Σοβαρά, τώρα. Πόσοι παρακολουθούν WRC;

Ένας αναγνώστης γράφει την άποψή του για το σημερινό WRC και το πώς μπορεί να ξανακερδίσει το ενδιαφέρον του petrolhead που μεγάλωσε με άλλες εικόνες

Ο Ουαλός Έλφιν Έβανς (δεξιά), που συμμετέχει στο WRC με την ομάδα της Gazoo Racing, μπροστά από το πιο πολυσυζητημένο hot hatch της χρονιάς

Το άρθρο έχει ως αφετηρία μια συζήτηση που είχα με τον petrolhead φίλο, Μιχάλη. «Βγήκε το νέο Yaris GR με καταβολές από το αγωνιστικό Yaris WRC! Το είδες;» Και κάπου εκεί ξεκίνησαν όλα

Σοβαρά, τώρα. Ποιος παρακολουθεί πλέον WRC; Πόσοι είναι συντονισμένοι επί της οθόνης περιμένοντας το επόμενο ραντεβού στο καλεντάρι; Γιατί, όταν ήμασταν παιδιά, κάποια 20 χρόνια πριν, ήταν τόσο πιο συναρπαστικό;

Το 2000 είχαμε Ford, Mitsubishi, Subaru, Skoda, Hyundai, Seat, Peugeot και οδηγούς όπως οι Μάκινεν, Μακρέι, Μπερνς, Σάινθ και στις τελευταίες του συμμετοχές ο θρυλικός Κάνκουνεν.

Οι αγώνες ήταν όλοι στη θέση τους στο καλεντάρι. Μόντε, Σουηδία, Κένυα, Ακρόπολις, 1000 Λίμνες και πάει λέγοντας. Αλλά και ποικιλία στα αμαξώματα. Από σουπερμίνι (βλ. 206) έως πληθωρικά σεντάν (βλ. Octavia).

Με τα πολλά φτάσαμε στο 2006 με μόνο δυο εργοστασιακές ομάδες (Subaru, Ford) και μία ημιεργοστασιακή (Citroën).

Και τότε η ομοσπονδία είπε ότι πρέπει να μπει ένα τέλος. Να γίνει ο θεσμός πιο δημοφιλής, να προσελκύσει νέους κατασκευαστές και για να γίνει αυτό πρέπει οι προδιαγραφές των αγωνιστικών να έρθουν πιο κοντά στα αυτοκίνητα παραγωγής. Δηλαδή το σπορ πιο φτηνό για τους κατασκευαστές και πιο προσιτό στους τηλεθεατές. Εν ολίγοις ό,τι λέει και τώρα

Στο Ράλι Ακρόπολις χωρίς Wi-Fi

Οι κατασκευαστές

Κακά τα ψέματα. Όπως και στη Φόρμουλα 1 έτσι και στα Ράλι money talks. Το κόστος δεν αφορά μόνο το «χτίσιμο» ενός αγωνιστικού.

Οι δοκιμές εξέλιξης είναι επίσης πανάκριβες (μεταφορά της ομάδας για 3-4 μέρες σε άλλη τοποθεσία, διαμονές, αεροπορικά, καύσιμα, ανταλλακτικά και τελειωμό δεν έχει η λίστα).

Για να δοθεί μια εικόνα της σημασίας της εξέλιξης, το Peugeot 206 ήταν κυρίαρχο το 2002 (8 νίκες). Η εξέλιξή του σταμάτησε ουσιαστικά το καλοκαίρι της χρονιάς εκείνης – με τόση διαφορά από το συναγωνισμό που δεν υπήρχε και λόγος να συνεχιστεί.

Το 2003 κατάφερε 4 νίκες και έχασε τον τίτλο από την «αδελφή» Citroën. Η αυτοκρατορία των Γάλλων στηρίχτηκε στον Λεμπ και τη συνεχή επένδυση που δημιούργησε μια έμπειρη ομάδα.

Τη σκυτάλη πήρε η VW που επένδυσε πολύ περισσότερα χρήματα από οποιονδήποτε άλλον στο θεσμό την εποχή εκείνη. Τόσα που ήταν αρκετά να τρομάξουν τη MINI που αποχώρησε άρον-άρον αφού δεν μπορούσε να δώσει αρκετά ώστε να είναι ανταγωνιστική. Η Hyundai ξόδεψε πολλά αλλά ίδρωσε μέχρι να καταφέρει να πάρει ένα Πρωτάθλημα, ενώ χρειάστηκε να αλλάξει επικεφαλής αλλά και να αποχωρήσει η VW

Για να γίνει πιο σαφής ο παράγοντας «κόστος», αξίζει να αναφερθεί ότι το φάντασμα της άλλοτε εργοστασιακής Ford εμφανίζεται φέτος στις ειδικές διαδρομές χωρίς να κάνει δοκιμές εξέλιξης πριν τους περισσότερους αγώνες, αφού το εργοστάσιο απλώς παρέχει καρότσες και κάποια ανταλλακτικά στην ομάδα του Μάλκολμ Ουίλσον (M-Sport).

Εδώ γίνεται εμφανής η ανάγκη μιας πιο ενεργής ομοσπονδίας που όχι μόνο να προσελκύσει τους κατασκευαστές στο σπορ αλλά να τους κρατήσει και σε αυτό.

Αφού ήταν εφικτό να υπάρχουν 6 κατασκευαστές πριν 20 χρόνια, γιατί όχι και τώρα; Αναρωτιέμαι.

Οι οδηγοί

Τι έλειπε εδώ και χρόνια; Ο συναγωνισμός, οι συναρπαστικές στιγμές! Οι μάχες στις ειδικές. Για αυτές, κατά τη γνώμη μου, υπεύθυνοι είναι οι οδηγοί.

Όπως παλιότερα οι Μακρέι, Μάκινεν, Λεμπ, έτσι και ο Οζιέ πηγαίνοντας σε μια ομάδα δε ζήτησε ποτέ να είναι ο No1 οδηγός. Το επέβαλλε στις ειδικές (εντάξει, φέτος δυσκολεύεται λίγο). Και καλά έκανε

Δεν μπήκε στους αγώνες για να βγαίνει 2^ος ή 3^ος ή απλώς να τερματίζει στους βαθμούς όπως διάφοροι.

Το είπε πολύ παραστατικά πριν μερικά χρόνια ο Κάνκουνεν σε συνέντευξη: «Εγώ κέρδισα 4 πρωταθλήματα απέναντι σε τρομερούς αντιπάλους. Ο Λεμπ ποιον ακριβώς κερδίζει;»

Σε αυτό η ομοσπονδία δεν μπορεί να κάνει κάτι. Εφόσον αυτοί είναι οι οδηγοί που υπάρχουν στο χώρο, απ’ αυτούς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το θέαμα. Με αυτό πρέπει να «συμβιβαστούμε». Εντάξει, ας βάλουμε το ρήμα σε εισαγωγικά.

Το Πρωτάθλημα χρειάζεται αλλαγές. Γρήγορα. Όχι τόσο για να προσεγγίσει τον απλό καταναλωτή/τηλεθεατή για τον οποίο το αυτοκίνητο είναι απλώς ένα προιόν αλλά για να ξανακερδίσει τον petrolhead που βαρέθηκε να παρακολουθεί. Θα πείτε «πόσοι έμειναν από δαύτους;». Σωστό κι αυτό

Εν μέσω κορωνοϊού, γρήγορα βρέθηκαν λύσεις για τη Φόρμουλα 1 και το MotoGP. Το πρωτάθλημα συνεχίστηκε και δεν έμεινε μισό.

Για το WRC υπήρξαν πολλές καθυστερήσεις στην αναδιοργάνωση και δεν γνωρίζουμε ακόμη αν θα γίνει ο 7^ος και τελευταίος αγώνας.

Σα να πρόκειται για πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας. Μέχρι και οι Οζιέ και Τάνακ εξέφρασαν σαφώς παράπονα για αυτή την ανισότητα. Και μάλλον όχι άδικα.

Όσον αφορά το Yaris GR Sport, σόρι, δε θα πάρω. Προτιμώ να βρώ ένα μπλέ Impreza εικοσαετίας. Πιο αλήτικο.