Είχα το STi. Πήρα το S3. Ιεροσυλία ή ρεαλισμός;

Ένας αναγνώστης, πρώην ιδιοκτήτης ενός Subaru Impreza STi και νυν ενός Audi S3, εξηγεί το λόγο της μετάβασης. Πώς συγκρίνονται δύο αυτοκίνητα από διαφορετικές σχολές οδήγησης στην πραγματική ζωή;

Οι μεγάλοι δάσκαλοι λένε ότι η προσδοκία σε εμποδίζει να δεις την πραγματικότητα. Μεγάλη κουβέντα. Πέρα για πέρα αληθινή

Κάπως έτσι και η δική μου οδηγική προσδοκία ήταν να βρεθώ πίσω από το τιμόνι ενός Subaru Impreza WRX STi. Του «hawk-eye». Σε μπλε. Ως ιδιοκτήτης

Η ζωή μου με το STi

Πίστευα ότι θα οδηγείται εύκολα. Θα κάνει για όλα και θα μπορεί να το οδηγεί και η σύζυγος. Ότι θα είναι σχετικά απλό μηχανολογικά και θα μπορώ να αντιλαμβάνομαι τις λειτουργίες του. 

Η κατανάλωση του καυσίμου δεν με απασχολούσε γιατί υπάρχει και ένα εταιρικό Megane IV 1.5DCi για τις περισσότερες μετακινήσεις. Η συντήρησή του Impreza σαφώς και είναι ένα θέμα αλλά ας είναι καλά η κοινότητα των φίλων της μάρκας που πλέον παρέχει λύσεις και γλιτώνεις χρήμα. 

Παρόλα αυτά, ο πόθος της απόκτησής του Impreza με έκανε να μη σκέφτομαι τι θα γίνει αν σου «κάτσει» στραβή. Παράδειγμα; Για το «άσπαστο» 6αρι κιβώτιο πας για τουλάχιστον €3.500 αν χρειαστεί να το επισκευάσεις ή αντικαταστήσεις με μεταχειρισμένο. Το καινούργιο έχει πάνω από €12.000…

Έτσι λοιπόν, ανέβηκα Θεσσαλονίκη και έγινε η αγορά του συγκεκριμένου STi που βλέπετε. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο αυτοκίνητο κατάλαβα ότι έκανα λάθος αγορά. Έχω όμως ένα θέμα με τη δέσμευσή μου. Κι επειδή είχα δεσμευθεί ότι θα το αγοράσω, δεν μπορούσα ηθικά να κάνω πίσω. Έτσι λοιπόν, η μέρα η οποία έπρεπε να μου δίνει μεγάλη χαρά, έγινε η μέρα που έμεινα άυπνος για το λάθος μου. 

διασχίζω τη «Route 44» της ζωής μου. Τα φίλτρα μέσα απ’ τα οποία βλέπεις τα πράγματα είναι διαφορετικά μεγαλώνοντας. Πλέον υπάρχουν οι ανάγκες μιας συζύγου και μιας κόρης στο Γυμνάσιο. Έχεις να διαχειριστείς ισορροπίες

Μπαίνοντας λοιπόν το αυτοκίνητο στη ζωή της οικογένειας, αποκαλύπτει αυτά που η προσδοκία δεν με άφηνε να δω. Η σύζυγος έμενε χωρίς αυτοκίνητο όταν έλειπα συχνά ταξίδια με το εταιρικό, μιας και δεν ήταν εύκολο για να διαχειριστεί συμπλέκτη και κιβώτιο ταχυτήτων. Η κόρη καθισμένη πίσω για μια εκδρομή στο Γαλαξίδι χρειάζεται ωτοασπίδες, ενώ εγώ για μία ώρα οδήγησης στον αγαπημένο 111 γίνομαι κουδούνι. 

Το Impreza είναι πρέζα. Αλλά…

Με το Impreza μονίμως ήμουν σε εμπόλεμη κατάσταση. Μαζεύεις επικίνδυνα χιλιόμετρα ενώ δεν πρέπει να ξεχνάς την έλλειψη ESP. Καλές οι βελτιώσεις και τα 410 PS που είχε στο δυναμόμετρο, αλλά δεν με νοιάζουν τα «πατήματα» στις ευθείες. Θέλω ομοιογένεια ανεβαίνοντας τη Φτέρη και όχι εξάρσεις μετά τις 4.000 rpm. Δεν με βοηθάει. 

Συνειδητοποιώ πως, πλέον, δεν είναι εφικτό στα 44 μου χρόνια να αλλάξω στυλ οδήγησης. Από ‘κει που ήξερα πώς να ξεζουμίσω ένα προσθιοκίνητο οδηγώντας με γραμμές, να μάθω στρίβω ένα απίστευτο 4WD με γκάζι. Ήθελα πολύ χρόνο, χώρο, λάστιχο και βενζίνες για να καλύψω την καμπύλη εκμάθησης.

Ναι, πολύ θα ‘θελα να κρατήσω το STi σε ένα γκαράζ για πολύ λίγες βόλτες. Δεν υπάρχει άλλο αυτοκίνητο τόσο κοντινό σε rally replica. Υπάρχει και το Evo, σύμφωνοι. Ήταν απίστευτες οι στιγμές που έζησα μαζί του και οδηγικά αλλά και ως αντιδράσεις απλών ανθρώπων απ’ όπου περνούσε

Γρήγορα, τετρακίνητα αλλά και τελείως άλλου τύπου αυτοκίνητα. Το Impreza είναι πολεμική μηχανή. Υπάρχει, ωστόσο, ένα ζήτημα στο πόσο αξιοποιήσιμη είναι ως καθημερινό αυτοκίνητο – πέραν του πιο πολύπλοκου engineering και του συνεπαγόμενου αυξημένου κόστους συντήρησης ή επισκευών αν «κάτσει» η στραβή

Η απέναντι όχθη του S3

Το S3 είναι μεν πιο «κλινικό» αλλά και ξεάγχωτο, φιλικό στο χρήστη, περισσότερο πολιτισμένο και τελικά, με ευκολότερη μεταπώληση. Δεν ιδρώνεις στο τιμόνι του και είναι αποτελεσματικό ακόμα και σε πολύ υψηλές ταχύτητες. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών οδηγών αυτό είναι πλεονέκτημα. Το σασπένς του S3 προέρχεται από την ταχύτητα. Όχι απ´ τον τρόπο διαχείρισής της.

Πραγματικά, με το STi ένιωσα τι σημαίνει «εξάρτηση» από ένα αυτοκίνητο και ποτέ δεν έστριβα στο στενό που έπρεπε για το σπίτι αλλά έκανα τον γύρο της αρκούδας για να το οδηγήσω και καλά.

Κάπως έτσι αποφάσισα να το δώσω, τώρα που ήταν νωρίς και είχα φτιάξει τα πάντα στην εντέλεια, προκειμένου να έχω τις ελάχιστες δυνατόν οικονομικές απώλειες. 

Είδα τα πράγματα βάσει της σημερινής πραγματικότητας. Τέρμα οι προσδοκίες. Έγινα πιο ρεαλιστής. Θέλω κάτι πιο απλό, ευκολοδήγητο, ξεκούραστο και αποτελεσματικό. Να μπαίνεις μέσα χωρίς «όπλο-κράνος-εξάρτηση». Κι ας στρίβω κατευθείαν στο στενό για το σπίτι

Βρέθηκα μπροστά σε τρεις επιλογές: Leon Cupra MY2009, VW Golf GTi MK6 και Audi S3 8P. To τελευταίο περίπου €3.000 πιο ακριβό, αλλά και πιο εμπορικό στη μεταπώληση.  

Ήξερα εκ των προτέρων πως θα συναντήσω μία πιο αδιάφορη αίσθηση οδήγησης καθώς είχα κάποτε, για κάποια πέντε χρόνια, το 1.8 TFSI.

Ακόμη κι αν το Haldex του S3 δεν έχει καμία σχέση με την τετρακίνηση και τον τρόπο οδήγησης του STi, είναι εκεί και βοηθά για να «βγαίνει» η δύναμη στο δρόμο. Θα καλύψει άριστα το σύνολο των «θέλω» της οικογένειας. Αυτό πλέον είναι η πρώτη μου προτεραιότητα κι ας το νοιώθω λιγότερο συμμετοχικό. 

Οι συγκυρίες είναι θετικές και οι πλανήτες ευθυγραμμισμένοι προκειμένου να βρεθεί ένα καλό αυτοκίνητο. «Μαμά». Κόκκινο. Όπως το θέλω. Την επόμενη μέρα της πώλησης του STi, γίνεται η αγορά. Είμαι χαρούμενος! 

Photo: Β. Μαραγκός