Ο φασισμός του πισωκίνητου roadster

Αν θες πισωκίνητο, είσαι σχεδόν αναγκασμένος να είναι «ανοιχτό». Αμ έλα μου που μόλις έχεις εισέλθει στο φασισμό του roadster

Είναι το ψηφιακό μου χόμπι. Άλλοι βλέπουν DVD, άλλοι τα πίνουν στα μπαρ. Εγώ πίνω Jack με τις αγγελίες. Δεν πρόκεται να γράψω καμιά ανακάλυψη, αλλά, το έχετε αντιληφθεί πως, πρακτικά, δεν υπάρχει πισωκίνητο σε λογικό κυβισμό που να μην είναι roadster; Και σόρι, δεν μιλάω για RX-8 που είναι μια χαρά αυτοκίνητο, με το μπλοκέ του, τα χαμηλά κυβικά και όποιο γνωστό κουσούρι, αλλά μου είναι εκτός λίστας γιατί, πολύ απλά, δεν μου αρέσει.

Δεν μιλάω, επίσης, για καινούργιο. Ούτε για μεταχειρισμένο Cayman, M3, ή Nissan Z. Τρίλιτρο και πάνω δεν παίρνει ούτε ο Κουφοντίνας για να σπάσει την απεργία πείνας και να την «κοπανήσει». Σου λέει ο τρομοκράτης, «τι, να μπω στο μάτι του μπάτσου και της κοινωνίας; Ζαμέ». 

Ζαμέ έλεγα κι εγώ για κάτι άλλο. Πως ποτέ δεν θα πάρω roadster. Πολύ σικέ, έλεγα. Μειωμένη ακαμψία, «τριζάτο», δεν χωράει ούτε το μπουφάν σου να αφήσεις πίσω. «Ποτέ», ορκιζόμουν. Αμ έλα μου που ό,τι φτύνεις θα το λουστείς. Το ‘πε ο σοφός λαός και το πήρα κι εγώ κάποτε. 

Μετά, όμως, το MX-5 που (by the way ένα από τα πιο έντιμα, οικονομικά και με αίσθηση σπορ οδήγησης που μπορείς να πάρεις με ελάχιστα πλέον χρήματα), έλεγα πως πρέπει να επανέλθω στη γνώριμη στέγη των coupe.

Δεν θέλω «ανοιχτό», διάολε. Δεν θέλω ύφασμα από πάνω, εκτός αν υπάρχει ένα πολύ σοβαρό οδηγικό αντάλλαγμα, που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, υπάρχει μόνο σε δύο περιπτώσεις: S2K και Boxster (987). Τα πρώτα, έχουν ανεβάσει τιμές στο θεό και για να βρεις ένα σωστό αυτοκίνητο χωρίς να ΄χει υποστεί του Χριστού τα πάθη, πρέπει να φτάσεις σε τιμές Boxster. Που, όπως είπαμε, είναι μάλλον απαγορευτική λόγω κυβισμού και δυσκολίας στη μεταπώληση. 

Ναι, τα πισωκίνητα μεταχειρισμένα με κάποιο οδηγικό ενδιαφέρον είναι όλα, μα όλα, roadsters. Πάμε πάλι: MX- 5 (έλεγα για δίλιτρο), Toyota MR2, Ζ4, MGF (άκυρο), Elise, Opel GT (ξέχασε το καλύτερα – πολύ πόζα, λίγη οδηγική ουσία στο στρίβειν). Πέστε μου, ξεχνάω κάτι; Μην πήγε στράφι το ξενύχτι.

Ξαναλέω: με κάποιο οδηγικό ενδιαφέρον και με κάποιες σχετικά καλές επιδόσεις. Σιγά μην πάω να πάρω BMW 316. Είναι, αλήθεια, ωστόσο πως υπάρχουν μερικά καταπληκτικά, «αιχμηρά» προσθιοκίνητα αυτοκίνητα σε low budget τιμές (το δικό μου όριο έλεγε max €10.000).

Όπως το Clio RS (το είχα – να ξαναπάρω το ίδιο…;), Focus RS MK1, Type R, άντε πες και κανα Megane RS MK1 αν μπορείς να ξεπεράσεις ότι από πίσω είναι λες και σ’ έχει τρακάρει νταλίκα. Μόνο που η νταλίκα έφυγε και έμεινε το «τρακάρισμα». 

Να σας πω την αμαρτία μου κάποια στιγμή, σε μια κρίση τσιγκουνιάς, σκέφτηκα μέχρι και Rallye. Άσπρο 8V. Στο εξωτερικό αρχίζει και γίνεται classic. Ευτυχώς, λίγο αργότερα συνήλθα.

Όμως αν το σύνδρομο του RWD (rear wheel drive) έχει ρίξει μπετά στο θυμικό σου, δεν το ξεκουνάει ούτε ο Ματθαίος Γιωσαφάτ με βαριά ψυχανάλυση. Και περνάς την ώρα σου αναλογιζόμενος το φασισμό του πισωκίνητου roadster.

ΥΓ. Η εικονιζόμενη Boxster, η γενιά με τον κωδικό 981, είναι ένα τρομερό αυτοκίνητο, καλύτερο ως σασί και πιο οδηγοκεντρικό από πολλά σοβαρά «κλειστά». Θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα αγνοούσα το πανί. Αλλά…

Photo: 4Drivers