Roadster που αγαπήσαμε: Για την Alfa Romeo Spider

Μόνο που το προφέρεις, σου γεμίζει το στόμα: «Σπάιντερ». Η Alfa Romeo Spider, η «αράχνη», ήταν το πιο ποθητό roadster για μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων. Dolce Vita σε τροχούς

H Alfa Romeo Spider δεν ήταν υπερβατική όπως μία Ferrari ή μία Jaguar E-Type. Ήταν, όμως, η πιο όμορφη Alfa Romeo της εποχής, η κούκλα της διπλανής πόρτας.

Αυτό την έκανε στα μάτια μας πιο ποθητή καθώς όσοι την προλάβαμε φανταζόμασταν ότι, κάποτε, ίσως, πού ξέρεις, μπορεί και να την αποκτούσαμε

Ακόμα και οι χίπις στάθηκαν στις μύτες των ποδιών τους, το 1966, για να τη δουν όταν παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση της Γενεύης. 

Η Alfa Romeo Spider ήταν πνευματικό παιδί του Μεγάλου Σχεδιαστή (με σκόπιμα κεφαλαία), Batista «Pinin» Farina.

Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που ίδρυσε και τον ομώνυμο οίκο αναλαμβάνοντας, σχεδόν μονοπωλιακά  τη σχεδίαση των Ferrari για μερικές δεκαετίες.

Αν έσκυβες και κοίταζες στο πλάι τις κόκκινες «θεές» απ΄το Μαρανέλο, την έδρα της Ferrari, θα έβλεπες το λογότυπό του: pininfarina. Με σεμνή γραμματοσειρά, πεζά και italics. Διά χειρός του Μάγου

Η Alfa Romeo Spider ήταν ζωγραφισμένη από την ίδια πένα και έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η πιο αειθαλής Alfa Romeo που διατηρήθηκε πεισματικά στην παραγωγή για 27 ολόκληρα χρόνια. Ακούγεται σαν αιώνας με τα σημερινά ήθη της αυτοκίνησης που στην τριετία αναζητάς το «φέις λιφτ».

Με το που έμπαινες μέσα στη Spider αντίκριζες το χαρακτηριστικό χωστό τιμόνι – σήμα κατατεθέν της Alfa Romeo για πολλά χρόνια.

Ήταν στιλπνό στην υφή, μετέδιδε στις απολήξεις των δακτύλων σου ένα ελαφρύ συντονισμό κάθε φορά που μάρσαρες ενώ ο κινητήρας κουνιόταν ελαφριά στις βάσεις του και, εν κινήσει, ήταν εξαιρετικά λαλίστατο.

Καταλάβαινες με ακρίβεια χιλιοστού αν το κέρμα που μόλις πέρασες από πάνω του στο δρόμο ήταν κορώνα ή γράμματα.

Κάτω από το καπό ζούσαν και ανέπνεαν 109 ζωηροί ιταλικοί ίπποι που κροτάλιζαν απ’ τα καρμπιρατέρ της Weber.

Στο δεξί σου χέρι βρισκόταν ενστικτωδώς τοποθετημένος ο κλασικός, μακρύς επιλογέας με το 5άρι σαζμάν. Για την ιστορία, αναφέρομαι στην εποχή εκείνη που η λέξη «πεντάρι» αναφερόταν μόνο σε μεζονέτες. Στην πιάτσα του ανταγωνισμού υπήρχαν 4άρια. Ή και 3άρια. Ναι, για κιβώτια ταχυτήτων μιλάμε

Τι αίσθηση, ιταλέ θεέ

Το 5άρι της Alfa Romeo Spider, λοιπόν, διέθετε μία σπορ αίσθηση που σήμερα έχει θαφτεί στα αρχεία. Η διαδρομή τού κιβωτίου δεν θα ‘λεγες πως ήταν ιδιαίτερα κοντή – το χέρι εκτελούσε μια σχετικά μεγάλη κίνηση.

Όμως, ήταν τόσο ηδονική η αίσθηση στο χέρι καθώς ένιωθες τα γρανάζια της σύμπλεξης ή αποσύμπλεξης, τόσο μεστός ο τρόπος που ισορροπούσε με το επίσης μεγάλης διαδρομής συμπλέκτη και τόσο αρμονικά ζυμωμένη η μηχανολογία της που δύσκολα ένας οδηγός με μέση αντίληψη δεν θα ΄πεφτε στον έρωτά της.

Με αυτό το αυτοκίνητο διάλεξε ο ηθοποιός Ντάστι Χόφμαν να αποπλανηθεί από την Αν Μπάνκροφτ στην ταινία «Ο πρωτάρης» (The Graduate, 1967). Ήταν, αν δεν με απατά η μνήμη μου, και ένα από τα τελευταία Alfa Romeo που εισήχθησαν στην  αγορά των Η.Π.Α.

Όταν η Alfa σκοτείνιασε

Μετά, η Alfa πέρασε στο μαύρο αμερικανικό σκοτάδι. Χρειάστηκε να περάσει μισός αιώνας, μέχρι πριν κανα δυο χρόνια η Alfa να επανέλθει στη σημαντικότερη  αγορά του πλανήτη με την τελευταίας γενιάς Giulia.

Όχι ότι και πάλι έχει μπει φουριόζα στις πωλήσεις αλλά τέλος πάντων, αυτό είναι το τίμημα της αποχής στο καπιταλιστικό σύμπαν: σε ξεχνά ο ενδιαφερόμενος.

Στο θέμα μας, όμως. Η Alfa Romeo Spider με την ανάλαφρη ουρά της σε υποκινούσε να ξεκινάς απ’ τα φανάρια με ελαφριά πλαγιολίσθηση. 

Ήταν παιχνιδιάρα και scherzoso-a – κατά την ιταλικήν όπου σημαίνει «εύθυμη, χαριτωμένη, ελκυστική». Ένας πραγματικά καλός οδηγός απολάμβανε τη συμμετοχικότητά της. Ένας μέτριος τη φοβόταν. Και ένας κακός πέθαινε νωρίς.

Ήταν η εποχή όπου ο όρος «ESP» ήταν γνωστός μόνο ως Εξωαισθητήρια Αντίληψη (Extrasensory Perception) και όχι ως Ηλεκτρονικό Πρόγραμμα Ευστάθειας Electronic Stability Programm). Το τελευταίο, υποχρεωτικό πλέον σε όλα τα καινούργια αυτοκίνητα που πωλούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση σώζει ζωές. 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Alfa Romeo Spider είχε τη δική της, μοναδική αίγλη. Αν σε ρωτούσαν «τι αυτοκίνητο οδηγείς» και απαντούσες «Duetto», όλοι ήθελαν να σε κάνουν παρέα.

Στα καλλιστεία της Spider, ανάμεσα σε όλες τις εκδόσεις που παρήχθησαν, η Duetto ήταν η πιο κούκλα της υπόθεσης. 

Με το κοντό πορτ-μπαγκάζ, τα λιλιπούτεια φώτα και τον ακόμα πιο σπορ χαρακτήρα, οι Ιταλοί την παρομοίαζαν με το κόκαλο της σουπιάς. Το παρατσούκλι της ήταν «Osso di seppia».

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους επί ελληνικού εδάφους ήταν, απλώς, το αυτοκίνητο-κορνίζα που βάλαμε στα εφηβικά μας δωμάτια.

Η θωπεία της νεανικής μας ψυχής μόλις είχε ξεκινήσει.

• Στη δίαιτα με την Alfa Romeo Giulia GTA

Photo: Petrolicious