Mazda MX-5 ή Toyota MR2; Η απάντηση ενός ''κολλημένου''

Κλείδωσα τον βάτραχο (βλ. Toyota MR2) στο γκαράζ και πήρα τα κλειδιά ενός ΜΧ5 ΝΒ. Κάναμε μαζί 400 χιλιόμετρα. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αντικειμενικός μπορώ. Αλλά δεν το υπόσχομαι…

Το MX-5, όπως έχουμε ξαναγράψει, είναι ένα εξαιρετικό πισωκίνητο »σχολείο» με τρομερό potential για track days και βέβαια μυθική ανθεκτικότητα.

Το ΜΧ5 είναι ωραίο, είναι άμεσο, σου δίνει απλόχερα τη μηχανική αίσθηση που αναζητάς σε κάποιο σπορ roadster. Το ανάγλυφο της ασφάλτου μεταδίδεται από το σαζμάν στον επιλογέα και κατευθείαν στις απολήξεις του χεριού σου. »Μετράει»  αυτή η ζωντάνια. Ειδικά, στην εποχή μας.

Περνά τις λακούβες πιο αναίμακτα από το Toyota και γενικά το μοτέρ του είναι ζωντανό με τη χαρακτηριστική μηχανική αίσθηση που συχνά λείπει απ’ το »φιλτράρισμα» των Γερμανών.

Από ψυχαγωγικής σκοπιάς, επίσης, είναι »σχολείο» και πανεύκολο. Η κλασική διάταξη, σε σχέση με το κεντρομήχανο MR2, και το ζύγισμά του σου επιτρέπουν να παίζεις παντού και πάντα. Αρκεί να έχεις πάρει λίγη φόρα.

Αν, λοιπόν, το κατέχεις στοιχειωδώς το άθλημα, με το Mazda εύκολα αποκτάς την αντίληψη του »παντιλικίου».  Και, φυσικά, όσες εκδόσεις έχουν το μπλοκέ, είναι σαφώς απολαυστικότερες.

Το είχα οδηγήσει και στο παρελθόν και μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Εκτός του ότι δεν χώραγα εκεί μέσα… Είτε η καράφλα θα βρίσκει στην κουκούλα είτε τα μπούτια στο τιμόνι. Δεν με νοιάζει όμως, χώρεσα στον »βάτραχο» – ναι, μου τον θυμίζει το MR2 με αυτό το αθώο, γουρλωτό βλέμμα. Και κάπου εδώ τελειώνει η αντικειμενικότητα που διαθέτω.

Έχω την αίσθηση πως το MR2, απλώς, δεν συγκρίνεται με το ΜΧ5. Στο Toyota τα πάντα εκτελούνται ακαριαία. Ο χρόνος απόκρισης είναι σαφώς πιο άμεσος. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην διαφορετική θέση του μοτέρ που αναπνέει στην πλάτη σου, αλλά στο γενικότερο στήσιμο

Το MR2 είναι μια πολεμική μηχανή και άμα μπεις μέσα, μετά όλα τ’ άλλα σου φαίνονται γλυκανάλατα! Υπερβολικός; Ο Κωνσταντόπουλος λέει, πως την έχω δαγκώσει χοντρά τη λαμαρίνα…

Πορτμπαγκάζ δεν υπάρχει για να μην χαλάει την κατανομή βάρους. Μόνο τα απαραίτητα ρεζέρβα-γρύλος. Το ήξεραν οι ιάπωνες ότι δεν θα κάνουν πωλήσεις με δαύτο, αλλά ήθελαν να βγάλουν κάτι πραγματικά σπορ για την υστεροφημία τους.

#Διάβασέ το: Πήρες το Toyota MR2; Κάνε αυτά

Με το ΜΧ5 κάποιες στιγμές θα πας ρολαριστός να απολαύσεις τη βόλτα ή το τοπίο. Με το MR2 με το που δεις ελεύθερο κομμάτι δρόμου λυσσάς. Δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις, σ’ έχει συνέχεια στην τσίτα να στροφάρεις το μοτέρ στον σβέρκο σου. Τις στροφές τις εκτελείς απολαμβάνοντας το τιμόνι και το όλο στήσιμό του. Πολλοί το παρομοιάζουν με μεγάλο καρτ και έχουν δίκιο.

Και άμα ξέρεις τι έχεις, μια χαρά κάνει και για καθημερινό. Δεν θα γεμίσεις ένα καρότσι στο σουπερμάρκετ αλλά θα στουμπώσεις μερικές σακούλες πίσω από τα καθίσματα.

Η ουσία είναι ότι απολαμβάνεις την κάθε διαδρομή. Δεν μετακινείσαι. Οδηγείς. Ξέρω ότι ίσως κάνω εχθρούς. Ή και περισσότερους φίλους, αναλόγως στρατοπέδου. Αλλά ναι, μετά από το MR2, το ΜΧ-5 μου φάνηκε έως και βαρετό.

Τώρα, μπορείτε να πυροβολήσετε τον πιανίστα. Κολλημένος με το MR2; Σώπα, καλέ.

#Διάβασέ το: Το τέλειο MX-5;

Photo: Θ. Γοργογιάννης