Ο δικηγόρος του πισωκίνητου: το τούνελ μετάδοσης

Δεν είναι το τούνελ της Αττικής Οδού, ούτε τα τούνελ του ψυχρού πολέμου στο Βερολίνο. Είναι αυτό το εξόγκωμα στο κέντρο του αυτοκινήτου. Σα να περνά ο προαστιακός ανάμεσα απ’ τα πόδια σου. Ή τα δικά της

«Τι είναι αυτό το πράγμα που εξέχει και μας χωρίζει τον έναν από τον άλλον, αγάπη μου;»

Το τούνελ είναι αυτός ο όγκος μέσα στη μέση του αυτοκινήτου που πρέπει μονίμως να περνάς για να κατέβεις από τη λάθος πόρτα. Μπροστά βολεύεται

Λίγο το χειρόφρενο, λίγο η κονσόλα, λίγο ο «τεμπέλης» και, τέλος πάντων, το τούνελ μετάδοσης διασκεδάζεται.

Πίσω, όμως, είναι Βατερλό. Άσε που όταν κάθεται η αδελφή της γυναίκας σου ανοίγει τα πόδια δεξιά-αριστερά και μετά πρέπει εσύ να μην κοιτάς ποτέ τον καθρέφτη.

Ασυγχώρητο το τούνελ και στο κάτω-κάτω, όταν η κίνηση είναι πίσω, να το καταλάβω. Περνά ο κεντρικός άξονας, χωρίς αυτόν η μαγεία χάνεται, άρα καλώς κάνει και υπάρχει

Όμως, στο προσθιοκίνητο; Τι διάολο, δε μπορούν να περάσουν τον σωλήνα της εξάτμισης κάπως αλλιώς;

Πρέπει να μπαίνει μέσα στην καμπίνα και να μας δυσκολεύει;

Ας τον έκαναν κάτι άλλο ή ας έβγαζαν την εξάτμιση από το πλάι. Παρότι αυτό είναι κιτς. Εκτός αν είναι Dodge Viper.