Το fun του να πηγαίνεις γρήγορα με αργό αυτοκίνητο

Τις προάλλες, μία φωτό του βρετανικού evo έθεσε ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Και μου υπενθύμισε πως μερικές φορές less is more. Το αργό αυτοκίνητο μπορεί να είναι (και) ευχάριστο

Σηκώνοντας ελαφρά πίσω εσωτερικό τροχό με ένα αργό αυτοκίνητο. Συμπωματικά, με ένα από τα πιο βαρετά αυτοκίνητα on sale

Η φωτό που έτυχε να δω στο έγκυρο evo έθετε το δίλημμα της λεζάντας: «διπλάσιοι κύλινδροι και δεκαπλάσια διαφορά τιμής. Ποιο θα διαλέγατε;»

Πριν την αναδημοσιεύσω, αν επιτρέπετε, να σας μεταφέρω το πιο εύστοχο ίσως σχόλιο που έκανε κάποιος αναγνώστης.

Τι λέει ο κόσμος

Είπε λοιπόν πως «είναι πιο ευχάριστο να οδηγείς γρήγορα ένα αργό αυτοκίνητο παρά να οδηγείς αργά ένα γρήγορο».

Πριν κατηγορηθεί για κοινοτυπία ο παραπάνω κύριος, πρόλαβε να εξηγήσει: «Είχα στην κατοχή μου διάφορα μεγάλης ισχύος αυτοκίνητα αλλά με το αργό μπορείς να απολαύσεις τις δυνατότητές του πιο συχνά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σπαστικό απ΄το να οδηγείς ένα πολύ ικανό αυτοκίνητο και να μην μπορείς να αξιοποιήσεις τις ικανότητές του». Νομίζω πως έχει ένα δίκιο.

Το αρχικό δίλημμα προέκυψε από την παραπάνω φωτό: Mercedes-AMG GT Roadster vs Mazda MX-5

And the winner is…

Κάποιος άλλος έγραψε πως «φυσικά, Mercedes. Δεν χωράω στο Mazda». Ένας άλλος ότι «στη Βόρεια Ουαλία το όριο ταχύτητας είναι 50 μίλια και υπάρχουν παντού κάμερες. Το Mazda θα ήταν πιο ευχάριστο σ’ αυτές τις συνθήκες». Για να τελειώνω, οι περισσότεροι ψήφισαν το δεύτερο. Το αργό.

Εντάξει, το ερώτημα μπορεί να είναι και θεωρητικό. Αν έχεις τα χρήματα να υποστηρίξεις ένα αυτοκίνητο επιδόσεων, οτιδήποτε της τάξης μιας AMG, μίας M, μίας Porsche, μίας Lotus ή ό,τι άλλο αγαπάτε, μάλλον δεν τίθεται καν δίλημμα. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του;

Απ΄ την άλλη, όμως, κάποια απ΄τα σχόλια αντικατοπτρίζουν την οδήγηση στην πραγματική ζωή. Θα πρόσθετα πως εκφράζουν και μια πιο ώριμη προσέγγιση των επιλογών του βρετανικού κοινού.

Πόσο συχνά, δηλαδή, μπορείς να αξιοποιήσεις 400, 500, 600 και βάλε άλογα; Σε ποιους δρόμους; Τι ώρα της ημέρας; Και αν το ‘χες το supercar, θα το πήγαινες πίστα; Και πόσοι απ΄όσους το έχουν πηγαίνουν; Και, τελικά, αξίζει όλη αυτή η επένδυση χρημάτων για μερικές μόνο στιγμές αξιοποίησής τους;

Και ακόμα παρακάτω. Πόσοι οδηγοί μπορούν πραγματικά να αξιοποιήσουν τέτοιες τιμές ισχύος; Δεν μιλάμε για μερικά προσπεράσματα ούτε για, επίσης απαγορευμένα, γρήγορα ταξίδια.

Απ’ την άλλη, το να πηγαίνεις γρήγορα με αργό αυτοκίνητο ενέχει μια εύκολα προσβάσιμη ευχαρίστηση. Πλησιάζεις πιο γρήγορα τα όριά του. Συχνά δε η πρόσφυση νικιέται εύκολα απ΄την ισχύ. Μπορείς να εισπράξεις κάτι απ΄τις αδυναμίες του πλαισίου σε λογικές ταχύτητες. Και, ναι, αυτό έχει την πλάκα του. Ή, όπως το λένε οι «Αγγλούρες», cheap thrills.