Ρίχ’ το Ηλία. «Βιεντάμ» ενταύθα

Post date:

Author:

Category:

Σώζεται η Αθήνα; ‘Η θα γίνουμε όλοι «Ελβετοί»; Η απεργία των ταξί, οι κάμερες και το γκροτέσκ της ιστορίας που θυμίζει Βιετνάμ

ταξί απεργία

Σκηνή από απεργιακή κινητοποίηση των ταξί. Με λίγη βενζίνη και ανάφλεξη θα μπορούσε να είναι μέρος της σκηνής από την ταινία «Βιετνάμ»


Στη φαρδιά λεωφόρο μπροστά από την Παναγία της Σαϊγκόν, ένα κτίριο που αρχιτεκτονικά απηχεί ακόμη την εποχή της γαλλικής Ινδοκίνας, κυκλοφορούν τα πιο πολλά μηχανάκια που μπορείς να δεις πουθενά στον κόσμο. Βέσπες, μοτοποδήλατά και πολλά «παπιά»

Όσοι θέλουν να κάνουν μεγάλες αποστάσεις, παίρνουν το τρένο.

Κάτι αρχαία τρένα, υπολείμματα μίας στοιχειώδους ανάπτυξης δικτύου μετά τον πόλεμο με τους Αμερικανούς. Πηγαίνουν αργά, με κάτι ξύλινους πάγκους και είναι άβολα.

Όμως οι Βιετναμέζοι δε «μασάνε» με τέτοια.  

Βιετνάμ ενταύθα


H αθηναϊκή αντιστοιχία

Eμείς είμαστε πολύ πιο καλομαθημένοι. Το Μετρό εξυπηρετεί πολύ κόσμο, τα λεωφορεία έχουν σχετικα βελτιωθεί αλλά η αναρχία του δικού μας «Βιετνάμ» παραμένει. 

Εννοείται πως είμαστε συνένοχοι. Όλοι θύτες και θύματα, δύο ρόλοι σε έναν. Ντουμπλάρισμα από το ένα φανάρι μέχρι το επόμενο. Οι ταξιτζήδες επίσης. Ο «ταρίφας» έχει εγκληματήσει κατά κόρον επί δεκαετίες.  Κίτρινοι «δεινόσαυροι», σταρχιδιστές με κυκλοφοριακό αμοράλ

Ο Ταξιτζής Robert de Niro

O Ρόμπερτ ντε Νίρο στο ρόλο του ταξιτζή, στην ομώνυμη ταινία (Taxi Driver) του 1976


Αν μου επιτρέπετε, ωστόσο, νομίζω ότι αυτό έχει αμβλυνθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Ο ταρίφας έχει εξευγενιστεί. Έχει αποκτήσει μια σχετική αντίληψη του ζωτικού χώρου. Όχι όλοι, πάντως πολλοί περισσότεροι σε σχέση με μία δεκαετία πίσω

Στα «παπούτσια» του ταξιτζή

Σε αυτό το πλαίσιο κουβέντας, έχω την αίσθηση πως η σημερινή απεργία του κλάδου τους ίσως να έχει και μερικά στοιχεία εκλογίκευσης.  

Όπως, για παράδειγμα, ότι είναι σχετικά τιμωρητικό το περιβάλλον για ένα επάγγελμα που ήδη έχει ζοριστεί έχοντας δει τον περιορισμό της «δεξαμενής» των πελατών του.  

Σπάνια νέοι άνθρωποι παίρνουν ταξί. Επίσης σπάνια όσοι έχουν αυτοκίνητο το παρκάρουν σπίτι για να πάρουν ένα τέτοιο. Και πλέον τα λεφτά δεν περισσεύουν για τους περισσότερους από εμάς. 

Διαφωνώ ωστόσο στο να επιτρέπεται η κυκλοφορία τους έμφορτα σε όλο το μήκος των λεωφορειόδρομων. Συμφωνώ όμως ότι πρέπει να τους δώσουμε το δικαίωμα να επιβιβάζονται ή να αποβιβάζονται επιβάτες.  Η, έστω, να κινούνται για πολύ μικρές αποστάσεις μέσα σε αυτές 

Δεν γίνεται σε μία πόλη που τα δρομολόγια των λεωφορείων παραμένουν ακόμη αραιά να μην εξυπηρετείται ένα βασικό στοιχείο μετακίνησης πληθυσμού, έστω κι αν, όπως είπαμε, πλέον αφορά λιγότερους πελάτες από ό,τι δεκαετίες πριν. 

Ηλεκτρικό ταξί

Το αφήγημα

Το αφήγημα λέει πως κάθε κατεργάρης θα κάτσει στον πάγκο του με τις εκατοντάδες κάμερες που ετοιμάζονται. Εντάξει, συγγνώμη κιόλας, αλλά το σκηνικό είναι γκροτέσκ.  

Εξωφρενικά χαμηλά όρια ταχύτητας, πρόστιμα που θα έρχονται ψηφιακά με ενημέρωση στο κινητό σου και μία υποτιθέμενη Αθήνα που θα αρχίσει να κινείται μακάρια σαν το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι.  Αν τα βάλουμε κάτω, θεωρητικά τα έσοδα θα υπερβαίνουν και τον ΕΝΦΙΑ με όλες τις παραβάσεις που κάνουμε.

Κάμερες Τροχαίας

«Και τι θες να γίνει, ρε φίλε; Να συνεχίσουμε να ζούμε στο χάος;», ακούγονται πολλές ίσως φωνές απ´το βάθος του αντιλόγου. 

Λέω ότι είμαστε εθισμένοι σε μία κατάσταση η οποία δεν μαζεύεται με εκατοντάδες κάμερες, αποκλεισμούς επαγγελματικού χαρακτήρα και μία φαντασιακή ονείρωξη ότι αύριο θα γίνουμε Ελβετία. Δεν θα γίνουμε Ελβετία. Είμαστε Βιετνάμ. Θα παραμείνουμε τέτοιο.  Και ίσως καταβάθος να μας αρέσει κιόλας. Ή μας βολεύει.  Όλους.

Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι πιο δραστικό, θα έπρεπε να ακολουθήσουμε την μεθοδολογία του εξαιρετικού Γιώργου Αρμένη στην επική σκηνή με την ατάκα του τίτλου.  

Θα έπρεπε να την «κατεβάσουμε» κάτω την Αθήνα με βενζίνη και θέαμα. Μαζί με το μισό πληθυσμό της Ελλάδας στριμωγμένο σε μία πόλη. Και η Παναγιά (όχι της Σαϊγκόν) βοήθειά μας.

Aρχική δημοσίευση: Protagon / Photo: Google


Ομάδα Σίγμα επιστροφή 4Drivers

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Διαβάστε μας (και) στο Autotypos

Ίσως να σ’ αρέσει