Βαρετό. Τρελά βαρετό. Το νέο καρμικό της αυτοκίνησης

Αυτό που διαβάζεις δεν είναι ένα απαισιόδοξο κείμενο. Είναι η νέα πραγματικότητα, ειδικά για ένα μεγάλο πανέρι MPV, SUV και άλλων χαμένων ανάμεσα στα αρτικόλεξα. Και αυτή η νέα πραγματικότητα θα σε ενδιαφέρει αν είσαι petrolhead. Αν δεν είσαι, προσπέρασέ την

Μπορείς, δηλαδή, να την προσπεράσεις αν οδηγείς ένα πλαδαρό, πάναργο στις αντιδράσεις του αυτοκίνητο, στο οποίο έχει τόσο πολύ εγκληματιστεί ο εγκέφαλός σου, το σώμα σου, που μπορεί και να πιστεύεις πως οδηγείς ένα και γαμώ τα αμάξια. 

Η συμπαθής γειτόνισσά μου, για παράδειγμα, μόλις πήρε ένα Fiat 500 L. Δείχνει μοντέρνο, έχει χώρους, είναι πρακτικό, έχει κάτι το funky. Είχε μια προπροηγούμενη Mercedes C-Class  – πoυ ήταν μακράν καλύτερο αυτοκίνητο κι ας ήταν παλιό. Για μένα το XL είναι τράτζικ. Και δεν μιλάω ως petrolhead. Το ‘χα οδηγήσει ως test drive και στα πρώτα χιλιόμετρα νόμισα πως οδηγούσα ένα μενίρ με ρόδες. Και μιλάω ως κάποιος που έχει την ευλογία να οδηγεί κάθε εβδομάδα ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Υπάρχουν πολύ καλύτερα αυτοκίνητα απ’ αυτό. Στην κατηγορία του αναφέρομαι, όχι σε 911. 

Όχι στον ίδιο βαθμό, αλλά σε παρόμοιο, μου συνέβη κάτι ανάλογο αυτές τις μέρες με ένα Opel Crossland X. Το οποίο είναι σαφώς καλύτερο απ΄το Fiat, έχει ένα κάρο χρήσιμες τεχνολογίες όπως το OnStar, δεν τρίζει, έχει πραγματικά ανατομικά καθίσματα αλλά είναι τελείως αποστασιοποιημένο ως εμπειρία. Το ESP του επεμβαίνει για πλάκα με το που τσιμπήσεις λίγο φρένο στην καμπή. Η ανάρτηση, ακόμα και με τους λογικής διάστασης τροχούς 16 ιντσών, χτυπάει στα εγκάρσια. Το τιμόνι είναι πλαδαρό με μια ελαστική αίσθηση. Και ο ειδικός Τύπος (του εξωτερικού εννοείται…)  γράφει διάφορα αναφορικά με το handling. Είναι τρελά βαρετό. Που δεν είναι ένα Nissan Juke, για παράδειγμα.

Αλλά μη νομίσει κανείς πως τα δις ευρώ που επενδύονται στα όλο και περισσότερα ”εμπιβιεσγιουβικροσκλπκλπ”, πετιώνται τσάμπα. Έχουν γίνει έρευνες επί ερευνών, τρελό marketing, αναλύσεις της αγοράς, οικογενειακές τάσεις επί τάσεων. Μελετημένα και σωστά. Και ξέρετε ήδη τι δείχνουν πριν καν το πληκτρολογήσω: πως αφού η αυτόνομη οδήγηση (που έρχεται αν δεν έχει ήδη) θα συνηθίσει εκατομμύρια οδηγούς σε μια τελείως αποστασιοποιημένη εμπειρία, το όλο σκηνικό της detached αίσθησης θα ενοχλήσει ελάχιστους. Βασικά, τους petrolheads. Ή και όσους έχουν κάποια αντίληψη κινηματικής αν στην προηγούμενη οδηγικά ζωή τους είχαν ανέβει σε παλιές Alfa Giulia, BMW 2002, NSU Ro 80, Lancia Integrale ή Ford Escort 2000 κι άλλα τέτοια.

Βασικός μοχλός ”πίεσης” είναι αυτή ακριβώς η κατηγορία: το μεδούλι της μέσης οικογένειας, το παιδί, το καρότσι, τα ψώνια, πού να σκύβεις τώρα να κουμπώσεις το Isofix, έχω και το νοίκι… Και την ίδια στιγμή, τα ”εμπιβιεσγιουβικροσκλπκλπ” αυγατίζουν, καλύπτουν την αδιάφορη οδηγική εμπειρία με οθόνες, ωραία πλαστικά και trendy life style. 

Όπως έλεγε κι ο κ. Καββαθάς ”what the fuck is this?”. Sorry, γειτόνισσα. 

Photo:  X. Καραγιωργάκης / 4Drivers