Οδηγώντας ώριμα. Μια επαναπροσέγγιση καθώς πήζει ο εγκέφαλος

Όλοι όσοι αγαπάμε την οδήγηση, κάποια στιγμή ξεπεράσαμε τα όριά μας. Νόμος. Απόλυτος και καθολικός. Υπάρχει, όμως, ένα μεγάλο «αλλά»

Κοτάζοντας από «ψηλά» την έννοια της οδήγησης. Μια προσέγγιση από έναν petrolhead που μεγαλώνει

Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω αυτό το κείμενο. Ίσως γιατί με πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι όταν βλέπω και διαβάζω για ατυχήματα στο δρόμο

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι με κείμενά μου για ταχύτητα, για Evo (του οποίου τυγχάνω ιδιοκτήτης), μπορεί, ίσως, πιθανόν, να έβαλα ένα μικρό λιθαράκι για να συμβούν.

Ίσως να παρέσυρα κάποιον και πάτησε δυο μιλιμέτρ πιο βαθιά το γκάζι του, σε λάθος σημείο και στιγμή (σύμφωνοι, το ενοχικό μου είναι σε φάση ενεργοποίησης.

Ποια είναι η δική μου αφορμή;

Πάντως όχι περιστατικά τύπου «το δυστύχημα με την Porsche» πoυ είχε κάνει το πανελλήνιο να οργιάσει στην αμπελοφιλοσοφία.

Θα έλεγα πως η δική μου αφορμή για αυτό το κείμενο είναι ο δημοσιογραφικός αφορισμός που συχνά έχουμε διαβάσει: το τάδε αυτοκίνητο «αψηφά τους νόμους της φυσικής»

Ως γνωστόν, όσο πιο γρήγορα κινείται ένα αυτοκίνητο τόσο πιο μεγάλη κινητική ενέργεια έχει. Στοιχειώδες, όλοι το καταλαβαίνουμε. Στην πραγματικότητα η ενέργειά του είναι ανάλογη με το τετράγωνο της ταχύτητας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όταν ένα όχημα τριπλασιάσει την ταχύτητα του, εννιαπλασιάζει την ενέργειά του. Ή πιο αβανταδόρικα, μια μοτοσικλέτα 200 kg με αναβάτη που ζυγίζει 100 kg που κινείται με 300 km/h έχουν την ίδια κινητική ενέργεια με ένα Hummer H3 2,700 κιλών που κινείται με 100 km/h.

Μπορεί μια μοτοσικλέτα να μη φαίνεται και τόσο εντυπωσιακά επικίνδυνη, αλλά σίγουρα κανένας δεν θα ‘θελε να πέσει πάνω του ένα Hummer με 100 km/h.

Αν καταφέρατε να αντέξετε μέχρι έδω το διάβασμα, χαλαρώστε

Τέρμα οι τύποι, οι αρχές και οι νόμοι. Θα περάσουμε εν τάχει στη δυναμική συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Θα τη διαχωρίσω σε on balance και off balance.

Στην πρώτη περίπτωση όλα καλά. Στρίβουμε, φρενάρουμε, cool, όλα υπό έλεγχο. Ακόμη και ο πιο άπειρος μπορεί να πάει ένα σύγχρονο αυτοκίνητο πολύ γρήγορα χωρίς να ιδρώσει.

Στην off balance περίπτωση διαχωρίζουμε δύο υποπεριπτώσεις: την πρώτη όπου το αυτοκίνητο είναι εκτός ισορροπίας κατόπιν δικού μας χειρισμού. Σ’ αυτήν την περίπτωση έχουμε το χρόνο και έχουμε επιλέξει το χώρο για να το επαναφέρουμε.

Στη δεύτερη περίπτωση, στην off balance, το αυτοκίνητο είναι εκτός ισορροπίας αιφνιδιαζοντάς μας. Εκεί συνήθως χάνεται η μπάλα. Διαπιστώνεις έκπληκτος πώς είναι η αίσθηση τού να βρίσκεσαι σε μια ακυβέρνητη μάζα 1,5 τόνου που αναζητά να εκτονώσει την ενέργειά της. Όλοι έχουμε δει οδηγούς αγώνων να το «χάνουν». Κάποιες φορές με καταστροφικά αποτελέσματα

Προσωπικά, έχω αιφνιδιαστει κάμποσες φορές με σχετικά μικρές ταχύτητες – δεν είμαι και κανένας πιλότος.

Έτσι μετατράπηκα από οδηγός σε ανήμπορο επιβάτη και για κάμποσα δευτερόλεπτα περίμενα πού θα «κουρνιάξει» το όχημα. Ξέρεις, δεν είναι ωραίο συναίσθημα. Χρειάζεσαι πολλή τύχη και ικανότητες.

Να το τελειώνω, όμως. Όλοι όσοι αγαπάμε το αυτοκίνητο τρέξαμε και όλοι μας περάσαμε τα όριά μας. Νόμος. Απόλυτος και καθολικός.

Αλλά ειδικά όσο μεγαλώνουμε, ας είμαστε πιο «μαζεμένοι»

Οδηγούμε σβέλτα μόνο όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Οδηγώντας ώριμας στους δημόσιους δρόμους παίρνουμε πόντους.

Βασική μας προτεραιότητα η ασφάλεια. Η υπερβολική ταχύτητα (για το αυτοκίνητο που οδηγούμε, για τις δικές μας ικανότητες ή για τη δεδομένη χωροταξία της στιγμής) σκοτώνει. Και, δυστυχώς, σκοτώνει και ανθρώπους που δεν φταίνε.

ΥΓ Να πω κλείνοντας ένα ευχαριστώ στους φίλους Ανδρέα και Γιάννη που με βοήθησαν στο κείμενο καθώς και στον καθηγητή μου, Χρήστο, που με έκανε να αγαπήσω στο Λύκειο τη Φυσική – περισσότερο κι από ό,τι το Πανεπιστήμιο τη Χημεία.