αυτό που (υποτίθεται) ότι αγαπάμε περισσότερο από κάθε τι άλλο στον κόσμο…

Photo: Google