Οι 24 Ώρες της Daytona ολοκληρώθηκαν. Το χάρηκαν όλοι. Ακόμα και τα μυγάκια που βρήκαν, επιτέλους, έναν αξιοπρεπή θάνατο
Θα τα έχετε παρατηρήσει. Ορδές από αγνώστου ταυτότητας μυγάκια. Γυρνώντας από κάποιο γρήγορο ταξίδι. Από το χωριό, τις διακοπές ή μια γρήγορη εξόρμηση στην εθνική – δεν έχει σημασία, τα μυγάκια είναι παντού.
Γεννοκτονίες στον προφυλακτήρα, στο καπό, στο παρμπρίζ, στο ψυγείο (πολύ μπλιαχ), γενικώς μετωπικές καταστάσεις. Τα μυγάκια, αυτοί οι ακούσιοι μουτζαχεντίν υψηλών ταχυτήτων, θα μπορούσες να πεις πως είναι κάτι σαν τρόπαιο. Η πιστοποίηση πως είχες μια αξιοπρεπή ωριαία, πως απάλλαξες, έστω, τους γύρω σου απ’ αυτό το σπαστικό ζουζούνισμα εκεί που κάθονται στον καναπέ.
Το να σκοτώνεις μυγάκια οδηγώντας, είναι μια πράξη αγάπης προς την κοινωνία. Πολύ περισσότερο; Χωρίς χρήση εντομοαπωθητικών που, όπως λένε οι ειδικοί, κάνουν και και κακό στην ατμόσφαιρα. Μόνο με τη φυσική σου ταχύτητα. Αθόρυβα, ένας ήρεμος, απόλυτα οικολογικός θάνατος.
Κοιτώντας τις φωτό από τις 24 Ώρες της Daytona που ξεκίνησε το φετινό Πρωτάθλημα ΙMSA (και με αφορμή τις οποίες γράφαμε για το πρωτοεμφανιζόμενο BMW M8 GTE), αλλά και μερικά από τα αγωνιστικά που συμμετείχαν, μπορεί να δει κανείς τα απομεινάρια του ιπτάμενου βασιλείου.
Tα αγωνιστικά, ειδικά μετά από έναν πολύωρο αγώνα αντοχής, δείχνουν πιο όμορφα. Σαν μαχητές. Με εμφανή τα σημάδια της πάλης εκδορές, μαυρίλα στους τροχούς, μερικές φορές κολλητική ταινία να συγκρατεί μέρη του αμαξώματος και, βέβαια, άπειρα μυγάκια.
Που, ναι, αντί να εκτελούνται σε τοίχους, είχαν την τιμή να βρουν έναν αξιοπρεπή θάνατο. R.I.P.
Photo: evo
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
