USA Today: Γιατί τα αμερικανικά supercars αποκτούν νόημα;

Όποιος έχει αλλεργία στα όλο και περισσότερα ψηφιακά αυτοκίνητα επιδόσεων, μπορεί να βρει απρόσμενο καταφύγιο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Λέγονται αμερικανικά supercars

Γεγονός 1ο: Μπορεί να ακούγεται ακατανόητο στον αμύητο αλλά τα αμερικανικά αυτοκίνητα, ακόμα και αυτά που ανήκαν στην κατηγορία των supercars, ήταν ανέκαθεν πιο πίσω απ΄τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Για να είμαι ακριβής, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν υπήρξαν αμερικανικά υπεραυτοκίνητα. Ή σχεδόν ποτέ. Ναι, κάποια ήταν γρήγορα στην ευθεία, κάποια συνέχιζαν να επενδύουν στην εθνική τους muscle car ιδεολογία. Αλλά μέχρι εκεί. Ναι, στις Η.Π.Α. υπήρχε το χρήμα αλλά σπάνια επενδύθηκε προς την ψαγμένη αυτοκίνηση. Highways rules.

Γεγονός 2ο: Παθαίνεις, ωστόσο, ένα μικρό πολιτισμικό σοκ όταν οδηγείς ακόμα και μια προηγούμενης γενιάς Corvette Z06. Ή ένα Dodge Viper στην Πάρνηθα. Ή και όπου αλλού.

Κι αυτό, γιατί πριν περίπου δέκα χρόνια, κάτι άρχισε να αλλάζει στο brief που έδινε το Δ.Σ. στους μηχανικούς.

Τα Viper και οι Crovette δεν ήταν απλώς εξωπραγματικά γρήγορα ή μονοσήμαντα μπρουτάλ. Είχαν αρχίσει να έχουν σοβαρά δείγματα οδηγικής ποιότητας. Έστω και αν για την εξαντλήσεις, έπρεπε να κάνεις και δυο προσευχές με το που γυρνάς τη μίζα στο βρεγμένο

Γεγονός 3ο: Τα αμερικανικά supercars (ας τα πούμε έτσι για να συννενοηθούμε) δεν θα φτάσουν την αντίστοχη ευρωπαϊκή αφρόκρεμα της Στουτγάρδης, του Μαρανέλο, της Βαυαρίας ή και του Ίνγκολσταντ.

Είναι τόσο μεγάλη η δεξαμενή και το database που έχει συγκεντρωθεί όλες αυτές τις δεκαετίες στα ευρωπαϊκά think tank, σε εμπλοκές F1 και WRC, που δεν είναι εύκολη η αναπλήρωσή τους. Εκτός αν αγοραστεί με τρομερά ακριβές μεταγραφές – ένα δείγμα αποτελεί αυτό που έκανε η Hyundai με τη νέα γενιά οδηγοκεντρικών μοντέλων της.

Γεγονός 4ο: Σε όλα τα παραπάνω η πιο φωτεινή πρόσφατη εξαίρεση είναι το Ford GT. Δεν είναι muscle car με άλλοθι το κεντρομήχανο, δεν υιοθετεί λογική Fast and the Furious, δεν είναι νοητή εξέλιξη των pony cars.

Κάτι ανάλογο ίσχυε και για το κλασικό GT40, αυτό με το οποίο η Ford είχε δώσει μερικά μαθήματα στον Enzo Ferrari, κάποτε στο Le Mans. Το GT της σημερινής μέρας, ως χαρακτήρας, είναι καθαρόαιμο «ευρωπαϊκό» supercar. Μολονότι σχεδιάστηκε και φτιάχτηκε στην Αμερική.

Γεγονός 5ο: Για να δικαιολογηθεί ο πρόλογος του άρθρου, αυτό που λέω είναι πως κατά κάποιο τρόπο η παραδοσιακή αμερικανική σχολή, βρίσκεται ευνοημένη όσον αφορά μια μερίδα οδηγών που δεν θέλουν υβριδικά, συμπαθούν (ακόμη) τα χειροκίνητα κιβώτια και προτιμούν μια πιο πρωτόλεια εμπειρία, τον ήχο χωρίς σινθεζάιζερ, την αίσθηση οδήγησης χωρίς τόση digital επεξεργασία. 

Γεγονός 6ο: Καθώς το ενδιαφέρον για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής, τα Le Mans Series και οι επιτυχίες στα όποια ”Rolex” και ”Daytona”, αποκτούν μεγάλη σημασία για τους Αμερικανούς, τόσο φαίνεται τελευταία να επενδύουν σε γυρολόγια και εσωτερικές μάχες.

Για παράδειγμα, η Corvette είχε ανεβάσει το βίντεο της παρελθούσης ZR1 με το οποίο είχε σπάσει το ρεκόρ του Ford GT, στο Virginia International Raceway, με χρόνο 2:37.3.

Mε ανάρτηση πίστας, την ευγενή μηχανική πρόσφυση των Michelin Pilot Sport Cup 2 και αεροδυναμική αρνητική άντωση ύψους 450 kg στα 250 km/h, σε έκανε να αναθεωρείς το κλασικό στερεότυπο της «αμερικανιάς»

Γεγονός 7ο και τελευταίο: η νέα Chevrolet Corvette είναι για πρώτη φορά κεντρομήχανη. Η κίνηση είναι το βαρόμετρο ενός κολοσσού της αυτοκινητοβιομηχανίας, της General Motors. Λίγοι ασχολούνται αυτή τη στιγμή με το πόσο γρήγορα πιάνει τα 0-100km/h. Σύμφωνοι, τα πιάνει σε μόλις 3,0 δευτερόλεπτα. Επίσης, φοράει έναν κινητήρα πληθωρικών 6,2 λίτρων, 8κύλινδρο με απόδοση 495 ίππων. Εννοείται και είναι γρήγορη. 

Αυτό, όμως, που δεν εννοούνταν εδώ και μερικές δεκαετίες, είναι πως μία Chevrolet Corvette θα μπορούσε να είναι κεντρομήχανη.

Για πρώτη φορά εγκαταλείπει την κλασική διάταξη και υιοθετεί αυτήν των καθαρόαιμων διθέσιων με τον LT2 κινητήρα να βρυχάται πίσω από την πλάτη του οδηγού. Επαναλαμβάνουμε: όχι μπροστά, στο σχεδόν αχανές καπό τόσων δεκαετιών, αλλά πίσω. Στο κρύσταλλο πίσω από τον οδηγό. Όπως δίδαξαν, χρόνια τώρα, οι Ferrari. 

Και κάτω από το κρύσταλλο ο πληθωρικός κινητήρας των 6,2lt και 495 PS υπενθυμίζει πως μερικά υπεραυτοκίνητα αντιστέκονται ακόμα στην ηλεκτροκίνηση. Δεν ξέρω για πόσο αλλά φαίνεται πως μερικές φορές η ωμή αυτοκίνηση κατοικεί σε απρόσμενα καταφύγια

Photo: Chevrolet