Τι να γράψεις για αυτοκίνητα εν μέσω καραντίνας

Τα δημοσιογραφικά αυτοκίνητα πάνε πίσω, τα μπάτζετς αναθεωρούνται, ετοιμάζονται απολύσεις και ένα σωρό ωραία. Η (μη) οδήγηση εν μέσω καραντίνας

Θέλαμε άδειους δρόμους; Τους έχουμε. Ζητούσαμε φτηνό καύσιμο; Με $25,68 το βαρέλι σε τροχιά κατάρρευσης, τώρα υπάρχει. Δημοσιογραφικά αυτοκίνητα; Επίσης υπάρχουν κάποια. Αμ έλα που το Truman Show στην εποχή του κορωνοϊού και της καραντίνας ήρθε να πλέξει το πιο απροσδόκητο σενάριο

Η εικόνα είναι spooky. Περίεργα σιωπηλή. Η πόλη άδεια, ο κόσμος μέσα, μάσκες παντού, μην μου κάνεις χειραψίες, κάτσε μακριά, ζητείται σκύλος για βόλτα. Μόνο εθνικό cocooning. Και η οδήγηση, ακόμα κι ενός δημοσιογραφικού αυτοκινήτου, έχει γίνει ένοχη

Η ιστορία σε άλλο σενάριο

Σύμφωνοι, η ανθρωπότητα έχει ζήσει πολύ χειρότερες μέρες. Άλλωστε οι άνθρωποι που έζησαν εν μέσω σκληροπυρηνικής καραντίνας, όπως αυτή της πανώλης που σάρωσε την Ευρώπη, τον 14ο αιώνα, θα έβλεπαν τη δικιά μας και θα γελούσαν. Για να μειώσουν δε τον κίνδυνο μετάδοσης της ασθένειας, όλα τα καράβια από το 1347 και μετά απομονώνονταν για 40 μέρες. Εξ ου και η quarantena.

Ο χάρτης διασποράς της πανδημίας στα χρόνια της μαύρης πανώλης. Τι να πούμε κι εμείς με τη LED, το ίντερνετ και το ψυγείο τούμπανο;

Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε γεωστρατηγικός αναλυτής. Διαβάζω μερικούς μη διαπλεκόμενους, όμως, που το κατέχουν το ζήτημα (όπως εδώ ή εδώ ) και το σενάριο είναι βαρύ. Όχι μόνο σε φόρο θανάτου αλλά και οικονομικών δεδομένων.

Πώς ξεκίνησε ο ιός; Προέκυψε ή κατασκευάστηκε; Παίζει ρόλο το άπερκατ στην αναδυόμενη Κίνα; Μήπως οι αμερικανικές εκλογές με τον Τραμπ να επιδιώκει πάσει θυσία την επανεκλογή;

Επί του αυτοκινητικού; Μαθαίνω πως τα μπάτζετ μπαίνουν στην κατάψυξη, κάποιοι δημοσιογραφικοί στόλοι σηκώνουν χειρόφρενο και, βέβαια, στις εκθέσεις δεν πατούσε ήδη ψυχή. Εδώ ακουμπάς το πόμολο λες και έχει λέπρα, ποιος έχει όρεξη για παραπάνω;

Μένουμε σπίτι. Πώς το λένε;

Τέλη κυκλοφορίας; Χα! Κανονικά θα ΄πρεπε να αφαιρεθούν οι μέρες της καραντίνας απ΄το ποσό που πλήρωσες για το 2020. Λέμε τώρα…

Ζούμε σε ένα σενάριο πρωτόγνωρο. Κανονικό case study. Ταινία όπου όλοι μας, σαν άλλον Jim Carrey, ζούμε σ ένα Truman Show της πραγματικής ζωής.

Η επανεκκίνηση της οικονομίας θα γίνει. Κύκλος είναι. Και η ιστορία έχει αποδείξει πως, είτε με βελούδινο είτε με αιχμηρό τρόπο, θα επαναλαμβάνεται.

Η διαφορά είναι πως εμείς, τα καλομαθημένα παιδιά του δυτικού κόσμου, τον ζούμε πρωτόγνωρα με τη μορφή αυτή.

Εν τω μεταξύ, θα ‘χουν γίνει άπειρα κλακάζ. Για τον τουρισμό και μόνο, καθώς και για τα 200 επαγγέλματα που συμπαρασύρονται, η χρονιά έχει χαθεί. Ίσως και την αγορά αυτοκινήτου, αν η ιστορία του κορωνοϊού τραβήξει μέχρι Αύγουστο, όπως λένε κάποιοι ειδικότεροι εμού.

Μαζί, θα ‘χει γίνει και μια αναδιανομή χρήματος, μετοχές φαρμακευτικών στα ύψη, φτηνή αισχροκέρδεια (προχθές βράδυ, κεντρικό φαρμακείο στη Σόλωνος πουλούσε έναντι €10 αντισηπτικό «νεράκι» των 250 ml χωρίς barcode, χωρίς ένδειξη συστατικών στην πρόχειρη συσκευασία) και αδιευκρίνιστα πήγαινε-έλα: χρημάτων, λαθρομεταναστών, γεωστρατηγικών βλέψεων, γκριζαρίσματος του Αιγαίου. Πάντος επί των τελευταίων θεμάτων δεν ακούγεται άχνα. Πανικός μόνο απ΄τα μεγάλα ΜΜΕ

Η καραντίνα (ιταλική λέξη, παρεμπιπτόντως, απ΄τον αριθμό quaranta) θα περάσει. Με τις όποιες απώλειες. Το θέμα είναι το μετά. Ο εθισμός σε περιορισμό ελευθεριών, η οικονομική τράπουλα, ο φοβισμένος ψυχισμός.

Μέχρι τότε, μένουμε σπίτι, φίλε,μη-οδηγέ. Και, κυρίως, ψυχραιμία. Κάνε cocooning, σεξ, δες ταινίες, πάρε τα 15 GB που δίνει τσάμπα η Cosmote. Έχουν υπάρξει και χειρότερα. Απλώς, η πρώτη φορά πονάει.