Η φωτογραφία που βλέπετε είναι σκόπιμα θολή. Ακριβώς όπως διαφαίνεται να εξελίσσεται σε μεγάλο βαθμό η διεθνής δημοσιογραφία αυτοκινήτου. Αυτή είναι η επιστολή που λάβαμε από έναν αναγνώστη που βαρέθηκε να διαβάζεις καμουφλαρισμένες διαφημίσεις αντί για πραγματικές κριτικές. Κύριε Ιωάννου, έχετε το λόγο
Πόσοι οδηγούν πραγματικά τα αυτοκίνητα που αγοράζουν; Πόσοι «ειδικοί» δημοσιογράφοι τα αξιολογούν πιέζοντάς τα ή έχοντας τις γνώσεις να διακρίνουν τις σχετικές διαφορές; Εξαιρετικά αφιερωμένο σε τύπους τύπου Ματ Γουότσον και κόντρες της ευθείας που έγιναν μόδα
Ξεκαθαρίζω: Δεν απευθύνομαι στο ευρύ κοινό που προσεγγίζει την αυτοκίνηση σαν παγωτό ξυλάκι τον Αύγουστο στο νησί
Η μπάλα με αυτό το κοινό είναι χαμένη από καιρό. Αν και τώρα έφτασε έξω από το γήπεδο.
Για την πλειοψηφία του κόσμου η τυπική μετάβαση από το σημείο Α στο Β, οι οθόνες και οι συνδεσιμότητες πήραν την πρωτοκαθεδρία στα κριτήρια επιλογής.
Αυτό εδώ που πληκτρολογώ είναι επιστολή προς ιδρυματικούς, όπως σωστά μας χαρακτηρίζει ο φίλτατος κ. Κωνσταντόπουλος.
Γιατρέ, τις βαλβολίνες και το Motul το 600άρι μου μπας και ηρεμήσω λίγο.
Σε ερωτώ, λοιπόν, φίλε petrolhead
Πόσο χρόνο ξόδεψες στο YouTube ή διαβάζοντας κείμενα αξιόλογων δημοσιογράφων τα τελευταία χρόνια; Ομολόγησε.
Τι εννοώ; Για κάθε Κρις Χάρις, Χένρυ Κατσπόουλ και Χάρυ Μέτκαλφ εκεί έξω (που έκαναν την μετάβαση αναίμακτα στις καινούργιες πλατφόρμες ενημέρωσης) μάς ξεφύτρωσαν 100 τυπάκια (τύπου Shmee 150) που νομίζουν ότι επειδή έχουν πρόσβαση σε αξιόλογα οχήματα (και ανέβηκε το κασέ τους καμιά κατοσταριά χιλιάδες subs) έγιναν απευθείας γνώστες του αντικειμένου και προσφέρουν υπηρεσία. Οϊμέ!
Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι το βούτυρο στο ψωμί για τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τα τμήματα μάρκετινγκ. Γιατί; Διότι προφανώς σιγοντάρουν τέτοιους σφουγγοκωλάριους με διάφορες σπονσοριές.
Φιλική συμβουλή: Αν πέσετε σε κανάλι με κάθε λογής υπεραυτοκίνητα που τα οδηγούν κάτι τυχαίοι douchebags (ο όρος άκρως επεξηγηματικός – γκουγλάρετέ τον, μη γίνω γραφικός), προχωράτε παρακάτω χωρίς δεύτερη σκέψη.
Υπάρχουν βέβαια και φωτεινές εξαιρέσεις
Άνθρωποι χωρίς προϋπηρεσία ή περγαμηνές (για παράδειγμα, οι Μίσα Χαρούντιν και Ρόμπερτ Μίτσελ) αλλά με δημοσιογραφική δεοντολογία που μερικές φορές βάζει γυαλιά σε κοτζάμ Top Gear.
Ο νοών νοείτω. Αν όχι, ας θυμίσω το ρεζιλίκι με το «ρεκόρ» ταχύτητας της SSC Tuatara.
Να το πάρουμε και αλλιώς
Όταν κάνεις έρευνα αγοράς για το επόμενο σου όχημα (καθημερινό ή πρότζεκτ), θες αντικειμενικότητα και διεξοδική ανάλυση.
Δε λέω, κάνεις όπωσδηποτε ένα δυνατό test-drive να δεις αν σου κάνει κλίκ (αυτό που ο αντιπρόσωπος πατάει εικονικό φρένο από τη θέση του συνοδηγού).
Μετά θα το στοιχίσεις με τον ανταγωνισμό πλάι-πλάι με αναλυτικούς πίνακες – ναι, είμαι άρρωστος πολύ.
Και στον μεγάλο τελικό θα ζαλίζεις κολλητούς και έτερον ήμισυ μέχρι να αλλάξουν δωμάτιο.
Προσωπικά, σε αυτή τη διαδικασία θέλω τους γκουρού μου
Να ξεκοκαλίζω ψαγμένα άρθρα από δοκιμές σε πίστα και βουνό.
Τι έκανε το τάδε κεντρομήχανο, πώς έστριψε το δείνα; Χώρια την απόλαυση τού να διαβάζεις έναν Ντίκυ (Ρίτσαρντ) Μήντεν ή έναν Σατς Κάρλσον (Roundel).
Περάσαμε δυστυχώς από την εκ βαθέων ανάλυση και το λόγο ενός Άρη Σταθάκη στην εικόνα και παρλαπίπα του καθενός άσχετου που μοστράρει αξιόλογο όχημα
Για τους απανταχού content creators με βαθύτερες τσέπες και κονέ, πού πήγαν τα δουλεμένα συγκριτικά;
Τώρα τελευταία όλο κάτι κόντρες βλέπω σε ευθείες αεροδιαδρόμων και κάποιους να κόπτονται για σκασίματα και το μπάσο μιας εξάτμισης
Προσμένω την επόμενη φουρνιά αξιόλογων δημοσιογράφων σε Ελλάδα, Ευρώπη, και Αμερική. Ο Τιφ Νίντελ αργά η γρήγορα θα βγεί κι αυτός στη σύνταξη
Αγαπώ και σέβομαι Τζέρεμι Κλάρκσον, Ρίτραρντ Χάμοντ, και Τζέημς Μέι, αλλά συνάμα τους σιχτιρίζω πού και πού. Κι αυτό γιατί μπαστάρδεψαν μια κουλτούρα ψαγμένης δημοσιογραφίας προς το εφήμερο και το χαβαλέ. Δεν ξέρω, παίζει να το χω πάρει στραβά. Εύχομαι να είμαι λάθος, αν και βλέπω μια αυτοκίνηση που λάτρεψα (εξαιτίας της δημοσιογραφίας της) να αργοπεθαίνει
Μην το κλείσω με μαύρη πλερέζα
Ας ευλογήσουμε λιγάκι τα γένια του Μέσου το οποίο φιλοξενεί την επιστολή μου.
Μέσα στο πέλαγος της μετριότητας υπάρχουν υγιείς νησίδες. Σαν το 4Drivers.
Μία κοινότητα ιδρυματικών αρθογράφων με διάθεση και άποψη, αρκετά πρωτοποριακή για τα ελληνικά μέτρα και σταθμά. Χωρίς κομπλεξισμό. Thank God!
Γενικότερα; Σκρολάρω και διαβάζω όπου αλλού διακρίνω πνεύμα κριτικό, αμεροληψία, ρομαντισμό ή διάθεση ρήξης με το, αν μη τι άλλο, θολό και χλιαρό δημοσιογραφικό κατεστημένο.
Ο Λόρδος είχε δει σωστά το έργο
Ο Άλφρεντ Χαρμσγουέρθ, γνωστός και ως Λόρδος Νόρθκλιφ, είχε κάποτε πει το εξής σε ελεύθερη μετάφραση: «Η είδηση είναι κάτι που κάποιος, κάπου, θέλει να καταστείλει. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν διαφήμιση».
Το απόφθεγμα ταιριάζει γάντι με τα δικά μας. Τη σήμερον ημέραν που ηλεκτροκίνηση και ψηφιοποίηση είναι της μοδός, έχει δέσει για τα καλά το γλυκό.
Ας μην απατώμαστε
Το ζήτημα είναι να κινηθεί όσο το δυνατό περισσότερο προϊόν με την αντικειμενική ενημέρωση του αγοραστικού κοινού να αποτελεί εμπόδιο. Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο.
Όμως, σαν και μένα, μάλλον υπάρχουν πολλοί ακόμα εκεί έξω, θαρρώ. Όλοι εμείς που ψάχνουμε την κριτική, την ελευθερία διατύπωσης. Την είδηση αντί για τη διαφήμιση
Ίσως έτσι να υπάρξει ελπίδα μιας κάποιας συνέχειας στο στροφιλίκι που χάραξε ένας μέγας Καββαθάς.
Σύντροφοι, αυτό είναι my kind of medicine. Σαν καλή βαλβολίνη για την μπλοκαδούρα.
Photo: B. Pillipenko / 4Drivers.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
