Για το φετινό, ξενέρωτο evo Car of the Year

Μέσα στη σωρεία των «Αυτοκινήτων της Χρονιάς», το evo Car of the Year έχει τιμητική θέση ανάμεσα στο petrolhead κοινό. Φέτος ήταν η εξαίρεση

Έξι μόλις υποψήφια αυτοκίνητα για τον επίζηλο φετινό τίτλο του βρετανικού evo. Και απ΄τα έξι, ξέρεις προκαταβολικά ποιο θα κέρδιζε τον τίτλο. Άσε που τα δύο εξ αυτών τα λες και άκυρα για το πιο σημαντικό τεστ της χρονιάς του βρετανικού evo

Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πορεία του evo. Φέτος συμπληρώνει είκοσι ένα χρόνια. Εύχομαι να τα κατοστήσει. Έστω κι αν ο φετινός «τελικός» για τον τίτλο του evo Car of the Year 2019 δεν θυμίζει τίποτα απ΄την αίγλη υπερπαραγωγών τού χθες

Αντί προλόγου

Τι γινόταν τις προηγούμενες χρονιές; Με δυο κουβέντες, αποτελούσε την πιο σοβαρή, ψαγμένη και, κυρίως, χωρίς διαφημιστικές δεσμεύσεις ανασκόπηση της χρονιάς. Προφανώς και ο θεσμός «Αυτοκίνητο της Χρονιάς», αυτός που ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει ως γενικό τίτλο, δεν έχει καμία σχέση με την έννοια που προσδίδει το βρετανικό evo στη φράση. Αλλά καμία.

Το «evo Car of the Year» δεν αφορά τα καροτσάκια των σούπερ μάρκετ, τα συνηθισμένα αυτοκίνητα που αφορούν την πλειοψηφία, αυτά για τα οποία γίνεται το μεγαλύτερο μέρος της διαφημιστικής δαπάνης.

Η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοκινήτων που συναντά κανείς στις σελίδες του είναι αυτά που μας αρέσει να οδηγούμε. Δεν έχει σημασία το κοστολόγιο. Από υπερμίνι έως υπεραυτοκίνητα. Αυτά που μεταδίδουν την εμπειρία της οδήγησης. Αυτά που σε συνδέουν με τη γοητεία της αυτο-κίνησης. Όποιος θέλει αυτόνομα, ας πάρει το μετρό.

Διάβασέ το: Το ειδικό αυτοκίνητο. Ευχή και κατάρα

Η ύλη αλλά και ο ετήσιος θεσμός του evo αφορούν αυστηρά, αποκλειστικά και υπέροχα μονοδιάστατα, «ειδικά» αυτοκίνητα. Αυτά που σε κάνουν να τα ερωτεύεσαι οδηγώντας τα. Αυτά που προσφέρουν το σασπένς της οδήγησης. Αυτό που, όπως λένε και ως motto του περιοδικού, αποτελεί «the thrill of driving».

Οι άνθρωποι πίσω απ΄το evo

Για μένα τουλάχιστον, ο προαναφερόμενος λόγος, το σασπένς της οδήγησης με άποψη και γνώσεις, είναι ο βασικός λόγος που το παρακολουθώ. Δύο δεκαετίες τώρα με κεντρίζουν κάποιοι απ΄τους ανθρώπους που γράφουν σ΄αυτό.

Όπως ο χαμηλών τόνων αλλά με καντάρια γνώσης ιδρυτικός John Barker – απ΄τα χρόνια του πάλαι ποτέ Performance Car. Ο «χεράς», και ταυτόχρονα σοφιστικέ στο γράψιμό του, Richard Meaden. Ο πρόωρα χαμένος από καρκίνο και προσωπικός φίλος του Ayrton Senna, Russell Bulgin. Τα κείμενά του ήταν κοσμήματα. Αλλά και ο σταρ, πλέον, Chris Harris που πέρασε απ΄την πόρτα του evo στα πρώτα του βήματα.

Ο βασικός παράγοντας σε εμπορικό-διαχειριστικό-οικονομικό επίπεδο ήταν, φυσικά, ο Harry Metcalfe. Οι νεότεροι ίσως τον έχουν γνωρίσει απ΄το ομώνυμο κανάλι του στο Tube.

Ο Metcalfe ήταν ο λεφτάς της υπόθεσης μέχρι να πουλήσει τον τίτλο. Αλλά όχι με το βουλγέρ τρόπο που φαντάζεται κανείς έναν μεγαλοεκδότη. Γνήσιος petrolhead, με πολλές γνώσεις επί των κλασικών και vintage, αγάπη για το motoring, συλλέκτης και άλλα πολλά.

«Εντάξει, μας ζάλισες. Για το φετινό evo Car of the Year θα πεις;»

Ναι, θα πω. Ότι άλλες χρονιές το πιο σημαντικό γκρουπ-τεστ είχε δύο σκέλη. Στο πρώτο συγκέντρωναν αρκετά αυτοκίνητα, καμιά δωδεκαριά. Ήταν αυτά που ΄χαν ξεχωρίσει ως του Πραγματικού Οδηγού. Αφού έβγαιναν σε έρημα στροφιλίκια, σε Σκωτίες, Ουαλίες και τα σχετικά υγρά και tricky to handle βοσκοτόπια, κατέληγαν σε μια τελική πεντάδα ή εξάδα. Αυτά που εξέφραζαν τη la crème de la crème της υπόθεσης. Συνέχιζαν στην πίστα και ψήφιζαν κατά συνείδηση,

Φέτος, τι δηλαδή; Ένα Morgan Plus Six που όσο κι αν εκφράζει με αίγλη το βρετανικό ιδιωματισμό δεν γίνεται by default να είναι σε τελική εξάδα του 2020; Δηλαδή επειδή έχει φέτος το μοτέρ και το κιβώτιο της BMW Ζ4; Και τι έγινε; Αρκεί για ένα γερασμένο σασί με σχεδίαση βασίλισσας Ελισάβετ;

Ή μήπως μία Jaguar XE SV Project 8 Touring; Ναι, σύμφωνοι, άξια η «γάτα» ως εκφραστής ενός επιθετικού σεντάν με επίσης βρετανικό άρωμα. Ωστόσο, άλλες χρονιές μάλλον θα φιγουράριζε στις τελευταίες θέσεις της 12άδας. Ενώ μία BMW Μ5, όχι.

Απ’ την άλλη, οι άνθρωποι του evo ανέκαθεν εκτιμούσαν τα Renault με το λογότυπο RS.

Δικαίως, λοιπόν, υπάρχει φέτος το ούλτρα «ειδικό» και εξωφρενικά ακριβό Megane Trophy-R. Όμως, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ποτέ ένα προσθιοκίνητο, όσο καλό κι αν είναι, δεν έχει κερδίσει evo Car of the Year. Άρα ξέρεις από πριν ότι δεν βλέπει στέμμα

Διάβασέ το: Renault Megane R.S. Trophy vs Honda Civic Type R

Ο ηθικός νικητής του 2019 και ένας συνήθης ύποπτος

Μένει η κερδισμένη της φετινής χρονιάς, η Mercedes. Και είναι κερδισμένη γιατί εκπροσωπείται από δύο μοντέλα εν μέσω εξάδας. Τρελά σημαντική αναβάθμιση. Ποιος να το ΄λεγε πριν μερικά χρόνια;

Η Mercedes με 2 αυτοκίνητα από τα 6 των φιναλίστ είναι αναμφισβήτητα η συνολικά κερδισμένη του φετινού γκρουπ τεστ

Όμως ακόμα και η συγκλονιστική Mercedes-AMG GT R Pro -που το παρελθόν της ως σασί ανατρέχει στο 2015- δύσκολα θα εκφράσει το πνεύμα του evo όσο μία Porsche 718 Cayman GT4. Για αυτό και λέμε στην αρχή πως πριν καν δεις το βίντεο μπορείς να προβλέψεις ποιος θα ‘ναι ο νικητής.

Σύμφωνοι, παραδοσιακά στο evo αγαπούν τις Porsche. Από τους 22 τελικούς του evo Car of the Year, στους 12 εξ αυτών βρίσκεται ένα τέκνο του Τσουφενχάουζεν στην 1η θέση του βάθρου.

Κι απ΄τις υπόλοιπες χρονιές; Συνήθως μία Porsche ήταν στην τελική τριάδα. Ναι, οι άτιμες εκφράζουν το πνεύμα του περιοδικού όσο άρτια το ενσωματώνει σήμερα μία GT4.

Ανάλυσέ το, Steve

Αφήνω για το τέλος το σχολιασμό του Steve Sutcliffe. Οδηγός; Εννοείται. Έμπειρος; Φυσικά. Πολλά χρόνια στο κουρμπέτι. Βαρετός; Αναπόφευκτα.

Δείτε τα κατά καιρούς βίντεό του Sutcliffe σ’ ένα κάρο Μέσα, από το Autocar μέχρι ό,τι έχει βρετανικό ΑΦΜ, και οι περιγραφές του εξαντλούνται σε βερμπαλισμούς. «Απίστευτο», «υπέροχο», «so special», «absolutely beautiful» και μια επαναλαμβανόμενη ακολουθία από κοινοτυπίες

Ο λόγος του είναι προβλέψιμος. Σπάνια μαθαίνεις. Και είναι και «διαπλεκόμενος» με κατά καιρούς χορηγίες από μεγάλους κατασκευαστές. Δεν είναι κακό αν πουλάει. Είναι, όμως, εκτός πνεύματος evo. Το οποίο, για να το κλείσω, δείχνει να βρίσκεται σε μια σχετική ύφεση.

Αλλά και μόνο ο πρόλογος του Sutcliffe, στην αρχή του βίντεο, πως περιορίστηκαν φέτος σε «έξι μόλις φιναλίστ γιατί θέλαμε να δώσουμε στο κάθε αυτοκίνητο την πλήρη προσοχή μας» αποδυναμώνει το κύρος των περασμένων ετών του evo Car of the Year.

Ευτυχώς, υπάρχει η θεϊκή πίστα Ascari, στην Ισπανία, απ΄όπου θυμάμαι τα καλύτερα και μερικά ωραία πλάνα από ψηλά. Πάμε για του χρόνου.