Ευπειθώς αναφέρω: Πώς είναι να είσαι δημοσιογράφος αυτοκινήτου σήμερα;

Είναι ωραία να είσαι δημοσιογράφος αυτοκινήτου τη σήμερον ημέραν; Βγάζεις χρήμα; Έχει fun; Τι έχει αλλάξει στον ψηφιακό ωκεανό; Αξίζει να το κυνηγήσεις;

Επάγγελμα «δημοσιογράφος αυτοκινήτου». Πλούσιος δε θα γίνεις. Εκτός αν πουλάς εξώφυλλα σωρηδόν σε μεγάλο Μέσο. Μπορείς όμως να περάσεις καλά. Αν επιμείνεις, αν ξέρεις να αποτυπώνεις στο πληκτρολόγιο αυτό που οδηγείς, αν το θες πολύ (αλλά πάρα πολύ, λέμε), αν δεν έχεις κάτι πραγματικά καλύτερο να κάνεις

Αν έχεις μια ιστοσελίδα, ξυπνάς με μια αγωνία κάθε πρωί. Να προλάβεις. Όχι το νόημα της ζωής αλλά την είδηση που μόλις ανέβηκε

Δεν ξέρω αν με νιώθετε, αλλά το άγχος τού να προλάβεις την είδηση είναι πλέον αβυσσαλέο στον κόσμο των λεγόμενων ”new media”.

Κάθε λεπτό και μια είδηση, ένα βιντεάκι, μία ανάρτηση στο Facebook, μια ατάκα στο Twitter. Μονίμως συνδεδεμένος με μια οθόνη.

Να προλάβεις, πριν το βάλει ο άλλος, πριν παίξει παντού. Υπάρχει, βλέπεις, τόση ροή ειδήσεων που πρέπει να ΄χεις μια γαλέρα από κόσμο να πληκτρολογεί όλη μέρα

Η δύναμη του δωρεάν

Τον παλιό καλό καιρό, όταν δούλευα στα περιοδικά αυτοκινήτου, έγραφες δυο-τρία τεστ (το μήνα, εννοείται), τρεις-τέσσερις στήλες (αν ήσουν «μέσα» στα πράγματα), ίσως κανά δυο ειδήσεις και είχες τελειώσει. Με μισθό.

Το ίντερνετ, ωστόσο, δημιούργησε ένα τελείως διαφορετικό πλαφόν εργασίας.

Απ’ τη μια ο απλός κόσμος, οι επισκέπτες, αυτοί οι πολυπόθητοι unique users είναι οι κερδισμένοι της υπόθεσης.

Πρώτα έπαιρνες το Αθηνόραμα για να δεις τι παίζει στην πόλη. Τους 4Τροχούς για να διαβάσεις πρώτος. Ή και το Playboy, αν είχες κάψες. Προς τι ο λόγος σήμερα; Όλα απέχουν ένα κλικ. Το χαρτί έμεινε για ειδικές, πολυτελείς εκδόσεις. Εκεί όπου δικαιολογείται και το κόστος

Απ΄την άλλη, χιλιάδες δημοσιογράφοι βρέθηκαν ξαφνικά να παρακαλάνε για ένα μπάνερ. Λέει;

Η πρώτη μου Ferrari…

Ο νέος μιντιακός χάρτης

Ο κόσμος βλέπει, διαβάζει, ενημερώνεται για τα πάντα και χωρίς να του στοιχίζει τίποτα παρά μόνο μια σύνδεση στο ίντερνετ.

Το Μέσο εκδημοκράτισε την πληροφορία σε σημείο ευτελισμού της. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια

Πότε άλλοτε είχαμε φανταστεί ότι μπορεί να μπαίνεις, για παράδειγμα στη Wikipedia, και να μαθαίνεις σχεδόν όσα περιλαμβάνει η εγκυκλοπαίδεια του ανθρώπινου είδους;

Πού να πουλήσει μετά η Δομή; Ψυγείο σε Εσκιμώους; Η πληροφορία είναι δωρεάν.

Κάτι ανάλογο έγινε και στο μιντιακό χάρτη.

Πόσο κοστολογείται το κείμενο; Πρακτικά, τίποτα. Ειδικά αν είσαι στη γαλέρα ενός μεγάλου ιστότοπου και γράφεις τη μία είδηση κατόπιν της άλλης.

Στρατιές wanna be δημοσιογράφων στοιβάζονται σε μεγάλα sites γράφοντας για δεκάωρα με €500 το μήνα. Εσείς διαβάζετε, οι γραφιάδες ματώνουν στα πληκτρολόγια

Πώς γίνονται οι δοκιμές αυτοκινήτων στο δρόμο; Αλήθειες μόνο

Όσο για τον δημοσιογράφο αυτοκινήτου;

Έζησε υπέροχες στιγμές.

Οδήγησε, ταξίδεψε (τσάμπα, εννοείται), έμεινε σε ξενοδοχεία που δε θα ‘βλεπε στον ύπνο του, οδήγησε αυτοκίνητα που δε θα ονειρευόταν και, γενικώς, έκανε το χόμπι επάγγελμα.

Όμως αυτά έχουν περιοριστεί. Δραστικά.

Περιορίστηκαν τα μπάτζετ των εταιρειών (πού οι αχανείς στόλοι δημοσιογραφικών αυτοκινήτων του παρελθόντος;), περιορίστηκαν τα ακριβά ταξίδια, μπήκε ύφεση, πάρε τώρα και τον Covid, βάλε μέσα και τις ψηφιακές παρουσιάσεις που εύλογα στοιχίζουν στις εταιρείες πολύ λιγότερα χρήματα και έχεις τη νέα εξίσωση: το επάγγελμα δεν είναι τόσο γοητευτικό όσο κάποτε. True story

Πόσο διαρκεί το ποστ;

Σκέψεις, ιδέες, λέξη-λέξη, περνούν στον κυβερνοχώρο για ένα κομμάτι ψωμί και εξατμίζονται σε λίγες ώρες. Τόσο διαρκεί ο αλγόριθμος των κοινωνικών δικτύων.

Έχει υπολογιστεί πως ο μέσος χρόνος ζωής μιας ανάρτησης στο Facebook είναι ελάχιστες ώρες. Από τρεις έως το πολύ δωδεκάωρο. Μετά, εξατμίζεται σαν πλαγκτόν στον ψηφιακό ωκεανό.

Μαζί και ο εθισμός του βίντεο. Μπορείς να χαζεύεις απ΄το πρωϊ ως το βράδυ. Επίσης τσάμπα.

Η πρόβλεψη είναι πως θα επιβιώσουν τα μεγάλα μαγαζιά που μπορούν να κάνουν τα deals, όσα είναι κάτω από «ομπρέλες» καναλιών ή μεγαλοεκδοτών ή όσα ελάχιστα καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια αυτόνομη υπόθεση, όπως περιπτώσεις τύπου Chris Harris – όταν και εφόσον ευνοούνται από την αγγλοσαξονική και όχι από την ελληνική γλώσσα με ελάχιστο διεθνές κοινό

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, θέλουμε δεν θέλουμε, μπήκαμε στην τροχιά. Ευτυχία είναι να έχεις πολλά κλικς.

Και ο γενναίος, νέος κόσμος του Aldous Huxley γελά στο βάθος.