Πρέπει να κόβεται το δίπλωμα οδήγησης στους ηλικιωμένους;

Tο πρόσφατο περιστατικό με την 88χρονη που πήρε σβάρνα το μισό Νέο Ψυχικό επαναφέρει στην επικαιρότητα το παραπάνω ερώτημα. Και τα «στρατόπεδα» ήδη έχουν αρχίσει να παίρνουν θέση

Μέχρι ποια ηλικία μπορούμε να οδηγούμε; Και πρέπει να γίνει ο κακός χαμός για να επιδειχθεί περισσότερη σοβαρότητα στον επανέλεγχο διπλωμάτων οδήγησης;

Ένας νεκρός, τραυματίες, σπασμένες λεκάνες και θώρακες είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός της φονικής διαδρομής της ηλικιωμένης γυναίκας που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, σε κεντρικό σημείο των βορείων προαστίων, και άφησε πίσω της συντρίμια, αφού, όπως είπε, πάτησε γκάζι αντί για φρένο

Γράφεται ότι το δίπλωμά της θα έληγε φέτος το καλοκαίρι. Δηλαδή, τυπικά ήταν οκέι. Όμως η τυπικότης δεν αρκεί με όλα όσα βλέπουμε γύρω μας οδηγώντας.

Φωτογραφία από το σημείο του δυστυχήματος με αναποδογυρισμένο το ένα από τα ΙΧ

Και δε χρειάζεται να είσαι, για παράδειγμα, η εν ενεργεία 77χρονη οδηγάρα που λέγεται Βάλτερ Ρερλ, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής και εν ενεργεία σύμβουλος διακεκριμένης σπορ εταιρείας, για να εντοπίσεις ηλικιωμένους οδηγούς που κινούνται στο δικό τους σύμπαν.

«Παππούς είσαι και φαίνεσαι», θα μπορούσε να λέει ο 77χρονος Ρερλ, μία εν ενεργεία οδηγάρα της αυτοκινητικής σκηνής. Η ηλικία δεν είναι άκαμπτο όριο αλλά και ο «θείος» Βάλτερ δεν είναι ο κανόνας

Κυκλοφορούν ανάμεσά μας

Λίγο παρατηρητικός να είσαι, βλέπεις πολλά «ΚΑΠΗ» να κινούνται ατάραχα, με ανύπαρκτη αίσθηση χώρου ή αντίληψης αποστάσεων.

Αγκυλωμένα στο τιμόνι. Έτοιμα για την κρυονική.

Προσπερνάς από δίπλα και μόνο από τη στάση σώματος και το μηδενικό σκανάρισμα βλέμματός τους, καταλαβαίνεις ότι οδηγούν σα να μην υπάρχει περιβάλλον.

Τι σώζει πολλούς από τους ηλικιωμένους και υπέργηρους οδηγούς στους δρόμους της Αθήνας; Συνήθως ότι πηγαίνουν αργά, βασανιστικά αργά έως ατάραχα. Όπως η ηλικιωμένη κυρία που συνάντησα προχθές, κολλημένη σην αριστερή λωρίδα

Μας πήγαινε όλους «καρότσι» από το τέλος της Σταδίου, φτάνουμε Σύνταγμα, απελευθέρωση στο τέλος της Φιλελλήνων.

Και τι έκπληξη, ε;

Οδηγούσε ένα Subaru WRX STi. Ο μπόξερ αγκομαχούσε, ο βαθιά πατημένος συμπλέκτης με βαθιά πατημένο το γκάζι ακουγόταν στον αέρα και από πίσω μπινελίκωνε κορνάροντας όλος ο κόσμος. Χαμπάρι…

Προτίμησα να μην ασκήσω το bullying του δρόμου, εξοπλισμένος, ως οφείλουμε, με υπομονή. Την προσπέρασα βγαίνοντας προς Στύλους Ολυμπίου Διός και της έριξα μια τελευταία ματιά. Ήταν μακάρια. Ανυποψίαστη. Μόνο το Subaru ήξερε τι τράβαγε μαζί της

Ασυνήθης ύποπτος. Η ηλικιωμένη με το «όπλο», ατάραχη χρησικτησία αριστερής λωρίδας, με ελάχιστη επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Δοκιμασμένο πείραμα στη Φιλελλήνων

Για να επιστρέψουμε στην αφορμή

Προφανώς δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες του σφοδρού συμβάντος στο Ν. Ψυχικό που άφησε πίσω του ένα πτώμα και σακατεμένο κόσμο  – δεν περιλαμβάνω, για ευνόητους λόγους, τις όποιες αστικές ζημίες σε αυτοκίνητα και δίτροχα.

Όμως το να μπερδεύεις τα μπούτια σου και αντί για φρένο να πατάς γκάζι είναι δείγμα σοβαρής και επικίνδυνης ανικανότητας. Τι κι αν το δίπλωμά της ήταν τυπικά ακόμη σε ισχύ;

Σάμπως υπάρχει κάποιος σοβαρός ελεγκτικός μηχανισμός που θα εμπόδιζε την οδηγό του ογκώδους, όπως γράφεται, SUV να συνεχίσει να οδηγεί και μετά το καλοκαίρι;

Ή με ποιον ακριβώς τρόπο εφαρμόζεται ο προβλεπόμενος επανέλεγχος της ικανότητας οδήγησης ανά τρία χρόνια μετά τα 65 χρόνια και ανά δύο χρόνια μετά τα 80; Αν τύχει και σε πιάσουν, έτυχε. Και ποιος τροχαίος σταματάει για έλεγχο έναν ογδοντάρη που, συνήθως, πάει αργά, δεν κάνει παντιλίκια, δεν προκαλεί και δεν κάνει σλάλομ στις λωρίδες; Όμως να που η φιλήσυχη εικόνα συχνά ανατρέπει τις προβλέψεις και μένεις με ένα μακελειό στο Ψυχικό

• Δολοφόνος επί δύο. Για το τροχαίο στα Χανιά

Για να το κλείνω

Υποτίθεται πως τα συστήματα αυτόνομης οδήγησης, όταν φτάσουν στο επίπεδο εκείνο που δεν θα έχει παρέμβαση ο οδηγός και απλώς θα σε πηγαίνει το αυτοκίνητο στον προορισμό σου, θα λύσουν τέτοια επώδυνα περιστατικά.

Θα του «λες» πού θες να σε πάει κι αυτό θα «υπακούει». Δεν θα μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα. Δεν θα μπερδεύει το γκάζι με το φρένο. Δεν θα τρέχει πάνω από τα όποια όρια. Εντάξει, με μερικούς νεκρούς μέχρι να ωριμάσει η τεχνολογία. Ποιος θα τους θυμάται; 

Προσδοκώ ότι είναι αντιληπτή η επιφύλαξη και, παρακαλώ, μη σπεύσετε να με θεωρήσετε υπέρμαχό τους. Η κουβέντα είναι μεγάλη και δεν τελειώνει σε ένα άρθρο. Αποτυπώνει, ωστόσο, την τάση που ίσως κριθεί αναγκαία, έτσι όπως μαζευτήκαμε πολλοί σε λίγο χώρο, παρέα με ημίτρελους, κερατωμένους, φαρμακωμένους ή απλώς εξοντωτικά κουρασμένους μετά από μία δύσκολη μέρα στη δουλειά και «κάψιμο» από τα αμέτρητα ψηφιακά task

Ταυτόχρονα θα έχουμε απεμπολίσει ένα ζωτικό κομμάτι από την πίτα της ελευθερίας μας. Με όποια χαρά, ρίσκο ή και θανατικό συνεπάγεται αυτή.

Ιν δε μιντάιμ, μήπως θα πρέπει να σταματά η Τροχαία και τους πιο ανυποψίαστους παραβάτες; Εξήντα πέντε και άνω λέγεται το τάργκετ γκρουπ.

Photo: Protagon / Porsche / 4Drivers