Το πρώτο αυτοκίνητο του Χίτλερ. Σόρι, του Ερντογάν

Post date:

Author:

Category:

Ο Ταγίπ Ερντογάν παρουσίασε το πρώτο αυτοκίνητο που είναι σχεδιασμένο και κατασκευασμένο στην Τουρκία. Είναι κι αυτό μέρος του μεγάλου οράματος που τον διακατέχει. Επεκτατικές πατρίδες, λυσσαλέα διαγγέλματα, ανάσταση μιας νέας Αυτοκρατορίας, αυτοκίνητο του λαού. Υπάρχει και μουστάκι στην υπόθεση. Σας θυμίζει κάτι;

Ερντογάν αυτοκίνητο

Το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο της Τουρκίας αναμένεται να τεθεί σε παραγωγή το 2022. Με μία επένδυση που θα υπερβεί τα €3 δις και με πρόβλεψη για 5 νέα μοντέλα σε 15 χρόνια. Empire strikes back. Και, δυστυχώς, απέχει μερικά ναυτικά μίλια ανατολικά ημών


Χθες, Παρασκευή, το σκηνικό ήταν άψογα στημένο. Λίγα χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη, στην αντίστοιχη Silicon Valley της Τουρκία, στο Γκέζπε

Εκεί όπου ο κύριος Ταγίπ Ερντογάν είχε σχεδιάσει το πιο πρόσφατο επεισόδιο απ΄την αναδυόμενη ισχύ του. Αλλά και της χώρας του, επίσης. Δύο απαστράπτοντα αυτοκίνητα, τα πρώτα που μπορούν να γράφουν περήφανα «Made in Turkey» στα έγγραφα πιστοποίησης που θα ακολουθήσουν τις γνωστές διαδικασίες.

Τα αυτοκίνητα και το «όνειρο δεκαετιών»

Ένα SUV και ένα σεντάν. Το πρώτο δείχνει περίπου όπως συνηθίζεται στα νέας γενιάς ηλεκτρικά SUV, με μία αδιάφορη μάσκα. Μικρής σημασίας η παρατήρηση. Το δεύτερο, ειδικά σε προφίλ, θα μπορούσες να το πεις και όμορφο. Πού φτάσαμε. Για την ιστορία, ο Ταγίπ είπε πως το αυτοκινητικό όνειρο θα εκπληρωθεί σε πλήρη διάταξη όταν τα δει να κυκλοφορούν στο εξωτερικό. Θα τα δει.


Ηλεκτρικό Τουρκίας
Το πρώτο ηλεκτρικό Τουρκίας

Είναι η τουρκική υπερηφάνεια στη διπλανή μας πόρτα. Είναι «όνειρο δεκαετιών» δήλωσε ο Ερντογάν. Και πώς να μην είναι; Πιστοποιείται ως ηγέτης, σουλτάνος, υποστηρικτής των συμφερόντων του λαού του (και) με ένα αυτοκίνητο του λαού. Ο νέος Χίτλερ; Κατά κάποιο τρόπο, ναι.

Η Ευρώπη τον εξέθρεψε ενώ να θυμίσω πως μετά την πρόσφατη επέμβαση στη Συρία, η τιμωρία που του επέβαλλε η Γερμανία κράτησε μόλις ένα μήνα. «Τζιζ – κακό παιδί» του είπε και δεν του έδωσε όπλα για τριάντα ημέρες. Και μετά όλα μια χαρά.


Το δόγμα της ατολμίας

Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσο ήσυχοι μπορούμε να κοιμόμαστε τα βράδια. Ή πόσο ρεαλιστικό είναι να πιστεύουμε πως η θεωρία του Διεθνούς Δικαίου θα κατευνάσει το θηρίο που βρυχάται εξ ανατολών.

Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες ανθρώπους που δεν έχουν να φοβηθούν πολιτικό κόστος, ψήφους και παχυλούς μισθούς. Αναφέρομαι σε ιστορικούς, αναλυτές της διεθνούς σκηνής, ανθρώπους που γνωρίζουν εκ των έσω όσα συμβαίνουν εδώ και χρόνια στους διαδρόμους του κάθε Μαξίμου και εκφραστές ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Όση έχει απομείνει. Για παράδειγμα, αυτή.


Και ξέρετε σε τι συνηγορούν όλοι; Στο ότι το πνεύμα του κατευνασμού, η ηττοπαθής και φοβική στάση που συστηματικά προωθούν οι κυβερνήσεις μας, η ατολμία μας να καταθέσουμε εδώ και χρόνια τους δικούς μας χάρτες με τις ΑΟΖ – από Αλβανία, Ιόνιο μέχρι και Κύπρο-, ο παροπλισμός των δαπανών για την αποτρεπτική ισχύ της χώρας, όλα αυτά και πολλά ακόμα, προκαλούν σοβαρή ανησυχία. Εξαιρετικά σοβαρή


Ο οθωμανικός επεκτατισμός

Ο Ερντογάν, τα πρώτα ηλεκτρικά του αυτοκίνητα, το μεγάλο σχέδιό του για «γαλάζιες πατρίδες», οι ιδέες που ακούμε και θα ακούμε όλο και πιο συχνά για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, η αμφισβήτηση διεθνών συνθηκών και διαγγέλματα που τα ακούς στην τηλεόραση και κυριολεκτικά δεν πιστεύεις στα αφτιά σου, είναι μέρος μιας άνευ προηγουμένου πολιτικής στάσης.

Ο λόγος του εκφεύγει απ΄τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και οι ανοχές των μεγάλων παικτών, του Τραμπ και του Πούτιν, δείχνουν να είναι τεράστιες. Ο κύριος Ερντογάν έχει «πλάτες». Και αρμέγει στο έπακρον τη γεωπολιτική θέση της χώρας του.

Οι διατυπώσεις του ξεχειλίζουν επεκτατισμό, απέχθεια, αποφασιστικότητα. Πλέον, τώρα που έχει απομακρυνθεί και το «τυράκι» της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ρίχνει όλο το χαρτί σε μια άνευ προηγουμένου επεκτατική πολιτική. Βασικά, εις βάρος μας.


Δεν θα αναφερθώ σε αυτοκινητοβιομηχανίες που εδώ και χρόνια συναρμολογούν αυτοκίνητα στην Τουρκία. Είναι όλα γνωστά. Όπως και μια Nisssan που υπήρχε, κάποτε στο Βόλο. Τι συζητάμε τώρα; Η Τουρκία είναι στις ισχυρότερες χώρες του κόσμου, στο G20, όσο η Ελλάδα και ό,τι βλέπετε γύρω σας. Τα πάντα


Η λίστα αναφέρεται σε «10.119 δημόσια ακίνητα αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία, οικίες ιστορικών προσωπικοτήτων, εμβληματικά ιστορικά κτίρια, σχολεία, δικαστικά μέγαρα, πλατείες, δρόμοι, ποδοσφαιρικά και αθλητικά γήπεδα, πάρκα, παιδικές χαρές, βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, γηροκομεία, κτίρια ΑΜΕΑ, πρεσβείες στο εξωτερικό, βιβλιοθήκες, λαϊκές αγορές, νοσοκομεία, κτίρια υπουργείων, δημόσιων φορέων, Νομαρχιών, περιφερειών, αστυνομίας, πυροσβεστικής, στρατιωτικών, ναυτικών και αεροπορικών σχολών, φυλακές, αλυκές, λατομεία, στάδια, γυμναστήρια, κολυμβητήρια,τελωνεία, παλαιά βυρσοδεψεία, καπναποθήκες, στρατόπεδα, στρατιωτικά αεροδρόμια, νοσοκομεία, εκκλησίες, νεκροταφεία, αιγιαλίτιδες και παραθαλάσσιες ζώνες, δασικές εκτάσεις, γεωτεμάχια, αγροτεμάχια κλπ».

Ελλάδα, ακούει;

Και εκεί, λοιπόν, που παρακολουθείς τα τούρκικα σίριαλ στο Netflix, εκεί που αναγκάζεις τους πιλότους της Πολεμικής μας Αεροπορίας επί καθημερινής βάσης να υφίστανται τον ψυχολογικό εκβιασμό των παραβιάσεων.

Εκεί που απορείς με το πολιτικό προσωπικό της χώρας, μετά την κατάθεση των χαρτών Μανιάτη, να μην κάνει την παραμικρή κίνηση για οριοθέτηση των συμφερόντων μας.

Εκεί που ένα μιντιακό σύστημα, μέσα σ’ όλο το ταρατατζούμ για τα 200 Χρόνια από το 1821 διά χειρός κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου, ετοιμάζεται να υποστηρίξει ακόμα και τη σχετικοποίηση της επανάστασης.

Εκεί που η λέξη «πατριωτισμός» στην Ελλάδα ισοδυναμεί με ύβρη, εκεί που θα ψάχνουμε για τις δαιδαλώδεις διαδικασίες της Χάγης για να διεκδικήσουμε το προφανές.

Εκεί που βλέπεις στο Τουίτερ τον άνθρωπο με το μουστάκι να οδηγεί το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο ενός νέου Χίτλερ. Μετά συγχωρήσεως, Ταγίπ.


Photo: Anadolu Agency

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Διαβάστε μας (και) στο Autotypos

Ίσως να σ’ αρέσει