Τα κατάλληλα λάστιχα, η ταχύτητα, το «διάβασμα» του οδοστρώματος, η απενεργοποίηση του κινητού και άλλες μικρές, πρακτικές και σωτήριες συμβουλές για ασφαλή οδήγηση εν μέσω της κακοκαιρίας «Ελπίδα». Και αν δεν φτάνουν όλα αυτά; Το «μένουμε σπίτι» μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά σώζει ζωές
Τα tips που δίνουν ελπίδες στην κακοκαιρία «Ελπίδα»
Αφού αντιπαρέλθω το ακατανόητο και, αν μου επιτρέπετε, βρεφονηπιακού επιπέδου, τρεντ των βαφτιστικών σε κάθε ψιλοεξτρίμ καιρικό φαινόμενο, υπάρχουν άφθονες συμβουλές επιβίωσης για να κινηθείτε με ασφάλεια οδηγώντας
▪ Ο πρώτος, ο πιο βασικός, ο ούλτιμεϊτ, που θα ‘λεγε και ο αγρότης του Survivor
Είναι ότι κάθε χειρισμός του αυτοκινήτου οφείλει να γίνεται με τη μέγιστη δυνατή απαλότητα. Σα να χαϊδεύουμε μωρό. Μεταχειριζόμαστε τιμόνι, φρένο, γκάζι, συμπλέκτη (αν δεν είναι αυτόματο το όχημα) όσο πιο ευγενικά γίνεται. Tender, love & care. Πώς το λένε; Όσο πιο μαλακά γίνεται. Κι αυτό γιατί κάθε άγαρμπη ή απότομη κίνηση μπορεί να προκαλέσει αποσταθεροποίηση. Με το δε τιμόνι φροντίζουμε να έχουμε όσο το δυνατόν μικρότερες, ελάχιστες γωνίες ώστε να επιτρέπουμε στους τροχούς να εξαντλούν το μέγιστο της πρόσφυσής τους.
▪ Και τι, δηλαδή; Μετά μπορώ να τρέχω;
Εννοείται όχι. Εκτός αν είσαι ο Σεμπάστιαν Λεμπ που μόλις χθες κέρδισε το Ραλί του Μόντε Κάρλο πηγαίχοντας «όριο» στις απόκρυμνες και χιονισμένες διαδρομές πάνω απ΄το Πριγκιπάτο. Όμως για όλους ημάς, τους απλούς θνητούς, με απλά, καθημερινά αυτοκίνητα, σε συχνά κατάπτυστο ελληνικό οδόστρωμα, με ελάχιστο συντελεστή τριβής που ανταγωνίζεται τον αντίστοιχο του Disney on Ice, ο κανόνας απαράβατος: Μειώνουμε δραστικά ταχύτητα. Copy-paste-just do it. Ενδεικτικό; Σε συνθήκες χιονιού ή πάγου, το φρενάρισμα απαιτεί δεκαπλάσιες αποστάσεις απ΄ό,τι στη στεγνή ημεδαπή. Αλλά και αυτό ακόμα, το ήπιο, απαλό φρενάρισμα, οφείλει να γίνεται προοδευτικά και με ακρίβεια. Και μπορεί να ακουστεί σαν λεπτομέρεια της υπολεπτομέρειας, αλλά ακόμα και ένα ζευγάρι παπούτσια με πιο λεπτή σόλα βοηθάει στο να έχουν οι απολήξεις των δακτύλων του ποδιού μας πιο άμεση αίσθηση με το βαθμό πίεσης των πεντάλ. Σε αντίθεση, δηλαδή, με κάτι «τιμπερλανοειδή» με πάτους για off road στις κορυφογραμμές του Ολύμπου.
▪ Μια τετράδα χειμερινά λάστιχα σώζει ζωές
Στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, σε Καναδά και πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, γενικώς εκεί όπου το κρύο και ο χιονιάς είναι συνήθεις ύποπτοι, το να έχεις μια τετράδα με χειμερινά λάστιχα είναι δεδομένο. Αλλά και επιβαλλόμενο διά νόμου. Ο λόγος είναι πως η βαθιά χάραξή τους κάνει θαύματα σε τέτοιες άγριες, χειμερινές συνθήκες. Με την ευκαιρία, πολλοί ίσως νομίζουν πως η τετρακίνηση είναι εκείνη που μπορεί πάντα να σε βγάζει ασπροπρόσωπο στο απέραντο λευκό. Ναι, σύμφωνοι, έχει το πλεονέκτημα, ειδικά σε σχέση με ένα πισωκίνητο (ακόμα θυμάμαι τη μάχη που έδωσα κάποτε με ένα Μ3 πριν καμιά δεκαριά χρόνια όταν είχε ρίξει παχύ χιόνι και στις αμμουδιές του Λαγονησίου). Όμως, ένα σετ χειμερινά λάστιχα είναι ακόμα πιο αποτελεσματικά σε συνθήκες χιονιά και θα εκπλαγεί κανείς για την πρόσφυση που προσφέρουν. Αν μένετε σε περιοχές όπου τέτοια φαινόμενα είναι συχνά, αξίζει να έχετε μια τετράδα στο γκαράζ. Επίσης με την ευκαιρία, τα χιονολάστιχα τα διακρίνετε από το χαρακτηριστικό σύμβολο με τη νιφάδα χιονιού που είναι τυπωμένη ανάγλυφα στο προφίλ τους.
▪ Το παραπάνω δίνει την πάσα στο πιο επίμαχο: την κατάσταση των ελαστικών
Τα οποία, δηλαδή, αποτελούν τα μόνα σημεία επαφής μας με το δρόμο. Δεν ‘πα να οδηγείς το σούπερ-ντούπερ αμάξι, με όλο το ηλεκτρονικό οπλοστάσιο συστημάτων ασφάλειας (βλ. ESP, ABS, EBD και ούτω καθ’ εξής), με της Παναγιάς τα μάτια σε τεχνολογία, αυτοί οι τέσσερεις κύκλοι είναι το πρώτο και βασικότερο κριτήριο επιβίωσης στο δρόμο. Η μαύρη μαγεία των ελαστικών, όλων των τύπων, για να δράσει και να μας κρατήσει εντός ασφάλτου και όχι εντός όμορου οικοπέδου, απαιτεί να έχουμε αρκετό βάθος πέλματος. Αν έχει κάτω από 3 χιλιοστά, κλειδώνουμε το όχημα και περιμένουμε, με την πρώτη ευκαιρία, να αλλάξουμε λάστιχα. Δεν παίζουμε με δαύτα.
▪ Φως στο τούνελ
Όχι με την συμπαθή Νικολούλη αλλά με κάθε λογής υπόστεγο, διάβαση, τούνελ, γέφυρα. Ακόμα και μικρού μήκους. Προχθές, για παράδειγμα, χωρίς να χιονίζει όπως σήμερα, μόνο με βροχή, ακριβώς μπροστά μου, στην Τρύπα του Καρμανλή, στη γνωστή Λουμπάρδα, ένα μικρό αυτοκίνητο, κατηγορίας υπερμίνι -δε λέω μάρκα για να μη συσχετιστεί ντε και σώνει αρνητικά- είχε τουμπάρει μέσα στο κέντρο της στροφής. Σημειωτέον, χωρίς να τρέχει ιδιαίτερα. Ο λόγος; Καθώς εκεί, αλλά και παρόμοια σημεία, δεν τα βλέπει ο ήλιος, η υγρασία είναι έντονη. Αν δε χιονίζει; Εύκολα σχηματίζεται πάγος. Μια απότομη τιμονιά, ένα τσαρούχωμα του φρένου και το να βγεις απ΄το δρόμο δεν απαιτεί κόπο. Μόνο έλλειψη προσοχής από τον ανυποψίαστο.
▪ «Διαβάζουμε» συνεχώς το οδόστρωμα
Δεν κοιτάζουμε απλώς τον μπροστινό μας. Ούτε μόνο τον μπροστινό του μπροστινού μας, ώστε να έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο αντίδρασης. Ο βαθιά ψαγμένος οδηγός εξασκείται στο να «διαβάζει» το δρόμο. Είτε για να εντοπίσει περισσότερα λιμνάζοντα ύδατα είτε για να δει πού γυαλίζει περισσότερο το γκρι της ασφάλτου είτε για να εστιάσει στο πού μπορεί να βρει περισσότερη πρόσφυση. Ναι, ενδεχομένως είναι κουραστικό το μάτι μας να σκανάρει συνεχώς τα πάντα. Αποτελεί, ωστόσο, μέγα παράγοντα ασφάλειας.
▪ Ήρεμα σε λασπόνερα, νεροφαγώματα και τοπικές λίμνες εφήμερης δόξας
Που οι τελευταίες δεν έχουν καμία σχέση με την υπέροχη Λίμνη Δόξα, στο Φενεό Κορινθίας, που αξίζει να πάτε με το καλό την άνοιξη. Τις άλλες, λοιπόν, τις αστικές «λίμνες» τις περνάμε με χαμηλή ταχύτητα για να μην προκαλέσουμε υδρολίσθηση. Είναι το λεγόμενο aquaplanning και αποτελεί μια από τις πιο απότομες και φοβιστικές εμπειρίες που μπορεί ένας οδηγός να γευτεί: καθώς τα λάστιχα δεν προλαβαίνουν να αποβάλλουν όλο το νερό από τις αυλακώσεις τους, σχηματίζεται ένα λεπτό, υγρό φιλμάκι μεταξύ δρόμου και ελαστικών. Αποτέλεσμα; Για μερικά δευτερόλεπτα, αρκούν δυο-τρία, το αυτοκίνητο μένει ανεξέλεγκτο μέχρι να ξαναβρούν πρόσφυση οι τροχοί. Για αυτό, περνάμε από τις «λίμνες» της επικράτειας πάντα με σταθερό γκάζι, πηγαίνοντας αργά και με απαλές (ξανά και ξανά) κινήσεις. Α, ναι. Και να μην ξεχνάμε, κάθε φορά που βγαίνουμε από στάσιμα νερά, πατάμε ελαφρά, σχεδόν τηλεγραφικά, το φρένο για να στεγνώσουν πιο γρήγορα οι δισκόπλακες.
▪ Κλείνουμε κινητά
Ξεχνάμε μηνύματα, photo texting, ειδυλλιακά, χιονισμένα ενσταντανέ στο Ίνσταγκραμ και κάθε είδους απόσπαση προσοχής. Aν μαθαίναμε πόσο επηρεάζονται οι αντιδράσεις μας με το κινητό, θα βλέπαμε γιατί είναι χειρότερο και από κάνναβη. Ακριβώς. Όπως μόλις διαβάσατε. Είναι τα 21 μέτρα ρίσκου. Φυσικά, τα περί κινητού δεν εφαρμόζονται μόνο σε καταστάσεις τύπου «Ελπίδα» αλλά γενικότερα. Απλώς, εδώ είναι θεματάκι SOS.
▪ Άλλα μικρά, πρακτικά και σωτήρια
‘Οπως, για παράδειγμα, φροντίζουμε να έχουμε καλής ποιότητας μάκτρα στους υαλοκαθαριστήρες. Τους οποίους, παρεμπιπτόντως, αν παρκάρουμε στο δρόμο και όχι σε πυλωτή ή κλειστό γκαράζ, θυμόμαστε να τους σηκώνουμε για να μην κολλήσει η ελαστική τους επιφάνεια με το παρμπρίζ. Επίσης, να υπάρχει άφθονο πλυστικό υγρών. Να έχουμε γεμίσει με τη σωστή ποσότητα αντιψυκτικού το ψυγείο. Ή να έχουμε επαρκή στάθμη μπαταρίας. Πριν λίγες μόλις μέρες γράφαμε τις μπαταρίες των αυτοκινήτων. Δεν θες να το ζήσεις.
▪ Για πιο χάρντκορ καταστάσεις
Έχουμε ένα σετ αλυσίδες. Οι οποίες, ως γνωστόν, αν οδηγούμε προσθιοκίνητο, τοποθετούνται στους μπροστινούς τροχούς. Αν οδηγούμε πισωκίνητο, στους πίσω. Αν τετρακίνητο, επίσης στους μπροστινούς. Και αν δεν γνωρίζουμε τι από απ΄τα παραπάνω οδηγούμε, είμαστε μεταξεταστέοι μέχρι τον επόμενο χιονιά. Επίσης, ένα έξτρα μπουφάν, γάντια, ιμάντας ρυμούλκησης και κουτί πρώτων βοηθειών. Και βοήθειά μας.
▪ Παρόλα αυτά
Τίποτα από τα παραπάνω δεν εξασφαλίζουν, εγγυημένα με παπά και κουμπάρο, την απόλυτη ασφάλεια. Που σημαίνει ότι, σε καταστάσεις μηνυμάτων από το 112, αν δεν έχουμε κάποιον ιδιαίτερο λόγο, αποφεύγουμε άσκοπες μετακινήσεις. Καθόμαστε στα αβγά μας, δουλεύουμε ιντερνετικά, φαϊ, ποτό, Netflix, ίσως και σεξ -καθότι ως βασικός νόμος της θερμοδυναμικής, διά της τριβής παράγεται θερμότης. Το «μένουμε σπίτι» μπορεί να ακούγεται ως κλισέ αλλά σώζει ζωές. Περισσότερες απ’ ‘ολη τη σούμα των tips που προηγήθηκαν.
*Αρχική δημοσίευση Protagon
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
Διαβάστε μας (και) στο Protagon
Διαβάστε μας (και) στο Autotypos
Ίσως να σ’ αρέσει
