To χειρότερό μου: Subaru Forester Mk2

”Το χειρότερό μου” είναι μια στήλη, περισσότερο από όσο συμφέρει γενναία, στο 4D. Ποιο θεωρούμε το χειρότερο αυτοκίνητο που έχουμε οδηγήσει;  Ο καθένας για τους δικούς του, μη επιδεκτικούς κριτικής, λόγους. Κύριε Αναστασόπουλε, έχετε το λόγο

Σαν παιδάκι έχεις ήρωες. Οι ήρωες όμως κάποτε απομυθοποιούνται.

Το πιο τρανό παράδειγμα, οι πατεράδες μας. Τους αγαπάμε, αλλά πάντα υπάρχει μια περίοδος στη ζωή μας, που από αντικείμενα θαυμασμού, γίνονται εστίες άρνησης.

Το ίδιο ισχύει και στα αυτοκίνητα. Από μικρό παιδάκι ήμουν οπαδός της Porsche. Πάντα και παντού, όπου θυμάμαι, Porsche. Και τώρα δηλαδή, αν μπορούσα να αποκτήσω ένα supercar, Porsche θα έπαιρνα. Αρα; Άρα, η Porsche είναι το καλύτερο σπορ αυτοκίνητο. Τελεία. 

Όλοι έχουμε τις προτιμήσεις μας, πλην όμως, όταν δουλεύεις ως δημοσιογράφος του ειδικού τύπου, οφείλεις να είσαι αντικειμενικός.

Κακά τα ψέματα λοιπόν, οι ”μισητές” Ferrari είναι καλύτερα σπορ αυτοκίνητα.

Υπήρξαν κι άλλες τέτοιες, σιωπηλές, συναισθηματικές, ήττες στη μέχρι τώρα καριέρα μου.

Όπως για παράδειγμα όταν αναγκάστηκα να παραδεχθώ (στον εαυτό μου, μην υπερβάλλουμε) ότι το Golf V GTI είναι ένα πολύ καλό overall σπορ αυτοκίνητο, και καλύτερο από το αντίστοιχο Opel Astra, που ανέκαθεν ήταν η προτίμησή μου, αν θεωρητικά έπρεπε να διαλέξω ένα γερμανικό hot hatch.

Μεγαλύτερη ήττα, ίσως επειδή ήταν και πιο ”ενήλικη”, όταν κατάλαβα στην πράξη ότι το ρημάδι το Evo ήταν οριακά καλύτερο από το Impreza. Μη μου πείτε για Β22, ούτε για το –σχεδόν πισωκίνητο- STi RA πρώτης γενιάς, δεν τα έχω οδηγήσει. Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν, όμως σε γενικές γραμμές, στην καυτή κόντρα των WRC δρόμου, η Mitsubishi κατάφερνε να κόβει πρώτη το νήμα

Αυτό δεν με εμπόδιζε πάντως να εξακολουθώ να γουστάρω τα Subaru, μια και η διαφορά ήταν μικρή, και όσο να ‘ναι, άλλο να παίρνεις ένα Lancer και άλλο ένα αυτοκίνητο που δεν έχει πλαίσια στα παράθυρά του.

Υπήρχε άλλωστε, άλλη μια πισινή…Το Forester. Ποτέ η Mitsubishi δεν τόλμησε να φέρει στην Ευρώπη ένα τέτοιο γαμάτο αυτοκίνητο, που είχε όλα τα καλά του STi, αλλά μπορούσες να κάνεις όλες, μα όλες, τις δουλειές – και τις καύλες σου.

Ακόμα και το ατμοσφαιρικό, ήταν καλό αυτοκίνητο, αλλά το Turbo ήταν άλλο πράγμα. Το θυμάμαι ακόμα, σε κείνο το εφιαλτικό Drive Trophy, όταν όλα τα ”καθαρόαιμα” κώλωναν στη χιονισμένη ανηφόρα, να ξεμπαζώνει, με τον Κοτσίρη να μας κοιτάει χαλαρός.

Έλεγα, ότι όταν μεγαλώσω, και κάνω οικογένεια, και θέλω να σοβαρευτώ, ένα Forester XT Turbo θα ήταν η επιλογή μου.

Κι ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες. Η Subaru αποφάσισε να παρουσιάσει εκείνο το… τετράτροχο διαμάντι, που ακόμα και το Β9 Tribeca, ήταν αναλογικά καλύτερο.

Το περίμενα πώς και πώς και το πρόλαβα οριακά πριν μας πιάσει η κρίση, το αξιαγάπητο έτος 2009.

#Διάβασέ το: Το χειρότερό μου – Daewoo Lanos

Δεν θέλω να σχολιάσω τη μηδενική εξέλιξη στον κινητήρα, ούτε το παντελώς αδιάφορο πλέον –ούτε καν ιντριγκαδόρικα άσχημο – αμάξωμα.

Αλλά στο δρόμο; Ποιος, μα ποιος, Ιάπων ή μη, επικεφαλής, είχε την ”υπογραφή” για να κυκλοφορήσει έτσι το νέο Forester και γιατί δεν έχει κάνει ακόμα χαρακίρι;

Στο όνομα της… παγκόσμιας ειρήνης να φανταστώ, κάθε προσπάθεια εξέλιξης της ανάρτησης και της αίσθησης του τιμονιού είχε πάει άκλαυτη

Όλα είχαν κρυφτεί κάτω από τον απατηλό μουσαμά του ”μη απενεργοποιούμενου συστήματος ελέγχου ευστάθειας”. Αδιάφορο, μπατάλικο, αργό σε αντιδράσεις, ήταν για μένα μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις σε τέσσερεις τροχούς. Ή αλλιώς, το χειρότερό μου.

Photo: Subaru