Το άπειρο παντιλίκι με την ομάδα Orange. Ω, Ιάπωνες θεοί

Το να βάζεις μια 1η στο κιβώτιο και να χαζοντριφτάρεις είναι άσκοπο. Το θέμα είναι το παντιλίκι να συμβαίνει με «πολλά». Ήμουν κι εγώ στο Ελληνικό

Η πρώτη εμπειρία που είχα ήταν με ένα αγωνιστικό Nissan που πλαγιολίσθαινε με κάποια 180 km/h. Ως συνοδηγός, εννοείται

Ήταν το 2007, σε ένα event στο πρώην Aεροδρόμιο του Ελληνικού. Όταν μια ομάδα επαγγελματιών drifters, η Team Orange, είχε έρθει στην Ελλάδα για μια σειρά από εμφανίσεις

Είχαν τρέξει, επίσης, ως επίδειξη και ένα διπλό στο ανέβασμα στη Ριτσώνα. Όπως επίσης είχαν κάνει το ακόμα πιο δύσκολο κατέβασμα.

Εννοείται ήταν Ιάπωνες. Δεν θέλει ερώτημα, εκεί ξεκίνησε και άνθησε η σκηνή του drifting. Για την ιστορία, αυτό ήταν ένα βίντεο που κυκλοφόρησε τότε απ΄την ανάβασή τους στο «βουνό».

Στο μπάκετ του συνοδηγού

Οι δύο αξιότιμοι κύριοι στο Ελληνικό ήταν οι «σεσημασμένοι» Nobushige Kumakubo και Kazuhiro Tanaka. Το μέγεθος του ταλέντου τού να πλαγιολισθαίνουν με άπειρα χιλιόμετρα ήταν θέμα λίγων λεπτών να εκδηλωθεί στο πλήρες. Λίγα λεπτά πριν μπώ στην πορτοκαλί Silvia.

Διάβασέ το: Δ. Δημητρίου: Πώς να βγάλεις τη Ριτσώνα με το πλάι

Σπασμένα αγγλικά, με τη συννενόηση να γίνεται με πολλές κινήσεις και λίγες μόνο λέξεις. Αλλά τίγκα στο χαμόγελο. Εγώ ήμουν με το χαμόγελο του παιδιού. Σφιχτά δεμένος με τις ζώνες έξι σημείων, κράνος και το Nissan να κροταλίζει. Οι δονήσεις απ’ το σαγρέ τάπητα του πρώην Αεροδρομίου διαπερνούσαν σασί, μπάκετ και εντόσθια.

Το Τζαπόνι πήρε φόρα, 100, 130, 160, 180 χιλιόμετρα. και ξαφνικά, με μια απότομη μεταφορά βάρους («τιμονιά», επί το λαϊκότερον) γυρνάει κάθετα το Nissan και αρχίζει να πλαγιολισθαίνει. Με αστραπιαίες αλλά μικρές κινήσεις, αριστοτεχνικά πάτα-άσε, μεγάλη ακρίβεια. Ένα σύννεφο καπνού άρχισε να σηκώνεται στον Αττικό ουρανό. θυμίαμα στο Ελληνικό

Το νόημα στο παντιλίκι

Η εμπειρία δίπλα στους Ιάπωνες ήταν μια υπενθύμιση τού τι σημαίνει πλαγιολίσθηση με «πολλά». Στην πράξη. Όχι θεωρίες. Ούτε χαζοντόνατς, ούτε να σφαδάζουν οι μεταδόσεις με 1η και φιγούρα έξω απ’ την καφετέρια. Εντελώς βλαχιά το τελευταίο.

Συνήθως, η τέχνη εφαρμόζεται με κουμπωμένη 3η. Ή και άνω – για τους πολύ καλούς. Μέχρι εκεί (την 3η στο κιβώτιο, λέμε) είναι όλα σχετικά βατά. Ή σχεδόν βατά για τους εκκολαπτόμενους.

Το σκηνικό, η λεπτή ισορροπία, η τέχνη, όλα γίνονται πιο συναρπαστικά -αλλά και εν δυνάμει επικίνδυνα- όσο ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα στο κοντέρ. Παρά την υπερβολή με έκαναν να αισθανθώ απόλυτη ασφάλεια. Και δεν ήταν μόνο ότι γύρω υπήρχε η αχανής έκταση του αεροδρομίου.

Το νέο ρεκόρ πλαγιολίσθησης

Όλο αυτό θυμίζει κάτι απ’ το ρεκόρ πλαγιολίσθησης με τα περισσότερα χιλιόμετρα που έχουν καταγραφτεί στο βιβλίο Guinness. Για την ιστορία, ήταν με πισωκίνητο Nissan GT-R και κάποια 305 χιλιόμετρα την ώρα.