Ποδηλατικός φασισμός

Κάτι συμβαίνει στην Καρδίτσα. Όταν οι δύο τροχοί επιβάλλουν το δικό τους νόμο.

Φωνασκεί ο Έλληνας, πολιτισμένος, πεφωτισμένος Ευρωπαί(ε)ος πολίτης. Κοιτάξαμε, αλήθεια, ποτέ τον εαυτό μας στον καθρέφτη;

Για την οδήγηση αυτοκινήτου δεν έχει νόημα να τα ξαναλέμε. Γνωρίζουμε (άσχετα αν δεν το παραδεχόμαστε) ότι είμαστε ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Ινδία και την Τουρκία…

Τι γίνεται όμως όταν στην πολιτιστική πρωτεύουσα της Θεσσαλίας και πολυδιαφημισμένη ποδηλατομάνα Καρδίτσα καλείσαι να κινηθείς ανάμεσα σε όντα που μάλλον ο Δαρβίνος θα τοποθετούσε ανάμεσα στην αμοιβάδα και τον πίθηκο λόγω ευφυΐας και σωματικής κατασκευής;

Τρία απ τα τέσσερα άκρα και μαθήματα ισορροπίας στα προ-νήπεια αρκούν για να αρπάξει κάποιος το οικολογικό, φιλικό προς το περιβάλλον και φθηνό τιμόνι ποδηλάτου και να ξαμολυθεί ως άλλος Lance Armstrong στους δρόμους της πόλης. Της όποιας πόλης. Τουλάχιστον ο Lance έπερνε και κανένα αναβολικό και είχε απόδοση. Οι δικοί μας ποδηλάτες παίρνουν νικοτίνη και κάθε είδους χάπι που διαθέτει ο Στέφανος ο Νταντάμης στο φαρμακείο του.

Με ήλιο προφανώς νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποια περιοχή του Βιετνάμ.

Ποδήλατα κινούνται από και προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ ”Κ.Ο.Κ.” είναι μόνο γλυκό ζαχαροπλαστείου.

Με βροχή δε, οι δρόμοι μετατρέπονται σε θέαμα ισάξιο του Cirque De Soleil, καθώς με το ένα χέρι πασχίζουν να κρατήσουν την ομπρέλα που ταυτόχρονα παίρνει ο αέρας και με το άλλο το τιμόνι που βρίσκονται κρεμασμένες οι σακούλες του σουπερ μάρκετ. Και στα δύο άκρα.

Καθώς «έλα-μωρέ -τι-έγινε», «ποδήλατο-είναι-δεν-πιάνει-χώρο», το παρατάνε όπου βολεύει, είτε είναι ακριβώς μπροστά σε εισόδους, κατά μήκος πεζοδρομίων (διότι η υπερπήδηση εμποδίων είναι άθλημα άρα κάνει καλό και στους υπολοίπους που ρυπαίνουμε κυκλοφορώντας με δίτροχα ή τετράτροχα οχήματα που σχεδιάστηκαν από κάτι παράλογους τύπους που ήθελαν να βελτιώσουν τις συνθήκες Ζωής του Ανθρώπου) και φυσικά αν τύχει και πέσει και πάνω σε κανένα αυτοκίνητο, «δεν έγινε και τίποτα, μια γρατσουνιά».

Φυσικά, αν πέσουν αυτοί απάνω σε αυτοκίνητο, δε φταίει το ότι πήγαιναν ανάποδα, δε φταίει το ότι δεν κοίταξαν, δε φταίει το ότι τρέχουν, δε φταίει το ότι κινούνται παραπαίοντας περισσότερο και απ τον Ορέστη Μακρή μετά από 3 βαρέλια κρασί, αλλά φταίει το «κακό αυτοκίνητο» και ο «κακός οδηγός».

Φιλική συμβουλή προς ποδηλάτες-τους απρόσεχτους-τους πολλούς.

Την επόμενη φορά που θα ανεβείτε στη σέλα, θυμηθείτε ότι η σέλα είναι κάθισμα αλλά δύναται να μετατραπεί και σε ερωτικό βοήθημα.

Και εμείς οι οδηγοί-οι σωστοί-οι λίγοι θα στερέψουμε από υπομονή.

Photo: McCoy