Κείμενο συμπάθειας δικυκλιστών

Ως ”τετράτροχη” ιστοσελίδα τείνουμε να ξεχάσουμε την αφαίρεση. Μείον δύο, λοιπόν προς τους δύο τροχούς

Καλοκαίριασε. Ευκαιρία να ρίξουμε μέσα απ’ το παρμπίζ μας μια ματιά και στον άλλο κόσμο με τον οποίο συμβιώνουμε (όχι πάντοτε αρμονικά, είναι αλήθεια ) στους δρόμους: τα δίτροχα.

Πεδίο δράσης: η άσφαλτος. Πρωταγωνιστές: ο καθείς εξ ημών. Λίγοι είναι εκείνοι που είναι ”ουδέτεροι”. Συνήθως η καρδία τους θα ανήκει ή στη μία ή στην άλλη πλευρά. Συχνά δε, κάποιοι είναι ορκισμένοι αντίπαλοι της έτερης πλευράς. Χωρίς πολλές φορές προφανή λόγο.

Τα μειονεκτήματα του κάθε στρατοπέδου, λίγο πολύ, γνωστά. Κλισέ αν θέλεις.

Δεν θα τα αναλύσουμε εδώ (διάολε, οι αναγνώστες του 4D έχουν και ένα επίπεδο).

Ούτως ή άλλως δεν είμαστε εδώ για να χωρίσουμε, άλλα για να ενώσουμε.

Τέινουμε χείρα φιλίας, λοιπόν. Ούτως ή άλλως απόλαυση παίρνεις και με τους δύο τρόπους. Προφανές.

Προσωπικά, οπαδός των αυτοκινήτων – αν και στα φοιτητικά μου χρόνια έζησα κάμποσα χρόνια καβάλα σε δύο τροχούς.

Ας μου επιτράπει λοιπόν, ως άδολος ερασιτέχνης να πω λίγες κουβέντες. Φιλικές, υπεράσπισης. Λοξές ματιές ενδιαφέροντος, αν θέλετε.

Οι βαθμοί ελευθερίας στο δικυκλο, ως γνωστόν, είναι περισσότεροι. Κι αν το Λύκειο πέφτει λίγο μακρυά για να θυμάσαι Φυσική, δεν πειράζει.

Θα νιώσεις τη ελευθερία όταν ανεβάσεις το stand, βάλεις τα οπίσθιά σου στη σέλα και γυρίσεις το γκάζι. Έντονη αίσθηση ελευθεριάς και αμεσότητας. Μικρό βάρος. Ευελιξία. Συμμετοχή. Λέξεις και αισθήσεις ξεχασμένες σε πολλά σύγχρονα αυτοκίνητα

Κάθε μικρή κίνηση μεταφράζεται σε αποτέλεσμα. Γέρνεις, κάθεσαι λίγο πιο μπροστά, σκύβεις. Όλα μετράνε.

Στο διά ταύτα. Περνάς καλά. Γκάζι. Χοντρό γκάζι. Τα σύγχρονα χιλιάρια είναι πραγματικοί πύραυλοι. Με χρήματα που αγοράζεις ένα μικρόμεσαίο αυτοκίνητο αγοράζεις 2 τροχούς με 1.1 kg/PS περίπου. Φθηνότερο ”ναρκωτικό” ταχύτητας δεν θα βρείτε στην πιάτσα. Όσο κι αν ψάξετε στις αγγελίες.

Ηχομόνωση μηδέν και η ατμόσφαιρα στα καλύτερά της. Πώς είπατε; Turbo; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Πιάσε μου 14.000 rpm και βλέπουμε…

Κι η πλάκα είναι πως ακόμα κι αν δεν έχεις την τρελή αναλογία kg/PS, πάλι διασκεδάζεις. Παρκάρεις εύκολα, ελίσσεσαι, βολεύεσαι, βρε αδερφέ. Κάνεις τη δουλειά σου. Όταν σε βοηθάει ο καιρός το δίτροχο είναι “εργαλείο”.

Είναι και εκείνη η παράξενη αίσθηση αλληλεγύης που κάνει τους δικυκλιστές να χαιρετιούνται στα road trips. Like.

Ως τελευταίο θετικό θα προσθέσω και την έλξη που προκαλεί στο ωραίο φύλο.

Θες η αδρεναλίνη, θες η αύρα “αλητείας”; Συνήθως, κάνει δουλειά. Στις μικρότερες ηλικίες, έστω.

Σύμφωνοι, δεν είναι όλα ρόδινα. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Ε, ας βοηθήσουμε όλοι πίσω απ’ το τιμόνι. Το όποιο τιμόνι…

Δείχνουμε συμπάθεια, ένα χαμόγελο και λίγο περισσότερο σεβασμός στη συμπαθή τάξη των δυκυκλιστών, μηχανοκίνητων και μη.

Γιατί τα ποδήλατα είναι το ”τροχοφόρο” ισοδύναμο των πεζών.

Δικά μας παιδιά είναι και αυτά.

Photo: Google