Είναι αυτό το πιο ξενέρωτο βίντεο για Type R και GR Yaris που κυκλοφορεί;

Όταν έχεις στα χέρια σου αυτοκίνητα δοκιμών τύπου Type R και GR Yaris, περιμένεις να δεις κάτι που θα κρέμεσαι από την οθόνη μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Κι όχι ένα totally ξενέρωτο βίντεο όπως το παρακάτω

Τα Civic Type R και GR Yaris είναι, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, ό,τι πιο ενδιαφέρον για να στήσεις ένα συγκριτικό στα hot hatch

Μόνο που το έγκριτο βρετανικό Autocar έχει καταφέρει τον τελευταίο καιρό να κάνει ακόμα και τέτοιου είδους υλικό να φαίνεται βαρετό

Διότι αν το οπτικοακουστικό δεν έχει κάποιο σασπένς, αν δε μεταδίδει την αίσθηση της ταχύτητας, αν δεν έχει έστω ένα ψιλοπαντιλίκι, τότε είναι νομοτέλεια να καταλήξεις μ’ ένα fucking boring δεκάλεπτο.

Θα μου πεις -και δίκιο θα ‘χεις- ότι στην εποχή μας δεκάλεπτο βίντεο στο Tube ισοδυναμεί με αυτοχειρία.

Εδώ σκρολάρει το μάτι τη λίστα με τα βίντεο που σου βγάζει η οθόνη και σχεδόν ό,τι είναι πάνω από 5 λεπτά ούτε που ανοίγεις το λινκ.

Ναι, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις

Υπέροχα reviews του Χάρις, επίσης εξαιρετικά αξιόλογα -συχνά με ακόμα καλύτερες λήψεις- του Carfection ή ακόμα και ελληνικές παραγωγές, όπως εκείνα του Drive, για τα οποία έτυχε να ξανασχολιάσω πρόσφατα.

Όμως εδώ, το βρετανικό Autocar, μετά συγχωρήσεως, αλλά νομίζω ότι έχει μπει σε ένα σπιράλ βαρεμάρας. Δε θυμάμαι πώς τον λένε τον παρουσιαστή, μπορεί να είναι καλός οδηγός, δεν ξέρω, αλλά o άνθρωπος «δεν το ‘χει» στην κάμερα. Όσο δε για κάποια έξυπνη ατάκα; Μήπως δουλεύει στο δημόσιο και βαριέται;

Πώς γίνονται οι δοκιμές αυτοκινήτων στο δρόμο; Αλήθειες μόνο

Και τι, ε; Για ποιο Μέσο μιλάμε…

Κυρίες, κύριοι, μιλάμε για ένα από τα αρχαιότερα περιοδικά αυτοκινήτου στον κόσμο – αν όχι το αρχαιότερο στο Νησί.

Όταν στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορούσαν πρόβατα, στη Βρετανία έβγαινε το Autocar. Τόσο μπροστά.

Το Autocar («Αφτοκάρ», κατά τη δημοσιογραφική αργκό της ημεδαπής) έχει τόνους ιστορίας, χιλιομέτρων, δοκιμών, αναλύσεων, οδηγοκεντρικότητας και «πετρολχεντισμού»

Απ’ το «μπάκετ» του πέρασαν μερικοί από τους πιο σημαντικούς motoring journalists της τελευταίας τριακονταετίας.

Ο Τζον Μπάρκερ (που έχει καντάρια γνώσεων και νυν στο σταφ του evo), o Κρις Τσίλτον (πλέον στο αμερικανικό Road&Track), ο ψαγμένος Γκέβιν Κόνγουεϊ, ο δικτυωμένος με τα ενδότερα της αυτοκίνησης, Άντριου Φράνκελ, και φυσικά ο Κρις Χάρις.

Ίσως ο μόνος που εκτοξεύτηκε στα όρια του σταρ.

Θέλω να πω, δηλαδή, ότι με τόσα μίλια στις σελίδες του Autocar, χάρτινες και ηλεκτρονικές, με τόσο υλικό και ένα παγκόσμιο κοινό που καταλαβαίνει αγγλικά, ένα βίντεό του, και δη με δύο καυτά hatch που ο κόσμος περιμένει να δει, να μάθει κάτι ή έστω να διασκεδάσει βλέποντας, είναι τρελό ξενέρωμα να είναι έτσι. Γνώμη

Βλέπεις, κρίνεις, σχολιάζεις κατά βούληση.