Κράτα το «μαμά»

Όσο βουτά κάποιος στην ιδέα του μεταχειρισμένου, τόσο περισσότερο εκτιμά το αυτό που κρατήθηκε όπως βγήκε από τη «μαμά» του. Σωστό ή λάθος;

Με το λευκό που ξεχωρίζει. Τις χρωματιστές γραμμές της Peugeot-Talbot. Το άθικτο εσωτερικό. Τις λευκές σιδερένιες ζάντες. Ορίτζιναλ.

Kάθε φορά που βλέπω ένα προσεγμένο youngtimer, χαίρομαι τον ιδιοκτήτη του που αντιστάθηκε στο ευκαιριακό tuning, τις επιπόλαιες προσθήκες, το μπαστάρδεμα. Και γι` αυτό ακριβώς, περιπτώσεις σαν την εικονιζόμενη, πρακτικά δεν έχουν τιμή.

Το 205 Rallye, ουσιαστικά, δεν υπάρχει στις αγγελίες και είναι δυσεύρετο ακόμα και στο εξωτερικό. Μπορείς να ζητήσεις όσα θες, αναλόγως ενδιαφέροντος. Τις προάλλες είδα επίσης ένα στη Βουλιαγμένη και το ζήλεψα. Κόσμημα. 

Και τα κοσμήματα δεν τα πειράζεις. Δεν πειραματίζεσαι με εγκεφάλους, τροχούς και «σκούπες». Τα κρατάς ως έχουν.

Το πολύ-πολύ να πειράξεις λίγο ευθυγράμμιση, λάδια, «ξύδια», τακάκια και ένα σετ καλά λάστιχα στην ξεχασμένη διάσταση των 165/70/13 (παρεμπιπτόντως, μια καλή επιλογή είναι τα Yokohama 79T A.Drive).

Τι κάνει όμως ένα αυτοκίνητο, φτηνό και καθημερινό, σαν το 205, κλασικό; 

Μετά από βαριά εμβάθυνση καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα. Κλασικό της διπλανής πόρτας (προφανώς και δεν μιλάμε για τα Ferrari 250 SWB ή άλλα συναφή) είναι αυτό που έχει τρία στοιχεία:

Α. Χαρακτήρα

Β. Λιτή προσέγγιση

Γ. Εξαιρετικά περιορισμένες εκδόσεις, χρωματολόγια, εξοπλισμούς 

Το Rallye είχε και τα τρία: ελάχιστο βάρος (794 kg), χωρίς clima, ηχομονώσεις, δερμάτινα και μασαζοκαλσόν, λακωνικό styling και μόνο σε λευκό ή κίτρινο. 

Σύμφωνοι, στη Γερμανία βγήκε και με το μοτέρ του 1.9 καθώς ο ΤU24 των 1.3 λίτρων και 103 ίππων δεν «περνούσε» καυσαέρια, αλλά μαζί ήρθαν καπάκι άλλα 150 κιλά και ο χαρακτήρας νοθεύτηκε.

Οπότε τι μένει; Ένα σαν το λευκό που βλέπετε. «Μαμά». Αγνό, παρθένο και αμόλυντο. Δεν ξαναβγαίνουν τέτοια.

Υ.Γ. Εξαιρετικά αφιερωμένο στη γιορτή της μητέρας.

Photo: Peugeot