Πώς να καταστρέψεις τη Ferrari σου σε 60΄

 Gone in 60 minutes. Ένας ιδιοκτήτης μιας Ferrari F430 Scuderia κατάφερε να την καταστρέψει σε μια ώρα απ΄τη στιγμή που την αγόρασε. Άλλος ένας απλός χειριστής με άδεια οπλοφορίας

Το θέαμα είναι όλο και πιο συχνό. Κάθε τρεις και λίγο ένα κατεστραμμένο supercar κάνει τον ψηφιακό γύρο του κόσμου. Μέχρι που υπάρχουν και ιστοσελίδες αφιερωμένες αποκλειστικά σ’ αυτό το θέμα όπως, για παράδειγμα, το wrecked exotics, που έχει σελίδες επί σελίδων με τρακαρισμένα πρώην πανάκριβα αυτοκίνητα. Ποιο το νόημα; Ίσως και κανένα. Εκτός ίσως από κάποια υπολανθάνουσα χαιρεκακία.

Ο άνθρωπος, για παράδειγμα, που τράκαρε πριν λίγες μέρες την εικονιζόμενη F430 Scuderia σε μια μόλις ώρα απ’ την οποία την παρέλαβε (και μάλιστα την κατέστρεψε, όχι απλώς την ”τράκαρε”) είναι ο νέος άσχετος, εύπορος ανθρωπότυπος.

Προφανώς και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο να είσαι ”άσχετος-εύπορος”. Μπορείς να παίρνεις ένα high end ηχοσύστημα και να ακούς από κακής ποιότητας CD ”μαγαρίζοντάς” το. Ή ένα desktop πιο δυνατό κι απ΄ αυτά που ‘χουν στη NASA και εσύ ίσα-ίσα να βλέπεις κανα βιντεάκι απ’ το Tube, αξιοποιώντας το 1/1.000.000 απ΄τις δυνατότητές του.

Το ”άσχετος-εύπορος” αποκτά, όμως, άλλη διάσταση όταν πρόκειται για το αυτοκίνητο και δη το δυνατό, σπορ αυτοκίνητο, όπως μια Ferrari F430 Scuderia. Βλέπετε, ο χριστιανός (ο οποίος μέσα στην άγνοιά του τη γλίτωσε με μερικούς μώλωπες), δεν πήρε καν μια ”απλή” Ferrari. Πήρε τη Scuderia, το πιο σκληροπυρηνικό, ανόθευτο κεντρομήχανο Φεραρικό που έβγαινε μέχρι πριν λίγα χρόνια απ’ το Μαρανέλο. Και ένα τέτοιο προκειμένου να οδηγηθεί γρήγορα πρέπει να ΄χεις το γνώθι σαυτόν. Δεν το είχε. 

Ο τύπος πήγαινε γρήγορα στον Μ1, τον περιφερειακό του Λονδίνου, έχασε τον έλεγχο, σηκώθηκε στον αέρα και προσγειώθηκε στις φλόγες με τη Ferrari. Δεν είναι σκηνικό από ταινία δράσης του Χόλιγουντ αλλά ακόμα μια άσχετη-εύπορη-”κουλομαρία” on the road. Όπως μπορείτε να δείτε εδώ

Οι λέξεις-κλειδιά, λοιπόν, (άσχετος-εύπορος) έχουν επίδραση στο περιβάλλον σου. Στους άλλους που κυκλοφορούν δίπλα σου. Σε ό,τι πάρεις παραμάζωμα όταν βγεις απ’ το δρόμο σπέρνωντας τον πανικό. 

Κανονικά, το δίπλωμα οδήγησης θα έπρεπε να είναι χωρισμένο σε βαθμίδες αξιολόγησης. Θες 100 ίππους; ΟΚ, να δούμε αν είσαι ικανός. Θες 500; Πρέπει να ‘χεις περάσει σχολές οδήγησης, τεστ αστροναυτών και ένα κάρο δοκιμασίες. 

Δεν μπορείς, επειδή έχεις τα φράγκα, να παίρνεις ένα ”όπλο” χωρίς να έχει διαπιστωθεί ότι μπορείς να το χειριστείς. Τι είπες; Δεν είσαι αρκετά καλός; Κανένα πρόβλημα. Να πας με τραμ, μετρό, ταξί. Ή με τα πόδια που κάνει και καλό.

Αυτά, φυσικά, ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας αφού το σύστημα θα έπρεπε να είναι τρελά, εξαιρετικά περίπλοκο και, βέβαια, θα ΄ταν καταστροφή για τις εταιρείες που θα κατέληγαν να πουλάνε μόνο supermini, άντε το πολύ κανένα προσθιοκίνητο SUV.

Μέχρι την ουτοπική κοινωνία Πραγματικών Οδηγών, ας συνηθίσουμε, λοιπόν, να βλέπουμε όλο και πιο συχνά τις άσχετες-εύπορες-κουλομαρίες των δρόμων. Η τρίτη λέξη-κλειδί. Αλλά χωρίς χαιρεκακία.

Photo: SYP Ops Support