Σιγά μη σώσει κανείς τη Lancia

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η επίσημη διεθνής ιστοσελίδα μοιάζει με ανέκδοτο. Ένα μόνο μοντέλο. Και αυτό ήδη σε απόσυρση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές αγορές. Αυτό το κείμενο ήταν προφητικό

Διαβάζοντας τις προάλλες ένα debate σχετικά με το αν η Lancia Thesis, ήταν καλό ή κακό αυτοκίνητο (καλύτερα να μην πω τη γνώμη μου), συνειδητοποίησα ότι, αν εξαιρέσουμε τα “πυροβολημένα” Clarksonικά άρθρα για τις Lamborghini, Ferrari κ.λπ., πολύς κόσμος αναφέρεται στη Lancia. 

Δυσανάλογα πολύς, θα έλεγα. Ακόμα και για τις “glory days”, όταν ποτέ της δεν ξεπέρασε το 3% της συνολικής αγοράς, εκτός Ιταλίας – εξαιρούμε την εποχή της Αutobianchi που δεν ήταν βέβαια Lancia.

Θα ‘χε ενδιαφέρον να κάνει κάποιος μια δημοσκόπηση για το προφίλ αυτών των ανθρώπων. Όσων δηλαδή υπερασπίζονται σήμερα τίποτα περισσότερο από μια φωτογραφία μιας Stratos, Fulvia ή Integrale που κάποιος Munari, Alén ή Bettega οδήγησε και, μέσω της φωτογραφίας, αναφέρονται με τα καλύτερα λόγια και επιχειρήματα ακόμα και για μοντέλα που δεν είχαν καμία σχέση με την αληθινή μάρκα.

Είμαι πολύ περίεργος να δω την ηλικία τους. Και δεν θα εκπλαγώ αν μάθω ότι ένα μεγάλο ποσοστό ήταν στο Δημοτικό την εποχή που η Delta ήταν ακόμα ζωντανή.

Υποτίθεται ότι ο λόγος που όλοι οι κατασκευαστές συμμετείχαν στο τότε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλυ, ήταν για να στρατολογήσουν οπαδούς και να πουλήσουν τα “look alikes”. Η ιστορία μας δείχνει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη Lancia κάτι δεν πήγε καλά.

Οι άλλοι μπορεί να μην απέκτησαν οπαδούς, αλλά πούλησαν. Στη Lancia, οι οπαδοί, σε αντίθεση με τις πωλήσεις, συνεχίζουν ανεξήγητα να αυξάνονται.

Δεν είναι τυχαίο το ότι οι μισοί που πάνε να παρακολουθήσουν οποιοδήποτε ιστορικό ράλλυ, πάνε για τη Lancia.

Αυτό από μόνο του αποτελεί (δικαιολογημένο) λόγο να πάρεις ένα σκουπόξυλο και να σπάσεις τα κεφάλια εκείνων που με ευκολία πήραν την απόφαση να κάνουν στάχτη χρήματα, κόπους και θυσίες, στην “ανάγκη” να διαφοροποιηθεί η εικόνα της μάρκας μέσα στο Gruppo.

Έχοντας πάντα στο μυαλό να την προξενέψουν, ξόδεψαν περισσότερα χωρίς αποτέλεσμα. Το αστείο είναι ότι το ήξεραν και το έλεγαν πριν ακόμα γίνει. Το δεύτερο αστείο είναι ότι ο γάμος τελικά έγινε.   

M’ έναν de Silva να σχεδιάζει την 156 κι έναν Mike Robinson (με τι μυαλό έφεραν καλιφορνέζο σχεδιαστή στο Τορίνο, μόνο οι Ιταλοί ξέρουν) να σχεδιάζει (αρχικά) το Dialogos και να παίρνουν πράσινο φώς για τη γραμμή παραγωγής το Thesis και η Lybra – όχι ότι φταίει αυτός, βέβαια.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, αν ο κ. Marchionne έδινε ποτέ το πράσινο φώς για να σωθεί η Lanacia από το αναπόφευκτο. Προς το παρόν, προέχει η σωτηρία της Alfa Romeo.

Speriamo bene…

Photo: Lancia