Το μέγεθος μετράει. Τι, όχι;

Στο δρόμο για την κατάκτηση της κατασκευαστικής τελειότητας, το μέγεθος μετράει. Νόμος της μεταλλουργίας και των σχεδιαστών

Στο σεξιστικό μας κόσμο σπάνια συναντάς τρεις λέξεις μέσα σε μία πρόταση που να κλικάρουν τόσο ιντριγκαδόρικα. Το. Μέγεθος. Μετράει. Τελεία. Τρεις και φτάνουν

Δε θέλω αν σας απογοητεύσω αλλά εν προκειμένω δεν υπάρχει καμία σεξιστική διάθεση. Μάλιστα, θα έλεγα πως ισχύει ένας αντιδημοφιλής νόμος: Όσο πιο μικρός τόσο πιο καλός

Αναφέρομαι στον ταπεινό αρμό.

Ξέρετε, αυτόν που διαχωρίζει τα μέρη του αμαξώματος. Την πόρτα από το θόλο, το καπό από τα «φτερά» και γενικώς όπου συνευρίσκονται (sic) σε στενή επαφή μεταξύ τους οι λαμαρίνες.

Εδώ λοιπόν, σε αυτή την «ερωτική», μεταλλικά στενή επαφή, όσο πιο μικρή είναι η απόσταση μεταξύ των δύο πάνελ τόσο πιο άρτια έχει γίνει η δουλειά από τον κατασκευαστή. Ή τον καροσερίστα μιας άλλης εποχής.

Όποιος νομίζει ότι δεν παίζουν ρόλο οι σχετικές αποστάσεις, είναι βαθιά νυχτωμένος. Η κεντρική ιδέα και ντιζαϊνίστικη ονείρωξη κάθε σχεδιαστή είναι να μη διακόπτεται η φόρμα. Να δείχνει ενιαία. Έστω κι αν μεσολαβούν πόρτες, πορτμπαγκάζ, καπό ή οτιδήποτε άλλο. Εδώ, λοιπόν, έρχεται η ώρα του ταπεινού αρμού που όσο πιο μικρός, όσο πιο απειροελάχιστος τόσο πιο πολύτιμος

Προφανώς μιλάμε για χιλιοστά

Τρία, τέσσερα; Το πολύ.

Είναι δύσκολο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο σε επίπεδο συναρμογής. Θέλει σοβαρό μεταλλουργικό υπόβαθρο και ακρίβεια τοποθέτησης με σχεδόν μηδενικές ανοχές.

Για παράδειγμα, από τους ευρωπαίους κατασκευαστές, είναι γνωστό για τους υποχόνδριους της λαμαρίνας σαν του λόγου μου ότι η Audi παραδοσιακά διατηρεί εξονυχιστική εμμονή με το συγκεκριμένο ζήτημα.

Οι αποστάσεις των πάνελ του αμαξώματος υπολογίζονται με ακρίβεια λέιζερ και ίσως αυτός είναι ένας λόγος που η σχεδιαστική της φόρμα, σε γενικές γραμμές, δείχνει έντονα συμπαγής.

Είναι κι αυτό δείγμα μιας φιλοσοφίας όσων κατασκευαστών επιμένουν ότι κάθε λεπτομέρεια μετράει. Ακόμα και η πιο αδιόρατη, μικρή σαν τον φίλο μας τον αρμό.