Fiat. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Post date:

Author:

Category:

fiat

Μπορεί το group της FCA (Fiat-Alfa Romeo-Chrysler) να αναπτύσσεται αλλά η Fiat μπαίνει όλο και περισσότερο στο περιθώριο. Αυτές είναι οι νέες εξελίξεις

Φέτος, που ήταν δυστυχώς η τελευταία χρονιά ζωής του Sergio Marchionne σε τούτο τον μάταιο κόσμο, ο πρώην πρόεδρος της FCA, αυτός ο μισητός για πολλούς ρομαντικούς ιταλόφιλους, ήταν ξεκάθαρος: ”η Fiat θα παίζει στο εξής μικρότερο ρόλο στην Ευρώπη, θα πρέπει να μην είμαστε συναισθηματικοί”.

Το τελευταίο είναι σπόντα για όσους μεγάλωσαν με ένα Fiat ή αγαπούν τη Fabbrica Italiana Automobili Torino, όπως είναι το πλήρες της ονοματεπώνυμο. Ανήκω στους πρώτους. Ανδρώθηκα οδηγικά σε μια ιταλόφιλη οικογένεια, με διάφορες Alfa (εκ πατρός) και κάμποσα Fiat (εκ μητρός). Το πρώτο μου αυτοκίνητο ήταν ένα 124, πισωκίνητο και με σάπιο πάτωμα. Το πρώτο μου καλό, ένα Punto GT του ’94. Το ερωτεύτηκα μέχρι που του έκαναν βουντού και τελικά μου το έκλεψαν.

Έκτοτε, δεν ξαναπήρα ιταλικό για λόγους που έχουν να κάνουν με το γερμανικό και, ενίοτε, γαλλικό ανταγωνισμό. Όμως και τώρα, κάποια τριάντα χρόνια αργότερα από το πισωκίνητο 124 και όλη τη σειρά εμπνευσμένων αυτοκινήτων  με το σήμα της Fiat στη μάσκα, δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να πάρει ένας ευρωπαίος ένα τέτοιο. Ξεκάθαρα. Με εξαίρεση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το Panda που ήταν και παραμένει το πιο σωστό αυτοκίνητο της γκάμας.

Το 500 έχει ήδη κλείσει δεκαετία και επιβιώνει για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι πως είναι κουκλί και όταν παρουσιάστηκε θύμισε στον κόσμο το παλιό, κλασικό 500αράκι που πρέπει να είχε κάποιος σοβαρά προβλήματα στον εγκέφαλο για να μην το συμπαθούσε. Όπως και τα Mini της εποχής, τα 2CV ή, αν θέλεις, και το ”σκαραβαίο”

Ο δεύτερος λόγος είναι η εγχώρια ιταλική αγορά. Η Fiat είναι η φέτα της ιταλίας. Ή, μάλλον πιο σωστά, η παρμεζάνα σε τροχούς. Εκεί είναι η αγοράς της, πλέον. Στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι, πέραν των αμιγώς συναισθηματικών, που θα οδηγήσουν έναν υποψήφιο πελάτη στις εκθέσεις της Fiat

Βλέπετε, το Punto έχει ήδη απoσυρθεί από τα ευρωπαϊκά showrooms ενώ πρέπει να είναι ένα από τα ελάχιστα αυτοκίνητα που στα επίσημα τεστ συγκρούσεων του EuroNCAP έχει μόλις ένα, ναι 1, αστέρι αξιολόγησης. Φαντάσου, πού; Στο EuroNCAP που όλοι σχεδόν παίρνουν τα 4 και τα 5 αστέρια για πλάκα και πολλοί υποστηρίζουν πως πρέπει να γίνουν ακόμα πιο αυστηρά τα τεστ.

Μένει το 124 που είναι μια χαρά αυτοκίνητο αλλά δεν είναι, φυσικά, 100% Fiat, αλλά Mazda με άλλο styling και κινητήρα εκ των έσω. 

Τέλος, μένει το Tipο που δεν άρεσε ούτε καν στον Marchionne που, όπως δήλωνε στο βρετανικό Top Gear, ”δεν είμαι και τόσο ερωτευμένος μαζί του”. Ένα διαδικαστικό τετράτροχο που δεν έπειθε ούτε το αφεντικό της Fiat, ποιον να πείσει; 

Α, ναι. Μένει η λατινική Αμερική και ανάλογες αγορές που μπορούν να απορροφήσουν τα προϊόντα που σνομπάρει η Ευρώπη, η Ιαπωνία και, πολύ περισσότερο, η αναδυόμενη για το γκρουπ της FCA, Αμερική.

Ουσιαστικά, η Fiat, η εταιρεία που μεγαλούργησε παράγοντας μερικά από τα καλύτερα supermini, από το Fiat 127 μέχρι το Uno και το Punto πρώτης γενιάς, έχει μείνει χωρίς «φρέσκο» supermini στην ευρωπαϊκή αγορά. Τρελό;

Έτσι λοιπόν, τόσο αυτό το στοιχείο όσο και το ότι η αγορά στρέφεται οριστικά προς τα SUV (ο Marchionne έλεγε πως σύντομα το 40% της αγοράς θα αποτελείται από SUV), αποδυναμώνει κι άλλο τη Fiat. Γιατί, όπως είναι αντιληπτό, το group της FCA, δόξα τη Μαντόνα (όχι την pop star…), διαθέτει ένα σωρό SUV στην εταιρική της ομπρέλα.

Τα Jeep, το Maserati Levante, το ενδιαφέρον Alfa Romeo Stelvio που οδηγήσαμε αλλά και τα, ψιλοάγνωστα σε μας αλλά πασίγνωστα στους αμερικανούς, Ram καλύπτουν την ανάγκη για SUV. Οπότε τι; Να φτιάξει και η Fiat ένα SUV; Να το κάνει τι; Πού να το πουλήσει εκτός Ιταλίας και γιατί να απορροφήσει έξτρα κονδύλια;

Και κάπως έτσι, φτάνουμε στην ιστορικής σημασίας, κατά την ταπεινή μου άποψη, φράση του Marchionne πως δεν ”υπάρχει λόγος να μεταμορφώσουμε τη Fiat σε Jeep και για αυτό είναι καλύτερα να αξιοποιήσουμε τις επενδύσεις μας προς τις Alfa και Maserati καθώς η Fiat θα παίζει έναν μικρότερης σημασίας ρόλο στην Ευρώπη”.

Σκληρός πραγματιστής;  Άνθρωπος των αμερικάνων; Πέστε τον όπως θέλετε. Ζούμε στην εποχή των αριθμων, των ισολογισμών και όχι του ρομαντισμού. Ο Marchionne -που όπως λένε οι τελευταίες πληροφορίες εδώ και ένα χρόνο ήξερε πως πάσχει από σοβαρή ασθένεια και δεν πήγε, φυσικά, από επιπλοκές στον ώμο…)-, ήταν ένας ρεαλιστής. Ανέστησε την Alfa Romeo, ανύψωσε τα οικονομικά και κατέστρωσε ένα παγκόσμιο πλάνο ανάπτυξης. Σύμφωνοι, υπήρχαν και «θύματα». Αλλά είμαι βέβαιος πως ήξερε πολύ καλύτερα απ΄όλους εμάς, τους «φιλοσοφους» του Facebook.

Πάντως, όπως γράφαμε πρόσφατα, ο Marchionne θα μείνει στην ιστορία ως αυτός που έκανε την πιο σοβαρή, καλά οργανωμένη και σφαιρικά προσανατολισμένη προσπάθεια να επαναφέρει την Alfa Romeo εκεί όπου της αρμόζει ως βιογραφικό. Και αυτό, καλώς ή κακώς, μετρά περισσότερο από τις παράπλευρες απώλειες της Fiat. 

Eκτός αν οι διάδοχοί του στο θρόνο του γκρουπ της FCA αλλάξουν κατεύθυνση. Και η ζωή συνεχίζεται. 

Photo: Fiat

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει