1000 km με την Alfa 147 που μεγάλωσα

Αυτή η Alfa 147 είναι το αυτοκίνητο με το οποίο ένας αναγνώστης του 4Drivers ανδρώθηκε οδηγικά. Και μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία του. Κάποια 1,000 χιλιόμετρα σε δύο μέρες, με μία ιταλίδα που, παρά τα χρονάκια της, κρατάει τα προσχήματα

Κάπου στην Ελλάδα, με Alfa 147 και φόντο εικόνες που τραβήχτηκαν στη διαδρομή. Η κόκκινη βέσπα μαρτυρεί το ιταλόφιλα προσκείμενο του παρακάτω κειμένου

Ορεινή Ελλάδα. Αυτή. Μπορεί η «μόδα» να προστάζει ταξίδια στο εξωτερικό και μάλιστα διά της γρήγορης οδού (λέγε με αεροπλάνο), όμως όποιος δεν έχει ταξιδέψει στην Ελλάδα, όποιος δεν έχει ταξιδέψει την Ελλάδα, δεν ξέρει τι χάνει. Και ας μην βρίσκεις εύκολα το ποιο θα είναι το επόμενο Instagram story σου

Ανέκαθεν ήμουν των ταξιδιών με αυτοκίνητο. Οι γονείς μου φρόντισαν για αυτό. Η κόκκινη Alfa 147, που του χρόνου ενηλικιώνεται κλείνοντας τα 18 της χρονάκια, δεν είπε ποτέ όχι.

Έχει περάσει τα σύνορα ουκ ολίγες φορές, έχει πατήσει σε επαρχιακό δίκτυο, σε εθνικές οδούς, έχει οδηγηθεί με ήλιο, με βροχή, με χιόνι, με 40 βαθμούς και με εκείνο το μαύρο της νύχτας λίγο πριν την αυγή. Αυτή η Alfa 147 είναι αυτοκίνητο με εμπειρίες.

147 και κάμποσα ακόμα χιλιόμετρα

Το καλοκαίρι, με κάποια 230.000 στο οδόμετρο, βγήκε Ευρώπη για 15 μέρες. Διέσχισε περίπου 3,000 χιλιόμετρα. Χθες, ολοκλήρωσε σχεδόν άλλα 1,000 μέσα σε δύο μέρες. Εντός συνόρων. Από την Αθήνα στο Ναύπλιο, από εκεί στη Ναύπακτο, στο Θέρμο, στο Προυσό, στο Καρπενήσι, στους Δελφούς, και πάλι στην Αθήνα. Δεν έβγαλε κιχ, και ας πιέστηκε.

Προφανώς και δεν είναι το «ειδικό αυτοκίνητο». Η Alfa 147 δεν είναι «πισωκούνα», δεν είναι τετρακίνητη, δεν είναι 300+ άλογα, δεν είναι 1,000 κιλά. Εννοείται δεν διαθέτει αγωνιστικό υπόβαθρο. Δεν είναι driver’s car.

Η Alfa 147 είναι πρόθυμη, παρότι γερασμένη, να σου δώσει πράγματα. Όσα έχει. «Πατάει» καλά και έχει ένα ιδιαίτερα κοφτερό και ακριβές τιμόνι που κάνει την οδήγηση ευχαρίστηση. Κλασικό στοιχείο των Romeo

Αλλά και ένα πλαίσιο που δεν «σπάει» όσο και αν το πιέσεις. Το αναγνωρίζω, δεν είναι αθλητική. Τα 105 της άλογα καλούνται να κινήσουν 1,190 κιλά. Επίσης αναγνωρίζω πως στη διαδρομή Θέρμο-Καρπενήσι την κούρασαν.

Η άτιμη η κλιμάκωση

Το πρόβλημα -πέραν της αναλογίας κιλών προς ίππο- έγκειται στην περίεργη κλιμάκωση του 5αριού. Η 2η είναι ιδιαίτερα κοντή, και η 3η ιδιαίτερα μακριά. Αυτό, σε μια ορεινή και σφιχτή διαδρομή σε περιορίζει. Αναγκαστικά, λοιπόν, είτε έχεις μόνιμα μια 2η κοντά στον κόφτη είτε μια 3η που αν «παίζεις» κάτω από τις 3,000 rpm το αυτοκίνητο «δεν τραβάει». Και, απ΄την άλλη, αν «παίζεις» πάνω από αυτές τις rpm, πας υπερβολικά γρήγορα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Διάβασέ το: Cabriolet που αγαπήσαμε: Για την Alfa Romeo Spider

Παρόλα αυτά προσπάθησε. Και μας έφερε μέχρι το περιβόητο «κλειδί» του Προυσού αξιοπρεπώς. Από εκεί και μέχρι το Καρπενήσι η διαδρομή ανοίγει, οι ταχύτητες αυξάνονται και έτσι τα μειονεκτήματά της κουκουλώνονται. Ο Twin Spark τραγουδάει και η Φύση σε ανταμείβει με την αστείρευτη ομορφιά της.

Η αφορμή για το κείμενο

Μοναδική εντύπωση (αλλά και αφορμή για τη συγγραφή της εμπειρίας) μού έκανε η διαδρομή Καρπενήσι- Δελφοί, μέσω Τυμφρηστού. Προς Λαμία.

Είναι το «κομμάτι» που έχει τα πάντα. Από σφιχτά που δυσκολεύουν την Ιταλίδα, πιο απλωτά που μπορείς να κινηθείς πιο γρήγορα, περάσματτα από χωριά, αναβάσεις και καταβάσεις βουνών και καμπές που θα ζήλευαν οι μεγαλύτεροι drift masters του κόσμου.

Όλα αυτά μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο που νιώθεις πως αγκαλιάζει το δρόμο. Ειδικά μετά τη Λαμία, το κομμάτι είναι απόλαυση. Ωστόσο, η κίνηση μπορεί να σου στερήσει πολλά (άτιμε λεωφορειατζή).

Η Alfa 147 μου δεν είναι «όπλο». Μου αρέσει όμως γιατί οι καμπύλες της «περνάνε» ακόμη. Κάποια 20 χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή της. Είναι απολαυστική στον ανοιχτό δρόμο, κουράζεται χωρίς, ωστόσο, να σε κουράζει στα κλειστά κομμάτια.

Η Alfa 147 μου έχει κάμποσα μειονεκτήματα. Όμως, αυτό την κάνει πιο «ανθρώπινη». Και για μένα, αποτελεί ιδιαιτερότητα ότι με «μεγάλωσε» στα πίσω δερμάτινα Connolly. Σήμερα, μερικά χρόνια αργότερα, κρατάω ο ίδιος το τιμόνι της

Οπότε το επιμύθιο είναι απλό. Οδηγέ, ξέχνα τις εθνικές. Η επαρχιακή Ελλάδα σε περιμένει, εκεί έξω. Και έχει να σου δώσει να νιώσεις και να δεις περισσότερα από ό,τι φαντάζεσαι. Ειδικά όταν οδηγείς ένας αυτοκίνητο με ψυχή. Το οποίο μπορεί και να είναι σε φάση ενηλικίωσης. Just drive.