Οδηγείτε γιατί χανόμαστε. Pay how you drive

Η αυτοκίνηση αλλάζει. Για τη συντριπτική πλειοψηφία που η οδήγηση είναι, απλώς, μια μορφή μετακίνησης, θα είναι ασφαλέστερη. Τι γίνεται, όμως, με εμάς, τους petrolheads; Μια απάντηση με αφορμή μια επίκαιρη είδηση

Παραφράζοντας το γνωστό στιχάκι του αείμνηστου Τζίμη, ξεκινώ αυτό το κείμενο, κυρίως για να κρούσω σε όλους μας τον κώδωνα του κινδύνου, να εκφράσω την ανησυχία μου για το μέλλον της ελεύθερης, “spirited” οδήγησης και να υπενθυμίσω πως κάθε μέρα που περνά, είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην Ώρα Μηδέν.

Τι είναι η Ώρα Μηδέν; Είναι η στιγμή που πολύ απλά δε θα μπορείς απλά να μπεις στο αμάξι σου στις 12 το βράδυ, να πας μια σβέλτη βόλτα μέχρι το Σούνιο, την Πάρνηθα, την Πεντέλη και να γυρίσεις στις 2, κουρασμένος σωματικά μεν αλλά με την οδηγική σου ψυχή να ξεχειλίζει από ικανοποίηση. Και γιατί δε θα μπορείς να πας; Όχι γιατί η βενζίνη θα έχει φθάσει στα 2,5 ευρώ το λίτρο (ή επειδή δε θα υπάρχει βενζίνη διαθέσιμη για ένα old-school όχημα), ούτε επειδή η διαδρομή θα είναι γεμάτη κάμερες.

Έπεσες έξω. Δε θα μπορείς να οδηγήσεις γιατί κάθε κίνησή σου θα παρακολουθείται στενά, είτε το θέλεις, είτε όχι.

Κάνω ένα μικρό copy-paste από Δελτίο Τύπου μεγάλης, γνωστής ασφαλιστικής εταιρείας που μόλις έφτασε στο inbox μου, αν ακόμη δε το «έπιασες»:

“…η ασφάλιση αυτοκινήτου οδεύει από τα παραδοσιακά προγράμματα ασφάλισης στη νέα γενιά προϊόντων τηλεματικής, όπως τα προγράμματα «Pay-as-you-drive» και «Pay-how-you-drive»[…]

…Μέσω των προγραμμάτων αυτών, οι ασφαλιζόμενοι μπορούν ουσιαστικά να πληρώσουν λιγότερα και πιο δίκαια ασφάλιστρα. […] Η μεγάλη πρόκληση συνδέεται με τη χρήση ενός app για την καταγραφή και βαθμολόγηση της οδηγικής συμπεριφοράς του χρήστη, βάσει της οποίας θα γίνεται και η τιμολόγηση του ασφαλιστικού προγράμματος. Η ταχύτητα, η επιτάχυνση, το φρενάρισμα, η χρήση κινητού κατά την οδήγηση και οι ώρες κυκλοφορίας, είναι οι παράμετροι που χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά των οδηγών. Οι χρήστες θα μπορούν να παρακολουθούν αυτές τις παραμέτρους αναλυτικά από το κινητό τους.

Αναμφίβολα, αυτή η εξέλιξη θα δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερη αξία τόσο για τον πελάτη όσο και για την ασφαλιστική εταιρεία. Για τον πελάτη, το «pay-how-you-drive» μπορεί να μεταφραστεί σε σημαντικές εκπτώσεις, ειδικά προνόμια και επιπλέον υπηρεσίες, ενώ για την ασφαλιστική εταιρεία το μοντέλο σημαίνει εξατομικευμένη τιμολόγηση, περισσότερη αλληλεπίδραση και σχέση με τον πελάτη, εκπαίδευση του κοινού και φυσικά, μείωση του ασφαλιζομένου κινδύνου.

Η νέα γενιά ασφαλέστερων οδηγών που θα βγει στους δρόμους με αυτή τη μεγάλη αλλαγή στην προσέγγιση της ασφάλισης, σίγουρα μπορεί να υποσχεθεί ένα διαφορετικό οδικό πολιτισμό. Αυτό είναι και ένα μεγάλο στοίχημα οδικής ασφάλειας […] για συνετή οδήγηση, λιγότερα ατυχήματα και περιορισμό των θυμάτων του πολέμου στην άσφαλτο.”

Εν ολίγοις; Οδεύουμε ταχύτατα και απολύτως φυσιολογικά και αναμενόμενα, σε μια νέα Τάξη Πραγμάτων στο χώρο της ασφάλισης αλλά και της αυτοκίνησης γενικότερα.

Πέρα από τα αρκετά και προφανή οφέλη που θα έχει αυτή η κατάσταση για τον χρήστη/οδηγό/καταναλωτή, όμως, θα επιφέρει και αρκετά μειονεκτήματα για τον οπαδό της γρήγορης οδήγησης, τον petrolhead, τον purist, όπως θέλετε πείτε τον.

Η ασφαλιστική του (και οι αρμόδιες Αρχές, εν συνεχεία), θα γνωρίζουν που οδηγεί, τι ώρα οδηγάει και το κυριότερο, πώς οδηγει. Τρέχει στην Εθνική; Τρέχει μετά τα μεσάνυχτα σε μια στριφτερή διαδρομή; Κάντε λίγο τη σύνδεση… “Pay-how-you-drive”. Η επιβράβευση των «συνετών» ισούται με την τιμωρία των «ανήσυχων».

Και, φυσικά, αυτό το μέτρο θα είναι εύκολα εφαρμόσιμο τόσο στα νέας τεχνολογίας μοντέλα, με eSIM και ενσωματωμένο GPS, όσο και στα παλαιότερα (τα «δικά» μας δηλαδή, αυτά που μας βγάζουν τα «γούστα), μέσω ειδικής εγκατάστασης GPS και SIM, η οποία φυσικά θα γίνει υποχρεωτική, όπως το ΚΤΕΟ, η ασφάλεια κ.λπ. Ποιος να ξεφύγει από τη «δαγκάνα»;

Τρέχεις; Πληρώνεις. Ατύχημα ενώ έτρεχες; Δε σε καλύπτω ή σε καλύπτω με πολύ μεγαλύτερο κόστος. Μπήκες πίστα με το «πολιτικό»; You’re on your own. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, και τούμπαλιν. 

Οδηγείτε, λοιπόν, γιατί χανόμαστε. Και απευθύνομαι κυρίως στους petrolheads με τις garage queens τους, που πραγματικά τους χαίρομαι, αλλά και με θλίβουν ταυτόχρονα. Τους χαίρομαι γιατί επιζητούν την τελειότητα, θέλουν να είναι όλα προσεγμένα πάνω στο όχημά τους, μέχρι την τελευταία βίδα. Το φτιάχνουν επί χρόνια και απολαμβάνουν τη διαδικασία την ίδια.

Αλλά θλίβομαι γιατί ο χρόνος μετράει αντίστροφα και θα έρθει η μέρα που δε θα μπορούν να το απολαύσουν στο δρόμο, όπως θέλουν και όπως του(ς) αξίζει.

Και οι υπόλοιποι, όμως, μην επαναπαύεστε. Κάθε «άσ’ το μωρέ σήμερα, θα βολτάρω αύριο» σας φέρνει λίγο πιο κοντά στη Ώρα Μηδέν. Στον Big Brother της αυτοκίνησης που θα μας παρακολουθεί ακόμα και στα πέρατα της Γης, χρεώνοντας με… τις μοίρες ανοίγματος της πεταλούδας. Ή των πεταλούδων. Έστω, με το ποσοστό φορτίου του «ηλεκτρόγκαζου»…

Photo:  Γ. Καραγιωργάκης