Γιατί το WTCC ήταν ιμιτασιόν; Μια άλλη άποψη

Κακό πράγμα να ‘χεις ζήσει την επική περίοδο του πραγματικού WTCC, του ορίτζιναλ Πρωταθλήματος Αυτοκινήτων Τουρισμού. Σε κακομαθαίνει. Άσε που γίνεσαι και αυστηρός με το WTCC νεότερων ετών. Το ιμιτασιόν

Τυπικά το WTCC, όπως το ξέραμε, τελείωσε το 2017. Όπως το ξέραμε και μας άρεσε, πάει αρκετά πιο πίσω

Παρακολουθώντας την ιεροσυλία που επιτελέστηκε όταν το φερόμενο ως Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού –παγκόσμιο επειδή είχε αγώνες και εκτός Ευρώπης και οδηγούς από την Αφρική (έναν) και από την Ασία (άλλον έναν)– επισκέφτηκε το Nürburgring για να βεβηλώσει το Nordschleife

Εντάξει, μοιραία συγκρίνεις πάντα κάτι με κάτι άλλο. Και όταν, ηλικιακά τουλάχιστον αν όχι νοητικά, είσαι και λίγο ώριμος, το κάτι άλλο ανήκει συνήθως στο παρελθόν.

Έτσι συμβαίνει με τις αναμνήσεις. Είναι σαν τον στρατό. Θυμάσαι μόνο τις καλές στιγμές.

Και όχι μόνο θυμάσαι εκείνες μόνο, αλλά τις ωραιοποιείς κιόλας, τις μυθοποιείς. Με αγώνες διάρκειας σκάρτης μισής ώρας, όσο μια ΕΔ ράλλυ, σα να λέμε;

Πού είναι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού (το ΕΠΑΤ, όπως έγινε γνωστό από τους 4Τ της εποχής) με τις δεκάδες συμμετοχές σε κάθε κατηγορία και την εντυπωσιακή πολυφωνία αυτοκινήτων, οδηγών και αντρικών σιρκουί;

Πού ήταν οι Alfa GTAm, οι 2002 των Alpina και Schnitzer, οι εργοστασιακές BMW 3.0 CSLκαι τα Ford Escort RS και Capri RS; Οι θηριώδεις Mercedes 300 SEL 6.3, τα Opel Commodore GS, οι Chevy Camaro; Τα Abarth 1000 TCR, τα λιλιπούτεια Steyr-Puch, τα Fiat 128, τα NSU TT;

Πού ήταν τα κυβικά, ο ήχος, η ποικιλία, τα προσπεράσματα, το θέαμα;

Πού ήταν οι κορυφαίοι οδηγοί όπως οι Stuck, Lauda, Stewart, Peterson, Mass, Scheckter, Wollek, Marko, Fitzpatrick, Larrousse και δεκάδες άλλοι;

Σκηνές ωραίας σεβεντίλας. Εντάξει, πέρασαν. Το καταλάβαμε

Γιατί όμως ήταν το WTCC αυτό που ήταν;

Και οικονομικά προσιτό ήταν, ειδικά για συμμετοχές εργοστασίων, και πληθώρα down-to-earth, γνωστών στον καταναλωτή μοντέλων από πασίγνωστους κατασκευαστές, υπήρχε.

Μήπως είχε χαθεί το ενδιαφέρον του κοινού για αγώνες γενικά και, ως συνέπεια, υποβαθμιστεί η σημασία τους από τα εργοστάσια; Και είχε άραγε μεγαλύτερη δίψα για αγώνες ο κόσμος παλαιότερα;

Μήπως φταίει το ότι οι ίδιοι οι αγώνες, «μπαίνοντας» πλέον σε κάθε σπίτι, έχουν απομυθοποιηθεί; Ένας Aldous Huxley, αν έχετε ακουστά, είχε πει κάποτε: “The secret of genius is to carry the spirit of the child into old age, which means never losing your enthusiasm”

Ο ἐστιν μεθερμηνευόμενον: «Το μυστικό της ιδιοφυίας είναι να διατηρείς την παιδική διάθεση μέχρι τα γεράματα, που σημαίνει να μη χάνεις ποτέ τον ενθουσιασμό σου»

Ο οποίος ενθουσιασμός είναι αυτό που, κατά την ταπεινή τουλάχιστον γνώμη του γράφοντος, λείπει από κάθε πλέον αυτοκινητική αγωνιστική διοργάνωση. Συν το ότι είναι όλα πια αποστειρωμένα και ευνουχισμένα.

Όπως και να ‘χει, μετά την παρέλαση στο Nürburgring, βγήκα να κλαδέψω ένα benjamin που κοντεύει να με πνίξει και ίσως φταίει το λίπασμα που του βάζω αλλά βγάζει και κάτι κίτρινα φύλλα τελευταία και σκέφτομαι να αρχίσω να προσθέτω με κάθε δεύτερο πότισμα και λίγο Algoflash γιατί μάλλον του λείπει λίγος σίδηρος εκτός αν κάποιος από σας ξέρει τίποτε καλύτερο βέβαια

Photo: WTCC