Η Volvo, ένα δείπνο γνωριμίας και μπόλικο ντεσού. Στου Μποτρίνι

Χθες βράδυ, σε μια παρέα με τον νέο Διευθύνοντα Σύμβουλο της Volvo Car Ελλάς, κ. Nίκο Γιαννουσά. Ευπειθώς αναφέρω την ατμόσφαιρα χαμένος κάπου μεταξύ της εικονιζόμενης παραρδέλας και ουράς γάλακτος

Κάπου στο Χαλάνδρι. Δεν είχα ξαναπάει στο μαγαζί του Μποτρίνι. Κάτι είχε πέσει στα αυτιά μου για μια συνεργασία μεταξύ της Volvo και του γνωστού σεφ, αλλά πέρα από αυτό όχι κάτι συγκεκριμένο. Μπαίνοντας βλέπω μια μεγάλη φωτογραφία με τα λογότυπα της Volvo που δείχνει ότι εδώ υπάρχει ένα διαφορετικό τακίμι.

Η πρόσκληση είχε στόχο τη γνωριμία με το νέο γενικό διευθυντή της εταιρείας, κ. Νίκο Γιαννουσά, έναν 49χρονο έμπειρο επαγγελματία στο χώρο του αυτοκινήτου με μια ευρεία αντίληψη της παγκόσμιας αγοράς.

Για παράδειγμα, το να έχει κάποιος διατελέσει σε πολύ υψηλή θέση στην «παρεξηγημένη», όπως λέει ο ίδιος, όσον αφορά την επικινδυνότητα Νιγηρία, είναι σημαντικό ατού. Πέραν του γενικότερου πλούσιου βιογραφικού του.

Απ’ όσο μπόρεσα να αντιληφθώ, ο κ. Ν. Γιαννουσάς φαίνεται χαμηλών τόνων άνθρωπος, με ήρεμο ρυθμό ομιλίας, σκέψη πριν τη διατύπωση. Α, και σφίγγει δυνατά το χέρι στην χειραψία. Συστατικά που συνήθως αποτυπώνουν αυτοπεποίθηση

Κανονικά, τώρα, σε τέτοιου είδους συναντήσεις, σε αυτά τα στερεοτυπικά αυτοκινητικά δείπνα δεν έχει πολύ νόημα να μιλάς για αυτοκίνητο. Στο κάτω κάτω, οι άνθρωποι αυτοί, τα στελέχη των εταιρειών, όλη μέρα για αυτά συζητούν. Οπότε, το να περιπλανηθείς σε ο,τιδήποτε άλλο «πέσει» στο τραπέζι, το βρίσκω ως εναλλακτικό ενδιαφέρον. 

Μπορείς να μιλάς, ας πούμε, για τη νέα μέρα που σου προσφέρει ένα διαζύγιο. Είμαι παθών. Ή και τυχερός. Μπορείς δηλαδή να συζητάς για αιώνια χρήσιμα αποφθέγματα τύπου «ό,τι δεν λύνεται, κόβεται». Ναι, αυτός ο Μέγιστος Μάγκας, ο Μέγας Αλέξανδρος, ήταν πολύ «μπροστά» όταν του προέκυψε το δίλημμα του Γόρδιου Δεσμού.

Ή, τέλος, μπορείς να μιλάς για το ποιος κάνει το καλύτερο κρέας στην πόλη. Μεταξύ των προτάσεων που επί σκοπώ προκάλεσα να πέσουν στη ροτόντα του Μποτρίνι, ήταν κάποιος «Δρακούλης» στη Βούλα (ο οποίος δεν ξέρω πως μου ´χει ξεφύγει) και ο γνωστός «Τηλέμαχος» επί του τιμημένου κοψιδίου. Αλλά εγώ επιμένω στην «Κιβωτό», στην Κάτω Κηφισιά. 

Δεν μπορώ να πω, μινιμαλιστική σε ποσότητα και άξια ήταν επίσης η «μοσχαρίσια ουρά γάλακτος με τον τρόπο των μοναχών trappist», όπως περιγράφει απόψε το μενού στο Botrini’s. Oι trappist ή Τάγμα των Τραπιστών ήταν μια μάλλον σκληροπυρηνική περίπτωση Ρωμαιοκαθολικών.

Απ΄ό,τι διαβάζω οι μοναχοί Trappist ήταν χορτοφάφοι. Άντε και κανα ψαράκι. Τι δουλειά τώρα έχει η μοσχαρίσια ουρά σε αυστηρά καθολικές καταστάσεις, παραμένει στη σφαίρα του μεταφυσικού ανεξήτητου. Αλλά δε βαριέσαι, λουκούμι ήταν. 

Εξ ου, και συγγνώμη δηλαδή, αλλά δεν απέφυγα τη γνωστή και ελληνικότατη παπάρα στην υπέροχη σάλτσα. Με τις εμπειρίες και στην ηλικία μας τέτοια κλισέ είναι περιττά και άσκοποι καταναγκασμοί. Παπάρα on the go.

Όμως, από δω το πας, από κει το πας, μοιραία η κουβέντα θα ‘ρθει γύρω από αυτό που αγαπάμε. Τα αυτοκίνητα, το «χώρο», το νέο πρόσωπο της Volvo. Ευτυχώς μπορώ να λέω, χωρίς να πέφτω στην παγίδα του γλειψίματος, πως το καλύτερο, ολιστικά σωστό, ακριβώς «τόσο-όσο» SUV της αγοράς είναι το XC40

Μινιμαλιστικά άξια Volvo. Κάτι σαν το μενού στο Botrini’s. Αφορμή η γνωριμία με τον νέο Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας, κ. Νίκο Γιαννουσά

Μαθαίνω, επίσης, πως δεν υπάρχουν ιδιαίτερα σχέδια για να «κατέβει» η Volvo σε πολύ χαμηλές κατηγορίες, πως αυτό που την ενδιαφέρει είναι η ανάπτυξη μέσω κερδοφορίας (κάτι που συνδέεται με πιο ακριβά αυτοκίνητα και όχι με το στραγγαλισμό κέρδους ανά μονάδα που ισχύει στις μικρές κατηγορίες), πως οι Κινέζοι της Geely (που από το 2010 έχουν την ιδιοκτησία της Volvo) ξέρουν να διαχωρίζουν τους οικονομικούς στόχους από το know how. Και στο τελευταίο αφήνουν τους Σουηδούς να κάνουν τα κουμάντα τους. Σωστοί.

Θα μπορούσα να σας πω κι άλλα το οποία λέχθηκαν είτε στο πόδι είτε στο καθιστό. Για όμορφες προσπάθειες στον ειδικό Τύπο, για άλλες απογοητεύσεις, για τις προοπτικές μιας αγοράς που ακόμα παλεύει να σταθεί στα πόδια της παρά το εντυπωσιακό νούμερο πωλήσεων που για το 2018 θα ξεπεράσει τα 100.000 αυτοκίνητα.

Επί του τελευταίου, μάλλον πρόκειται γιαένα νούμερο κατά τι βερμπαλιστικό αφού, κακά τα ψέματα, η γερή ραχοκοκκαλιά  μιας υγιούς αγοράς είναι οι πωλήσεις της λιανικής και όχι τα νοικιάρικα, τα leasing ή τα «πινακιδωμένα».

Επακολούθησε ένα έξυπνο rotation με την πάντα ευδιάθετη κ. Μάχη Βερβενιώτη, τον έμπειρο κ. Αλέξανδρο Κωστήρογλου, προφανώς τον κ. Ν. Γιαννουσά και τα άλλα στελέχη της εταιρείας να κάθονται εκ περιτροπής σε όλα τα τα τραπέζια για να γνωριστούν με όλους. Κάτι σαν βόλεϊ με την αλλαγή θέσης για το σερβίς. «Του νόου ας μπέτε».

Έφυγα νωρίς. Πριν το γλυκό. Πρέπει να χάσω κανα κιλό. Απ’ έξω παρκαρισμένα τα Volvo. Όμορφα, διακριτικά, μινιμαλισμός και ασφάλεια σε ένα brand που προκαλεί μόνο συμπάθειες. Ειδικά τώρα που η αυτοκίνηση αλλάζει. Cheers!

Photo: Volvo / 4Drivers