Ποιος είναι πραγματικός petrolhead;

Το δοκίμιο ενός αναγνώστη του 4Drivers για τον «βενζινοαίματο», τον Πραγματικό Οδηγό, αυτόν τον petrolhead που αξίζει να γίνεις

αυτόν τον petrolhead που αν το πεις παραέξω λίγοι καταλαβαίνουν τι θες να πεις και αν το πεις παραμέσα, στους μυημένους, ξέρουν ότι μιλάς για έναν από μας. Ποιος είναι; Σήκωσε το χέρι. Σε βλέπουμε

Αυτός που θέλει να μετακινείται μόνο με το αυτοκίνητο. Και, κατά προτίμηση, από τη θέση του οδηγού. Με άποψη, γνώση και μέτρο. Ξέχασα. Και πάθος. Για οδήγηση. Ναι, αυτό.

Ο πρώτος βενζινοκέφαλος που γνώρισα πρέπει να ‘ταν ο πατέρας μου, αυτός ο παράξενος, παθιασμένος με το high fidelity, που αν δεν είχε ρίξει εκεί χιλιάδες δραχμές (και ευρώ) θα μπορούσε να έχει δυο τρεις καλές, ρετρό πλέον, σπορ κατασκευές. Έτσι, για να ασχολείται ο γιος του.

Αλλά φευ! Άσχετος από μηχανικά, από τέλη κυκλοφορίας και έξοδα (μια ζωή leasing, γαρ), παθιασμένος με την ταχύτητα, στην προ -αυτοκινητόδρομων Ελλάδα.

Πολύωρα ταξίδια μ’ όλη την οικογένεια, καθόλου στάσεις, νταλίκες, κίνηση, προσπεράσεις καθρέφτη με καθρέφτη και πάει λέγοντας. Ο πατέρας μου ήταν γρήγορος μέχρι το τέλος. Tότε, που έκανε το «Σπίτι – Γιάννενα – Εκκλησία Βαγγενίτη » μ’ ένα εταιρικό Passat 1.4 R-line, σχεδόν όσο εγώ με ένα καλοστημένο Clio 1.2t σε φρέσκα Toyo T1R.

Επίσης, η πρώτη βενζινοκέφαλη που γνώρισα πρέπει να ‘ταν αυτή η τρελή φοιτήτρια, που «χόρευε» μια στραβοτίμονη και σίγουρα χωρίς ευθυγράμμιση Μέγκυ (βλ. Megane 2) στις στροφές και τρομάζοντας τους πάντες. Αργότερα δε, έδωσε σχεδόν όλα της τα λεφτά για να αγοράσει μια ακόμη.

Και σίγουρα βενζινικέφαλος πρέπει να θεωρηθεί εκείνος ο διεξοδικός it manager που έχει μέσα στα χρόνια, δέσει – λύσει, με προσέγγιση Do It Yourself όλο του το προσωπικό αμάξι. Έτσι, επιδιώκοντας αυτό το κάτι

Δεν μπορεί όμως να μην θεωρηθεί petrolhead και ο οικογενειάρχης υπάλληλος που μέσα από πολύ ψάξιμο και καίριες οικονομικές βελτιώσεις έχει φέρει το οικογενειακό dCi των αρχικών €17.000 σε επίπεδο αρκετά ακριβότερου GT.

Ή, ίσως, ακόμη και ο άλλος, ο οικογενειάρχης που δεν «βγαίνει» οικονομικά να αλλάξει ούτε βίδα, αλλά περνά τον ελάχιστο ελεύθερο προσωπικό χρόνο με φίλους, μηχανικούς η μη, μιλώντας για αυτοκίνητα.

Και αναρωτιέμαι: Eίμαι ένας petrolhead; Aλήθεια, ποια είναι άραγε η στιγμή που ξέρεις ότι είσαι ένας petrolhead;

Όταν το αυτοκίνητο δεν είναι για σένα, απλά ένα μεταφορικό μέσο; Ή όταν διαβάζεις, συζητάς για το μέλλον της αυτοκίνησης με self driving connected cars και βγάζεις φλύκταινες; Να μια αρχή. Βasics.

Μήπως είσαι ένας petrolhead όταν θες να οδηγήσεις παύλα περιεργαστείς παύλα μετακινηθείς με κάθε αυτοκίνητο καινούργιο ή παλιό που δεν έχεις μπει ξανά; Να, ένα πρώτο σημάδι. Perhaps.

drisko-ioannina-4drivers.gr

Σίγουρα, πάντως, petrolhead στιγμή είναι όταν οδηγείς στην αγαπημένη σου διαδρομή. Επί του προσωπικού, ένα στριφτερότατο κομμάτι περίπου 10 χιλιομέτρων, κάπου πάνω από τα Γιάννενα. Στο Δρίσκο. Definitely

Ή μήπως όταν οργανώνεις τις διακοπές σου και εκούσια, συνωμοτικά και υπόγεια διαλέγεις προορισμούς με τις στριφτερότερες διαδρομές μακρυά από αυτοκινητόδρομους και πολυσύχναστους δρόμους;

Όταν σε χάνουν και σε ψάχνουν οι φίλοι σου, η οικογένεια σου, η κοπέλα σου; Αλλά, κάτσε. Γιατί να σε ψάχνουν; Αφού ξέρουν ότι θα σε βρουν στην αγαπημένη σου διαδρομή. Είπαμε. Στο Δρίσκο.

Petrolhead είσαι όταν δεν χάνεις μηχανοκίνητο αγώνα, event, βίντεο, περιοδικό, άρθρο στο διαδίκτυο. Ή όταν πλένεις το αυτοκίνητό σου ευλαβικά. Κυριακή.

Petrolhead είσαι όταν χαζεύεις αγγελίες με τις ώρες σκεφτόμενος τι θα αλλάξεις – πάντα υπάρχει κάτι ακόμη. Ή όταν μανουβράρεις τα οικονομικά του μήνα και οι προσωπικές σου ανάγκες έρχονται δεύτερες μετά από τα έξοδα για το αυτοκίνητο. Κόλλημα, ε;

Petrolhead είσαι όταν στο μυαλό σου υπάρχει πάντα μια νοερή πίστα γύρω από την πόλη για όταν είναι άδεια. Ξέρεις εσύ, γιορτές, αργίες, χαράματα.

Petrolhead, σε πιο gamer εκδοχή, είσαι όταν έχεις λιώσει όλα τα Gran Turismo από την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε το PS1.Kάτι από όλα τα παραπάνω, λοιπόν. Αν είναι και σε συνδυασμό, τόσο πιο «βαριά» η περίπτωσή σου.

Γιατί, ξέρεις. Petrolhead σίγουρα είσαι όταν βρίσκεις την ηρεμία που αναζητούσες όλη την βδομάδα, μακριά από στρες, σκοτούρες και άγχος σε εκείνη τη βόλτα με το αμάξι σου, εκεί όπου η διαδρομή «δένει» ιδανικά και το μοτέρ δουλεύει άρτια, ανεβάζοντας για πλάκα τις rpm, εκεί όπου οι ταχύτητες κουμπώνουν ως οφείλουν και η silica έχει το grip το σωστό. Τόσο-όσο.

Διάβασέ το: Το πολύ grip κάνει κακό

Είναι η γνωστή petrolhead στιγμή. Όταν θα φτάσεις στο τέλος της διαδρομής που έχεις νοητά ορίσει από πριν, θα σταματήσεις, θα το αφήσεις να κρυώσει, θα απολαύσεις τον βουνίσιο αέρα ανάμεικτο με automotive αρώματα όσο ακούς τα μετάλλα στο χαρακτηριστικό τους τσικ-τσικ.

Ίσως να ανάψει και το βεντιλατέρ. Ίσως και να το παράκανες. Χρειάζεται; Μερικές φορές, ναι. Ίσως και να το παρακάνεις στην κάθοδο – άλλωστε εκεί δεν είναι που ξεχωρίζουν οι άντρες από τα αγόρια; Στην κατηφοριά.

Όμως, τις περισσότερες φορές ο petrolhead είναι σε ρυθμό 8/10 και €20 βενζίνης για τη βόλτα. Εκεί όπου έχει βρει τον προσωπικό του ψυχολόγο. Αnd nothing else matters. Ναι, είμαι petrolhead. Εσύ;