Το τέλειο MX-5; Υπάρχει; Ποιο είναι;

Ποιο είναι το ιδανικό Mazda MX-5; Ρωτήσαμε τον άνθρωπο που ξέρει τι ακριβώς πρέπει να ονειρεύεται για το αγαπημένο του roadster

O Αχιλλέας Ααναστασόπουλος και το MX-5. Γίνεται χωρίς αυτό;

Κάποιο καιρό πριν, η άποψη του Chris Harris για το Mazda MX-5, ότι δηλαδή δεν είναι σπορ αυτοκίνητο, είχε ξεσηκώσει παγκόσμια θύελλα. Σε άρθρο μου εκείνη την εποχή είχα συμφωνήσει, διευκρινίζοντας όμως ότι είναι οι οικονομοτεχνικές και χρονολογικές συνθήκες που παίζουν ρόλο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, καταλυτικό και ανατρεπτικό

Στις τιμές που πωλούνται πλέον (και) στη χώρα μας τα Μιατάκια, δύσκολα βρίσκεις κάτι παρόμοιο σε πακέτο τιμής, απόδοσης, κύρους, αξιοπιστίας και ”πούσι-μάγκνετ”. Και, κυρίως, διασκέδασης.

Γιατί, ελάτε τώρα, ασχέτως του αν συμπαθείτε τη Mazda ή όχι, αν είστε Ιταλόφιλοι ή Γερμανόφιλοι ή ότι άλλο ”– όφιλοι” θέλετε, ένα είναι βέβαιο:

Αν έχετε πει έστω και μια φορά, ότι το ΜΧ-5 δεν είναι διασκεδαστικό στην οδήγηση, μάλλον είστε άσχετοι.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όταν ο Γιάννης με ρώτησε πώς θα φανταζόμουν το ιδανικό ΜΧ-5, ή καλύτερα το ιδανικά βελτιωμένο ΜΧ-5, η παρλαπίπα πήγε σύννεφο

Μάλλον το Sporty θα έλεγα, αλλά αν θες κλασικό υπήρχαν και το ΝΑ στην έκδοση RS ή εκείνο το εξαιρετικά συλλεκτικό Μ2-1001 Clubman που δεν ήρθαν στην Ευρώπη, αλλά και το Mazdaspeed Miata με το τουρμπάτο μοτέρ που πουλήθηκε μόνο στην Αμερική, ή ίσως και ένα από τα ελάχιστα Coupe που κυκλοφόρησαν, αλλά απ’ όλα εμένα μ’ αρέσει το κακάσχημο εξαιρετικά σπάνιο βελτιωμένο Pitcrew με τα στρογγυλά φανάρια…

Ο Γιάννης με σταμάτησε. Μου είπε να προσαρμοστούμε λίγο στα τωρινά και τα εγχώρια δεδομένα. Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την τελευταία (σ.σ. για εμάς στην Ελλάδα) γενιά, το λεγόμενο Μk3 ή αλλιώς NC.

Αποφασίσαμε, επίσης, ότι για προφανείς φορολογικούς λόγους, θα είχαμε ”στα χέρια μας” το 1.800άρι με τους 126 ίππους. Ως εκεί. Μετά, ελεύθεροι. Ελεύθεροι να οργιάσουμε. Με τη φαντασία μας, προς το παρόν και βλέπουμε

Εντάξει, λοιπόν. Έχουμε ένα 1.800άρι Μk3. Αλλά όχι NC παιδιά, αφού ονειρευόμαστε, θα είχαμε ένα RC. Roadster Coupe, αδελφέ μου.

Με μόλις 36 κιλά περισσότερα (και λίγο ασχημότερο πίσω μέρος) ξενοιάζεις από κουκούλες, ασφάλειες, παρκαρίσματα και ταξιδεύεις και χωρίς το ”φαπ-φαπ-φαπ” του mohair υφάσματος πάνω από το κεφάλι σου.

Να χαρείτε, μη μου πείτε δεν είναι Roadster.

Ανοίγεις την οροφή και είναι. Απλά συνολικά είναι ένα σαφώς πιο ολοκληρωμένο αυτοκίνητο.

Βάζεις και ένα roll bar όμως, cabrio έχεις, δεν παίζουμε με αυτά. Έλληνες κατασκευαστές έχουν ήδη εξελίξει λύσεις, με κόστος 250-350 ευρώ με την τοποθέτηση.

Μια και θα το πας για τοποθέτηση, κι αν δεν θέλεις να κάνεις εισαγωγή τα πανάκριβα δεσίματα σασί της AutoExe, φτιάξε και μερικά δεσίματα από κάτω. Άντε και μπάρες θόλων εμπρός και πίσω (λειτουργούν μόνο ως δεσίματα αφού η ανάρτηση είναι ανεξάρτητη).

Μιας και έχεις δε αυτή την ανεξάρτητη ανάρτηση, πλήρως ρυθμιζόμενη από το εργοστάσιο (κάμπερ, κάστερ, συγκλιση, απόκλιση και όλα τα καλά) το μόνο που σου μένει είναι ένα καλό, coil over kit. Αν δεν έχεις 2-2,5 χιλιάρικα για Ohlins, ούτε 1,5 για Tein MonoFlex, ένα monotube σετ, ρυθμιζόμενο σε σκληρότητα και απόσβεση, με ανεξάρτητη ρύθμιση ύψους (BC Racing, Meister-R, XYZ) θα κάνει τη δουλίτσα του άριστα όπως ήδη έχει αποδεδειχθεί. Σε αυτοκίνητα μάλιστα που κινούνται ανάμεσά μας, στους ελληνικούς δρόμους, όχι στα ”χαλιά” του Αμέρικα.

Κάπου εδώ θα αρχίσουν να μπλέκονται τα πράγματα, καθώς θα γίνει ξανά η κουβέντα στην οποία διαφωνούν –και συνήθως τσακώνονται- οι θιασώτες της εμφάνισης με αυτούς της χρηστικότητας. Οι μεν θα πουν πίττα χαμήλωμα και ζαντάρες, οι δε θα πουν μπόλικο λάστιχο και χαμηλού βάρους ζάντες.

Η αλήθεια είναι ότι το Mk3 θέλει 18άρα για να «γεμίσει» ο θόλος οπτικά, και αν πράγματι τα χαμηλώσεις πολύ (και στρετσάρεις το λάστιχο, και γυρίσεις τα φτερά και και και…) είναι πανέμορφο. Αλλά επί της ουσίας, μια λύση με αρκετό, αλλά όχι ακραίο χαμήλωμα και μια ελαφριά ζάντα 17×9’’ με όφσετ περί το 40-45 και λάστιχο 225 ή 235 προσφέρει μια εξαιρετική μέση λύση κατάλληλη για κάθε χρήση, δρόμου και πίστας.

Σε πιο απλά πράγματα, εκεί που συμφωνούμε όλοι, στο θέμα του διαφορικού, η πιο απλή δοκιμασμένη λύση είναι η μεταμόσχευση του μάλλον ”μαλακού” και πολιτισμένου Fuji από το 2λιτρο ΜΧ-5.

Αλλά επειδή εδώ θέλουμε το καλύτερο, ένα Quaife μπορεί να γίνει ειδική παραγγελία – αν βγάλετε άκρη με τα κεντρικά της εταιρείας.

Για πιο καθαρόαιμες καταστάσεις, ένα δισκάτο μπλοκέ της Cusco θα σας δώσει τη λύση. Παρομοίως και στα φρένα, δωρητές από 2λιτρο, καλά competition τακάκια και υγρά και έχουμε μια σοβαρή αναβάθμιση. Αλλιώς, τετραπίστονες εμπρός δαγκάνες διατίθενται από αρκετές εταιρείες σε ποικιλία τιμών.

Κι ύστερα πέφτουμε στα βαριά, το μοτέρ. Καλό θα ήταν να κοιτάξεις την κορυφή. Το δίλιτρο, άλλωστε, βελτιώνεται αρκετά ατμοσφαιρικά και οι Ιάπωνες tuners έχουν δείξει το δρόμο. Αλλά, είπαμε, δεν έχουμε 2λιτρο αλλά 18άρι. Και αυτό έχει βελτιωθεί ατμοσφαιρικά, τα custom ελληνικά χταπόδια έχουν δείξει ότι αποδίδουν, αλλά αυτό που έχει περισσότερο ψωμί είναι η υπερτροφοδότηση.

Πολλές μουρμούρες υπάρχουν για την αξιοπιστία και το κόστος, αλλά εδώ, στο Dream5 έστω και με περιορισμούς, δεν έχουμε τέτοιο θέμα

Χταπόδι μπορεί να φτιαχτεί εύκολα, τουρμπίνες υπάρχουν να διαλέξεις, εισαγωγές, καταλύτες, εξατμίσεις, όλα καλά. Αγκάθι είναι απ’ όσο ξέρω είναι το μάνατζμεντ αφού ο «μαμά» εγκέφαλος δεν θέλει να συνεργαστεί.

Αλλά δεν είναι κάτι που δεν έχει γίνει παγκοσμίως, αλλά δεν μπορούμε και να ξέρουμε απόλυτα αν θα έχει… μέλλον.

Θα ξεκινούσα να μιλάω και για body kit, ή τέλος πάντων, αεροδυναμικά βοηθήματα, αλλά δεν θα το κάνω αφού αφενός το θέμα είναι υποκειμενικό και αφετέρου, παρακολουθούσα εκείνο το εξαίσιο βιντεάκι της σύγκρισης της GT86 TRD με το MX5 BBR GT270 Turbo και μια χαρά μου@ρ@ είναι το RC Facelift με το πακέτο Sport Tech.

Για την ακρίβεια, όσο κι αν το παλεύω στο μυαλό μου, έτσι θα ήθελα να είναι το MX-5 μου, ακόμα κι αν πασχίσω πολύ για να βρω το κιτ.

Ακόμα κι αν χρειαστεί να παρανομήσω, να βάλω ένα 2λιτρο κινητήρα και να πληρώσω ένα κάρο λεφτά για να έχω 270 άλογα, 307 νιουτόμετρα και 4,9’’ επιτάχυνση 0-100 km/h. Και μάλιστα με εγγύηση.

Κλείσαμε. Αυτό θέλω. Το RC BBR GT270 είναι το Dream5 μου.

Μόνο ίσως ζάντες θα θέλει, και λίγο χαμήλωμα, και…

Photo: Κώστας Σιδηράς