Κοπιάρω από Google: «Απινιδωτής είναι η ιατρική συσκευή που μπορεί να ανατάξει μια θανατηφόρα καρδιακή αρρυθμία μέσω ενός ηλεκτρικού σοκ». Ναι, τρως ένα ηλεκτροσόκ μόλις πατήσεις βαθιά το γκάζι σε ένα δυνατό ηλεκτρικό
Οδηγώντας το Porsche Taycan 4S των 544 ίππων, των 0-100 χλμ/ώ. σε 3,7 δ/λ. και, ακόμα περισσότερο, των 0-200 σε 12,5. Είναι επιδόσεις-ηλεκτροσόκ. Και, αναλογικά, προσιτές. Στα €128.250. Πόσοι όμως από το κοινό της εταιρείας διαχειρίζονται τέτοιες υπερ-επιδόσεις;
Οδήγησα διάφορα ηλεκτρικά το τελευταίο διάστημα. Ο τρόπος που επιταχύνουν είναι γροθιά στο υπογάστριο. Αίσθηση πρωτόγνωρη. Όλη η ροπή από το ρελαντί, απρόσκοπτη. Μέχρι να ‘ρθει ο κόφτης για να σταματήσει την ώθηση
Συγγνώμη, καταλαβαίνουμε τι λέμε; Το κλασικό 0-100 έρχεται σχεδόν σε χρόνο καλύτερο από όποια Ferrari, Lamborghini ή όποιο άλλο εξωτικό οδηγούσαμε την περασμένη δεκαετία. Ανταγωνίσιμο σχεδόν της Formula 1.
Μιλάμε για μεταξύ τους διαφορά του ενός δευτερολέπτου, όχι τίποτα περισσότερο. Η αίσθηση; Καταιγιστική. Η υπεροπλία στο φανάρι; Για πλάκα «έχεις» σχεδόν ό,τι κινείται.
Το συναίσθημα; Μεγάλε, είσαι ο επιβήτορας των δρόμων.
Σύμφωνοι, όλα αυτά ακούγονται εντυπωσιακά
Το θέμα μου, όμως, είναι το «μετά». Και μετά, τι; Κάποια βαριά SUV που επιστρατεύουν όλη τη NASA για να στρίψουν;
Όχι ότι δεν στρίβουν τα καλά ηλεκτρικά, ειδικά τα σπορ. Στρίβουν. Οδηγώντας, για παράδειγμα, ένα Porsche Taycan 4S των 544 ίππων σε σεσημασμένο πέρασμα, ξημερώματα στα πέρατα της Αττικής (ναι, ξέρω, θα βγουν οι φωνές της ορθότητας να κράξουν), το αυτοκίνητο εκτέλεσε την καμπή με συγκροτημένο τρόπο παρά τα πολύ σοβαρά χιλιόμετρα μέσα στο apex
Όμως σαφώς, κυρίες και κύριοι, ο απινιδωτής φέρει και μια αδράνεια. Υπάρχει ένας σεβαστός, συνήθως, όγκος που δεν είναι εύκολο να κρυφτεί.
Και μετά; Όλο αυτό το άγουρο, ανυποψίαστο και, αν μου επιτρέπετε, συχνά άσχετο κοινό που μόλις γεύτηκε την εκτόξευση του πυραύλου είναι οδηγικά ώριμο για να διαχειριστεί αυτές τις επιδόσεις σε εναλλαγές κατεύθυνσης και μεταφορές βάρους; Σόρι, πολύ αμφιβάλλω
Εθιστικό ηλεκτροσόκ
Βέβαια, όπως σωστά μου επισήμανε ένας γηραιός συνάδελφος (που τυγχάνει να είναι και πολύ καλός οδηγός), «Και ποιος νομίζεις ότι θα το πάει έτσι;».
Δεν ξέρω ποιος θα πάει έτσι, όμως φαντάζομαι ότι αφ’ ης στιγμής ρίχνεις στο τραπέζι το «τυράκι» των υπέρ-επιδόσεων, θα τσιμπήσει αρκετός άμαθος κόσμος.
Θα υπάρξουν πελάτες που θα βγουν από την καρδιακή τους αρρυθμία, μπορεί και την οδηγική τους βαρεμάρα. Θα θέλουν τη δόση τους. Βλέπεις, η επιτάχυνση είναι ωραίο πράμα. Εθιστικό. Σε κάνει να νιώθεις κυρίαρχος. Μπορεί και οδηγάρα. Μήπως, όμως, δεν είσαι και είναι ο απινιδωτής που κάνει τη διαφορά;
Δεν ξέρω, θα δείξει. Εύχομαι χωρίς ηλεκτροσόκ εντός του apex.
Photo: 4Drivers
*Αρχική δημοσίευση στο Quattroruote / Autotypos.gr
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.