Ένζο, ήσουν πολύ «μπροστά». In memoriam

Τέτοιες μέρες, Αύγουστος του ’88, «έφυγε» στα ενενήντα του χρόνια ο μεγάλος ‘Ενζο Φεράρι. ‘Ενας χαρισματικός δημιουργός του πάθους και της αισθητικής που ήταν «χιλιόμετρα» μακριά. Μαζί και ένα σχόλιο για όσους συγκρίνουν τον Έλον Μασκ με τον ιδρυτή της Ferrari

Ασπρόμαυρο ή έγχρωμο; Κλασικό Ferrari ή σύγχρονο; Σε κάθε περίπτωση, Ένζο Φεράρι ήταν η ιδιοφυία που όρισε την «αφρόκρεμα» της σπορ αυτοκινητοβιομηχανίας

Η συνεισφορά του Ένζο Φεράρι προς την αυτοκίνηση δεν έχει να κάνει μόνο με πωλήσεις ή αριθμούς. Για την ακρίβεια, έχει πολύ λίγο να κάνει με τέτοιες έννοιες

Η επιτυχία του Ένζο ήρθε ως απότοκος άλλων κινήτρων: της αγάπης του για τους αγώνες και της αισθητικής του αντίληψης για πανέμορφα αυτοκίνητα, δηλαδή για το σύνδεσμο μεταξύ μηχανήματος και ανθρώπου.

Ο Ένζο αγαπούσε αυτές τις λαμαρίνες. Δεν ήταν απλώς ένας προφητικός μάνατζερ.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο ίδιος οδηγούσε όποιο αυτοκίνητο έβγαινε από το Μαρανέλο. Προφανώς όχι το κάθε «κομμάτι» ξεχωριστά, αλλά το κάθε μοντέλο. Συστηματικά. Μάλιστα, όπως λέγεται, αγαπούσε ιδιαίτερα τα 2+2. Του άρεσε ο συνδυασμός της σπορ αίσθησης και της ευκολίας που σου παρέχει ένα πίσω κάθισμα

Αυτός ήταν και ο πιο εύκολος τρόπος για να πηγαίνει βόλτες μερικούς επιφανείς επισκέπτες που έρχονταν στο εργοστάσιο. Ωραία φάση. Εσύ να ‘σαι δίπλα ή στο πίσω κάθισμα και να σε πηγαίνει βόλτα ο ίδιος ο Ένζο

Πάθος και θρύλος, δύο σε ένα

Ο Ένζο Φεράρι υλοποίησε το όραμά του για το πώς ακριβώς πρέπει να είναι ένα σπορ αυτοκίνητο.

Τόσο ο ίδιος όσο και οι άνθρωποι που δούλεψαν κοντά του, καθώς και αυτοί που συνεχίζουν να βρίσκονται στα ηνία της εταιρείας, έχουν πιάσει με ακρίβεια αυτό το μοναδικό νόημα.

Το πάθος του Ένζο για τα 2+2 ξεκίνησε με το Ferrari 250 GT 2+2 του 1960 και συνεχίστηκε με το 400 GTi, το 412 και τελικά το Ferrari 456 GT, ένα αυτοκίνητο στο οποίο έδωσε ο ίδιος την έγκρισή του, το ’88, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή την ίδια χρονιά, στις 14 Αυγούστου

Συγκρίνεται με τον Μασκ;

Τις προάλλες κάποιος μου ‘λεγε ότι ο Έλον Μασκ θα μπορούσε να μπει στη λίστα των ιστορικών του μέλλοντος ως ένας άνθρωπος που, μετά από πολλές δεκαετίες, ξαναέχτισε μια αυτοκινητική αυτοκρατορία.

Όντως ο Μασκ έχει συνεισφέρει σε μια τομή των πραγμάτων στο «χώρο». Δημιούργησε μια ολόκληρη κατηγορία και η ταχύτητα με την οποία η Tesla ανέβηκε σε κορυφαίες θέσεις πωλήσεων ήταν καταιγιστική.

Ωστόσο, αν μου επιτρέπετε, οι σημερινές συγκυρίες δεν αναπαράγουν με την ίδια εκλέπτυνση το ιστορικό και καλλιτεχνικό αποτύπωμα που σφράγισε με το πέρασμά του ο Ένζο Φεράρι

Τα μεγέθη είναι τελείως διαφορετικά. Ο Mασκ, για παράδειγμα, αξιοποίησε τη γενικότερη στροφή της αυτοκίνησης και της εποχής.

Έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει καμιά σύγκριση, σε κανένα επίπεδο.

Ο Ένζο παρήγαγε τέχνη εν κινήσει. Αυτοκίνητα που δεκαετίες μετά πωλούνται έναντι εκατοντάδων εκατομμυρίων. Μεταλλικά γλυπτά που προκάλεσαν παροξυσμό αισθήσεων. Δεν αναπαράγεται εύκολα ένας μύθος

Ο Ένζο δημιούργησε ένα μύθο που συνεχίζει να μας κρατά στις μύτες των ποδιών μας κάθε φορά που περνά μπροστά μας ένα αυτοκίνητο με το επίθετό του. Αξία ανεπανάληπτη

In memoriam.

Photo: ferrari.com